آنچه مردم آن را می‌شناسند، کلسترول و تری گلیسیرید است، اما آنچه از دید تخصصی اهمیت دارد، ال ـ دی ـ ال یا چربی مضر و اچ ـ دی ـ ال یا چربی مفید است. اهمیت تری‌گلیسیرید در مرحله بعدی است.
دامنه طبیعی کلسترول تا 200میلی گرم در دسی لیتر است. بین 200 تا 240 بینابینی است و بیشتر از 240 بالا تلقی می‌شود .گاهی اچ ـ دی ـ ال به اندازه‌ای بالاست که کلسترول بالای 240 را خنثی می‌کند و ال ـ دی ـ ال را متعادل می‌کند و کمتر درمان لازم دارد.
اگرال-دی-ال بیش از 160 باشد نیاز به درمان دارد .البته نه با دارو بلکه با تغییر شیوه زندگی. ال دی ال بین 130تا160 بینابینی است و زیر صد، طبیعی است. در افراد مختلف این عدد متفاوت است.کسی که دیابت دارد، باید ال دی ال را کمتر از صد نگه دارد.
چه زمانی افزایش شاخص‌های چربی خون،عامل خطر محسوب می‌شود؟
افزایش تری گلیسیرید در بروز بیماری‌های قلبی-عروقی نقش چندانی ندارد. مگر زمانی که اچ دی ال کمتر از 40 باشد. تری گلیسیرید حدود 150 طبیعی است. بین 150 تا 200 بینابینی است و بین 200 تا500 افزایش خفیف دارد و بالای هزار خیلی بالا تلقی می‌شود. در این حالت اثر روی لوزالمعده دارد.تری گلیسیرید بالای 500 به‌ویژه بالای هزار روی لوزالمعده اثرمنفی می‌گذارد. افزایش تری گلیسیرید یک علامت خطر است و شاخص خطر نیست.
آیا بالا رفتن کلسترول و تری گلیسیرید با خوراکی خاصی ارتباط دارد؟
چربی،شیرینی، قند ساده، برنج و نان به تری‌گلیسیرید تبدیل می‌شود و به فعالیت بدنی وابسته است.تری گلیسیرید 500 تا600 با تغییر شیوه زندگی به 200می‌رسد. یعنی 400 واحد کاهش می‌یابد. کسانی که ال دی ال آنها بالاست، سعی کنند چربی داخل گوشت قرمز، چربی حیوانی، کره، خامه و سس مایونز را کمتر بخورند. چربی گوشت را جدا کنند و حداکثر دو سه وعده در هفته گوشت قرمز بخورند.
