به گزارش افکارنیوز به نقل از مشرق، روزنامه الاخبار در مقاله اي به قلم "ابراهيم الامين" عملکرد شبکه الجزيره در مورد تحولات اخير در منطقه را مورد بررسي قرار داد و تأکيد کرد که هنگامي که موضوع سوريه بررسي مي شود، "اخبار" در اين کشور در درون بحران مقايسه هاي سياسي و حرفه اي خبري وارد مي شود و طبعاً در اين ميان خوانندگان حق دارند نسبت به هر چيزي اعتراض کنند.
این روزنامه نوشت: مشکل در اینجاست که برخی که به دنبال قیمومیت و تسلط بر دیگران هستند، قبل از جنگ داخلی و بعد از آن موفق به این کار نشده اند. آنها به خود حق قیمومیت در اخبار را هم می دهند و در این میان برخی مریدان نیز وجود دارند که دنیا را تنها از طریق شنوایی خود شناخته اند و آن را نیازموده اند زیرا آنها تنها به شنیدن روایت ها بسنده کرده و در این راستا نیز عمل می کنند و این در حالی است که اخبار همواره چهره خود را حفظ می کند و با تمام تلاش های استعماری علیه خود مقابله می کند.
این مقاله الجزیره را فرزندی بلوغ نایافته می داند و معتقد است که تا زمانی که دلارهای این شبکه به افکار و اموال آل سعود وابسته است، این بلوغ محقق نخواهد شد و بدین ترتیب آنها حتی اگر تمامی روشنایی های دنیا را نیز استفاده کنند، از ظلمت جهل خود بیرون نخواهند آمد.
سؤال در مورد اعتبار اخبار الجزیره، تحقیر کارمندان حاضر در این شبکه و تلف کردن وقت در پای برنامه های آن، امروزه دیگر به حرف های عادی در محافل مردم تبدیل شده است؛ امروزه دیگر روزانه ده ها مطلب به دست انسان می رسد که رسوایی های اخلاقی و حرفه ای و سیاسی الجزیره را بیان می کند.
نکته جدید این است که اکنون دیگر بسیاری از مخالفان دولت سوریه بویژه آنها که در کمیته های هماهنگی داخلی هستند نیز هیچ تلاشی برای بر عهده گرفتن مسؤولیت شایعاتی که شبکه الجزیره پخش می کند، از خود نشان نمی دهند. آنها حتی به این شبکه حمله یا از آن دفاع نمی کنند، اما در عین حال مسؤولیت شایعه پراکنی های روزانه این شبکه را نیز به عهده نمی گیرند. به این ترتیب است که تو دیگر روزنامه نگار حرفه ای را نمی یابی که از عملکرد الجزیره دفاع کند، نه تنها در سوریه بلکه در تونس و مصر و لیبی و یمن و بحرین نیز اینچنین است.
به این ترتیب روزنامه نگاران مطرح دیگر تمایلی به حضور در برنامه های شبکه الجزیره ندارند و از این کار عذرخواهی می کنند، چرا که می دانند در صورت حضور به مهره ای برای بازی کثیف آنها تبدیل خواهند شد. مثلاً آیا کسی می داند که علت توقف همکاری های " محمدحسنین هیکل " با الجزیره چه بود؟ موضوع استعفا در میان افرادی که از نظر مالی قادر به استعفا از این شبکه هستند چیز تازه ای نیست، بویژه اینکه این شبکه بسیار بیشتر از آن چیزی که شبکه های مشابه به کارمندان خود می پردازند، پرداخت می کند، اما نکته جدید در حجم استعفاهای کنونی و استعفاهای مخفی مانده است، چرا که تیم فعال در الجزیره
الآن از یک تنگنای اخلاقی و حرفه ای رنج می برد و این موضوع روز به روز روشن تر می شود.
در این راستا کسانی هستند که این روش کار را نمی پسندند و در این راستا منزوی شده اند. کسانی نیز وجود دارند که شور و حماسه خود در ایده های ناب را از دست داده اند و به کارمندان صرف و عادی تبدیل شده اند که روزانه دعا می کنند مصیبت های بیشتری بر گردن آنها گذاشته نشود.
الامین تأکید می کند که مشکل الجزیره در موضع گیری این شبکه نیست، چرا که این موضوع گیری حق هر شبکه ای است، بلکه مشکل در این است که این شبکه به هر تلاش واقعی که بتواند از آن یک رسانه قوی و مستقل بسازد ضربه زده است. این شبکه به سادگی از اشتباهات کشنده ای که در آن انجام می شود، دفاع می کند و در عین حال این عذر منطقی را برای خود می آورد که «ما سیاست های کسانی را دنبال می کنیم که ما را تأمین مالی می کنند.»
بر اساس این مقاله طبعاً تحریم میلیون ها بیننده مشهورترین شبکه عربی، آن را در تنگنا قرار نمی دهد بلکه عرصه اطلاع رسانی با وجود عملکرد الجزیره نیاز به کسی دارد که اندکی تغییر در آن ایجاد کند. این مأموریت کسانی است که قدرت مالی و انسانی تأسیس شبکه هایی با اعتبار بیشتر را داشته باشند؛ کسانی که این قدرت را دارند، نباید یک تیم یا گروه یا کشور یا مجموعه روزنامه نگار باشند، بلکه باید کسانی باشند که روز به روز بیشتر از تردیدها و نگرانی های ایجاد شده رنج ببرند و هر قدر که تأخیر در این زمینه صورت گیرد، رسانه به نخستین وسیله حمله یا دفاع از یک عقیده در مقابله با افکار عمومی
مردم تبدیل خواهد شد.
