تروریسم (terrorism) را به وحشت افکنی و هراس افکنی ترجمه کرده اند. هر چند تروریسم معمولا با توسل به خشونت و جنایت قرین است، اما مفهوم اصلی آن، رُعب افکنی برای چیره شدن و غلبه است.
اخبار سیاسی - تروریسم، منحصر به گروه های جنایتکار نیست بلکه قدرت های طاغوتی همواره از اِرعاب برای غلبه استفاده کرده اند. این سلاح در بسیاری از موارد، امکان غلبه ای را فراهم کرده که از طریق سلاح و جنگ، عملی نشده است.
تروریسم، بیش از هر ابزار دیگری از قدرت رسانه و شایعه بهره می گیرد؛ ذهن جامعه هدف را ویروسی و فلج می کند، به تسخیر خود در می آورد، و ارزیابی های وارونه و دستورهای غلط صادر می کند.
متاسفانه هراس افکنی ظرف شش هفت سال اخیر، تبدیل به ابزار کسب رای از سوی برخی سیاست بازان شد. مردم را ترساندند و خود را منجی جا زدند. رسانه های دشمن نیز به آنها به خاطر تزریق ویروس "احساس ناتوانی"، ضریب و پژواک دادند. فضای مجازی، معبر اجرای این عملیات تروریستی شد.
اما اگر سیاستمدارانی برای استخدام این حربه وسوسه شوند، در اصل منفعل بودند، نه فعال. از جایی به بعد، آنها از موج هراس افکنی و دستکاری ذهنی جا می مانند. رندان دغلکار تری هستند که بیشتر بترسانند و مخاطبان را منفعل تر کنند.
بیماری کرونا و هیچ بیماری دیگری را نباید دست کم گرفت؛ باید تدبیر، مهار و مداوا کرد و به مردم آگاهی داد. اما به نظر می رسد کُشنده تر از کرونا، ویروس تروریسم سیاسی و رسانه ای است که اعصاب و روان مخاطبان را آماج حمله قرار می دهد.
نقطه مقابل هراس افکنی و تروریسم، امنیت بخشی و ایمن سازی است. هم در کلام و هم با عمل. بر خلاف هراس افکنان (تروریست)، امنیت آفرینان، اهل اقدام و عمل و مجاهدت شبانه روزند.
به جای اشرافیت و امتیازگزینی، خود را وقف مردم می کنند. نه در کلام آنها، اخّاذی سیاسی یا اقتصادی از طریق ترساندن می بینید و نه در رفتار آنها، کم کاری و معطلی و تعلیق و انتظار.
یک موضوع مهم در تروریسم رسانه ای، #شایعه_شویی است؛ چیزی مثل پولشویی . پولشویی، چند بار دست به دست کردن پول کثیف و ناسالم برای گم کردن سرمنشاء فاسد آن است.
در عملیات روانی توسط دشمنان نیز اگر منشاء عملیات معلوم باشد، طبعا مردم اعتنا نمی کنند. اما با خبر شویی و تحلیل شویی و شایعه شویی، می توان شایعه مبتنی بر هراس افکنی را "بومی" کرد.
با چند بار دست به دست شدن، یک تحلیل باسمه ای و وارداتی، تبدیل به خبر و تحلیل بومی قابل اعتماد می شود! این هم نوعی ویروس سازی در لابراتوار سرویس های جاسوسی متخاصم است.
این ویروس های رسانه ای چگونه نفوذ می کنند؟ از طریق فضای مجازی بی در و پیکر و فاقد قرنطینه. رسانه ها بر کنترل هواپیماها و مسافران و کالاهای وارداتی تاکید دارند، اما کمتر کسی درباره رسانه های بی در و پیکر و پیام های آلوده وارداتی ابراز نگرانی می کند.
ما نظام پزشکی و مهندسی و انواع نظارت های صنفی را داریم. همچنین کمابیش بر رستوران ها و قصابی ها و کله پاچه پزی ها نظارت می شود؛ اما فضای مجازی، کاملا به روی دشمنان و بدخواهان باز است تا هر طور دوست داشتند، جنگ روانی ترتیب دهند و آن را به داخل بکشانند. دشمن ناکام در تحریم اقتصادی ، اکنون بر تحمیل رکود اقتصادی و منزوی و قرنطینه کردن ایران به دست خودمان و رسانه های مان اصرار دارد.
این روزها همه انتظارات، از وزارت بهداشت است. اما کسی نمی گوید چرا وزارت بهداشت باید آماج عملیات روانی و فشار باشد و وزارت ارتباطات ، رویش را سمت دیگر گرفته باشد. وزارت ارتباطات متاسفانه به کمترین مسئولیت های خود در این زمینه عمل نمی کند.
غیر از امنیت روانی جامعه که دستخوش عملیات است، اقتصاد خانوار و اقتصاد ملی هم در معرض حمله رسانه ای و روانی شدید است. بدین ترتیب سودجویان و محتکران بی هیچ مانعی، مرتکب جنایت اقتصادی می شوند.
به موازات این اتفاق، صادرات غیر نفتی ما از جمله به عراق و ترکیه و افغانستان و ... هم که موجب حفظ رشد اقتصادی کشور با وجود تحریم نفتی شده، در معرض تخریب و تحریم خود خواسته قرار می گیرد.
با کرونا و هر بیماری و آسیب دیگری باید مبارزه کرد. اما نباید اجازه داد دشمنان و بدخواهان هر بار به بهانه ای، عملیات تروریسم رسانه ای را با یارگیری در داخل - و سپس شیوع و اپیدمی شایعه توسط خود مردم و رسانه ها- به اجرا بگذارند.
جنگ نرم و هوشمند را جدی بگیریم. باید با تورم انتظاری و ترس انتظاریِ مهندسی شده، بدون اغماض مبارزه کرد و گرنه تروریست ها، فرقی بین مردم و نظام و مردم قائل نیستند.
آنها تظاهر به حمایت یا همراهی با این و آن می کنند، اما به وقتش، حتی از کسانی که در انتخابات حمایت کردند، عبور می کنند. چنان که در نوع مواجهه اخیرشان با آقای روحانی و وزارت بهداشت می بینیم.
بنای آنها طبق ماموریت، القای ناتوانی است، به هر قیمت که باشد. آنها کاسب ترس و تروریسم هستند. و با همین حربه، برجام و خسارت های آن را تحمیل کردند. نگذاریم هر فرآورده رسانه ای بنجل و مسموم را به خورد مردم بدهند.
محمد ایمانی
