«دوپینگ» ایده جذابی برای مخاطب تلویزیونی دارد. درگیر کردن تماشاگر با اتمسفر و نیرویی جادویی که قدرتی منحصر به فرد و متمایز را در انسان ایجاد می‌کند، ایده‌‌ای تکراری است که در نمونه‌های سینمایی بسیاری آزمون پس داده، اما همچنان پرطرفدار است .
اخبار فرهنگ و هنر- در همین چند قسمت ابتدایی این مدعا را به اثبات رسانده است. اما « دوپینگ » فارغ از اینها ترکیب بازیگران خوبی نیز دارد که یکی از آنها هادی حجازی‌فر است که به نظرم یک برگ طلایی در این مجموعه محسوب می‌شود و حالا شاید نگرانی‌هایی که از ظهور و بروز او در تلویزیون وجود داشت را از بین برده است.
وقتی حجازی‌فر با نقش حاج احمد متوسلیان در «ایستاده در غبار» درخشید و در هیاهوی همیشگی جشنواره و داوری‌ها دیده نشد، شاید کمتر کسی فکر می‌کرد که او با پشتکار ادامه داده و خود را تثبیت خواهد کرد. اما خروج از آن قالب و هویتِ شخصیتی که در چند فیلم ابتدایی ساخته بود، کمی دشوار به نظر می‌رسید، اما او پس از آن باز هم درخشید تا اثبات کند که یک اتفاق گذرا نبوده است
احمد متوسلیان در «ایستاده در غبار»، کمال در «ماجرای نیمروز» و موسی در «لاتاری» و یونس در «به وقت شام» یک جریان به هم پیوسته از نقش‌های حجازی‌فر در سینماست و خلیل در «کاتیوشا»، منصور در «شاه‌کش»، رضا کیشمیش در «ژن خوک» و حمید در «دوزیست» نوع دیگری از حضور او بر پرده که ترکیب آنها توانایی بالای او در برجسته‌سازی ابعاد شخصیت‌ها و تطبیق آن با جهان فیلمنامه را نمایان کرده است.
ما نقطه طلایی حضور حجازی‌فر در سینما بازی درخشان او در نقش «آتابای» به کارگردانی نیکی کریمی است که تفاوت آشکار آن با دیگر نقش‌هایش، یکه‌تازی و جدال با یک کاراکتر پیچیده و نفوذ به فردیت او و جدال با پیرامونش بود که نتیجه‌ای تحسین‌برانگیز را به دنبال داشت، هر چند که در کمال شگفتی باز هم از سوی داوران سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر نادیده گرفته شد، اما قدم‌های او را در سینما محکم‌تر از گذشته کرد و انتظارات را فراتر برد.
حالا حجازی‌فر زیست دیگری را تجربه می‌کند و پا در مدیومی گذاشته که مخاطبانی گسترده‌تر با پذیرشی از جنسی متفاوت دارد که این حضور می‌توانست از ریسک بالایی برخوردار باشد، اما کاراکتر حسن در سریال «دوپینگ» با بیان و گویش منحصربه فرد و بازی بدنی و فراز و فرودهای هوشمندانه حجازی‌فر، تردیدها را از بین برده و این مساله را یکبار دیگر به اثبات می‌رساند که برای بازیگر خوب، مدیوم تفاوتی ندارد و می‌تواند مانند حجازی‌فر که خاستگاه او صحنه تئاتر است، در عرصه سینما و تلویزیون هم به یک اندازه مقبول باشد و در هر سه عرصه زیستی درخشان داشته باشد.
