در واقع تنبلی چشم نوعی اختلال بینایی است که اگر به موقع تشخیص داده نشده و درمان نشود، فرد از یک چشم یا دو چشم کمبینا شده و یا کمبینایی شدید پیدا میکند.
اخبار اجتماعی-دکتر محمدکریم نعمتالهی؛ جراح و متخصص بیماریهای چشم، فلوشیپ جراحی چشم کودکان و استرابیسم تنبلی چشم به معنی کاهش دید یا کمبینایی یکطرفه یا دوطرفه است که با برطرف کردن علت تنبلی میزان بینایی به مرز طبیعی نمیرسد.
در واقع تنبلی چشم نوعی اختلال بینایی است که اگر به موقع تشخیص داده نشده و درمان نشود، فرد از یک چشم یا دو چشم کمبینا شده و یا کمبینایی شدید پیدا میکند،، اما اگر به موقع تشخیص داده و درمان شود، بینایی کودک کاملا خوب و طبیعی میگردد. رشد و تکامل مرکز بینایی در مغز از دوران جنینی آغاز میشود و حداکثر رشد آن تا سه سالگی است، ولی رشد آن تا حدود ۱۰ سالگی ادامه دارد.
هر عاملی که باعث اشکال دید در چشمهای کودکان شود، رشد و تکامل سلولهای مرکز بینایی در قشر کورتکس مغز را متوقف میسازد و در نتیجه باعث کاهش بینایی میشود.
میزان شیوع تنبلی حدود ۲ تا ۴ درصد میباشد، یعنی از هر ۱۰۰ نفر به طور متوسط ۳ نفر دچار تنبلی هستند و با آمار حدود ۸۰ میلیون جمعیت ایران نزدیک به ۲ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر در ایران تنبلی چشم وجود دارد.
زمان شروع تنبلی میتواند از هفتههای اول تولد آغاز شود و تا حدود ۱۰ سالگی ادامه داشته باشد.
عواملی که ایجاد تنبلی میکنند
۱- لوچی (انحراف) چشم اکثرا در نوع یکطرفه.
۲- عیبهای انکساری نامساوی دو چشم و یا نمرههای بالای دو چشم.
۳- محرومیتهای بینایی شامل آبمروارید مادرزادی، لک قرنیه، افتادگی پلک و خونریزی داخل چشم.
تقسیمبندی تنبلی
۱- تنبلی چشم به علت انحراف یا لوچی چشم
شایعترین علت تنبلی در کودکان انحراف چشم از نوع یکطرفه میباشد، یعنی کودک فقط از یک چشم مستقیم خود برای دیدن استفاده میکند.
در حالت طبیعی هنگام نگاه کردن به یک جسم مرکز بینایی شبکیه هر دو چشم تحریک و همزمان تحریک عصبی همزمانی به قشر مغز ارسال میشود که از این طریق تصویر واضح و شفاف و واحدی رویت میشود، اما زمانی که یک چشم دچار انحراف یا لوچی میشود، مرکز بینایی شبکیه چشم منحرف به جای دیگری غیر از چشم سالم نگاه میکند، لذا کودک دچار دوبینی میشود و کودک برای گریز از دوبینی توانایی حذف تصویر چشم منحرف را دارد تا دچار مشکل نشود،، اما اگر این انحراف فقط در یک چشم باشد، لذا به طور دائم تصویر چشم منحرف حذف و سلولهای بینایی قشر مغز فعالیت خود را از دست میدهند و کودک دچار تنبلی میشود، اما اگر انحراف متناوب باشد، یعنی گاهی چشم راست و گاهی چشم چپ فعالیت سلولهای قشر مغز مختل نمیشود، ولی توانایی حذف یک تصویر را در چشم منحرف انجام میدهد تا دچار دوبینی نشود.
حذف تصویر در چشم منحرف فقط در کودکان تا حدود ۱۰ سالگی امکانپذیر میباشد.
در نتیجه با فعال کردن چشم منحرف که با بستن چشم سالم امکانپذیر است، سلولهای بینایی قشر مغز فعالیت خود را به دست میآورند و باعث از بین رفتن تنبلی و بهبودی کامل بینایی میشود.
هر چه زودتر و در سنین پایینتر بستن چشم انجام شود، نتیجه بینایی بهتر است و هر چه زمان طولانیتر شود و درمان بستن دیرتر انجام شود، فعالیت سلولهای قشر مغز کمتر جواب میدهد و میزان بینایی به مراتب کمتر بهبودی پیدا میکند.
۲- دومین علت تنبلی در کودکان عیب انکساری میباشد، یعنی کودک نیاز به عینک دارد و با زدن به موقع عینک تنبلی چشم اتفاق نمیافتد و شایعترین علت عیب انکساری نامساوی بودن نمرههای بین دو چشم میباشد، یعنی یک چشم سالم است و نیاز به عینک ندارد و چشم تنبل نمره بالای ۱ تا ۲ دیوپتر دوربین و یا آستیگمات دارد و یا یک چشم نمره ۲ دوربینی دارد و چشم تنبل نمره ۴ دوربینی دارد.
هر چه اختلاف نمره بین دو چشم بیشتر باشد، شدت تنبلی به مراتب بیشتر است و هر چه اختلاف نمره پایینتر باشد، شدت تنبلی کمتر میباشد، اما عیبهای انکساری مساوی دوربینی بالای ۵ دیوپتر و آستیگمات مساوی بالای ۲ دیوپتر و نزدیکبینی مساوی بالای ۱۰ دیوپتر میتواند ایجاد تنبلی دو چشم نماید.
۳- سومین علت تنبلی نوع محرومیت بینایی میباشد. یکی از این علتها آبمروارید مادرزادی است.
۱۰ تا ۱۵ درصد افرادی که در مراکز نابینایی هستند، علت نابینایی آنها آبمروارید مادرزادی دیر تشخیص داده شده و یا دیر عمل جراحی شدن میباشد.
آبمروارید همیشه از ورای مردمک دیده نمیشود.
اگر آبمروارید در قسمت خلف عدسی و یا مرکز عدسی باشد، فقط با معاینه چشمپزشکی قابل تشخیص میباشد.
۴- کدورت قرنیه مادرزادی یا اکتسابی، افتادگی پلک که محور بینایی را گرفتار کرده باشد، از عواملی هستند که ایجاد تنبلی چشم میکنند.
کدورت قرنیه
افتادگی پلک
تشخیص تنبلی
معمولا تشخیص تنبلی توسط والدین میسر نمیباشد، مخصوصا اگر تنبلی یکطرفه باشد، کودک با یک چشم همه کارهای خود را انجام میدهد و متوجه کاهش دید خود نمیشود، حتی در بعضی مواقع بزرگسالان هم متوجه کاهش دید یک چشم خود نمیشوند، مگر اتفاقی متوجه کاهش دید چشم خود شوند، حتی با دید کم دو چشم حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد دید طبیعی کودک میتواند کارهای خود را انجام دهد و والدین خود متوجه کاهش دید کودک نمیشوند، مگر در مدارس یا مهد کودک و معاینه چشمپزشکی متوجه کاهش دید کودک شوند.
علائمی که میتواند به والدین هشدار دهد که بچه مشکل بینایی دارد، شامل
۱- لرزش چشمها،
۲- انحراف چشم،
۳- تنگ کردن شکاف پلکی،
۴- عدم تمایل بچه جهت فعالیت دستهجمعی،
۵- گوشهگیری و
۶- کج کردن سر به طرف بالا، پایین و یا طرفین میباشد.
درمان تنبلی
۱- اگر علت تنبلی آبمروارید مادرزادی باشد، آبمروارید باید هر چه سریعتر در کمتر از ۲ تا ۳ ماهگی عمل جراحی شود و سپس درمان تنبلی انجام گردد، چون آبمروارید مادرزادی یکی از علتهای نابینایی در نوزادان و کودکان میباشد، لذا هر چه سریعتر عمل جراحی انجام گیرد، نتیجه بینایی به مراتب بهتر خواهد بود، یعنی اگر عمل حدود ۸ هفتگی انجام شود، دید طبیعی را به دست میآورد،، اما اگر در ۳ تا ۴ ماهگی انجام پذیرد، دید به مراتب کمتر است و بعد از ۴ تا ۵ ماهگی ممکن است بینایی را پیدا نکند.
اما اگر آبمروارید خفیف و جزئی باشد، چنانچه مرکز عدسی را گرفتار نکند، تاخیر در عمل به صلاح دید جراح بستگی دارد و مشکلی ایجاد نمیکند.
۲- اگر علت عیب انکساری باشد، درمان بر اساس دادن عینک است.
اگر نمره عینک کم و شدت تنبلی کم باشد ممکن است با زدن عینک بینایی بهبود پیدا کرده و نیاز به بستن چشم سالم نباشد، اما اگر نمره عینک بالا باشد، شدت تنبلی متوسط و یا شدید باشد، حتما نیاز به درمان تنبلی و بستن چشم میباشد.
۳- اگر علت انحراف چشم باشد و اگر نیاز به عینک باشد، بعد از بهبودی تنبلی چشم نیاز به جراحی دارد.
۴- مرحله آخر درمان شامل بستن چشم سالم و استفاده از چشم تنبل میباشد. میزان بستن چشم سالم بستگی به شدت تنبلی و بستگی به سن کودک و بستگی به زمان مراجعه دارد.
اگر زمان تنبلی زود تشخیص داده شود، زمان خیلی کمتری جهت بستن چشم دارد، اما اگر دیر مراجعه نموده باشدف علاوه بر اینکه زمان بیشتری جهت بستن چشم نیاز دارد، حتی ممکن است دید بهبودی کامل پیدا نکند.
برای مثال، اگر تنبلی از یکسالگی تشخیص داده شود، ممکن است ظرف چند هفته بعد از درمان تنبلی بهبود پیدا نماید،، اما اگر همان کودک در ۷ سالگی مراجعه نماید، علاوه بر اینکه مدت چند ماه یا حتی سال نیاز به بستن چشم سالم دارد، ممکن است دید به حد طبیعی خود نرسد. در کودکانی که همکاری جهت بستن چشم ندارند، از روشهای دیگر استفاده میشود.
یکی از این روشها استفاده از شیشه مات در عینک چشم سالم است تا کودک از چشم تنبل استفاده نماید. روش بعدی استفاده از قطرههایی است که تطابق چشم را کم کنند و در نتیجه باعث تاری چشم سالم میگردد.
این قطره در چشم سالم ریخته میشود و باعث تاری آن میگردد، البته به شرطی این قطره فایده دارد که بعد از استفاده، دید چشم سالم کمتر از دید چشم تنبل گردد، لذا همیشه این قطره نمیتواند مفید و موثر باشد، چون حتی با ریختن قطره در چشم سالم ممکن است دید چشم سالم بیشتر از چشم تنبل شود، لذا در این موارد استفاده از این قطره توصیه نمیشود.
روش دیگر استفاده از لنزهای تماسی (نامرئی) در چشم سالم است که باعث تاری چشم سالم میشود و کودک مجبور به استفاده از چشم تنبل خواهد بود.
استفاده از لنز تماسی نیاز به بهداشت و مراقبت خاصی دارد و در ضمن به علت هزینه اقتصادی آن هر خانوادهای نمیتواند استفاده کند.
برگشت تنبلی (عود تنبلی)
وقتی درمان تنبلی بعد از بهبودی کامل یا نسبی ناگهانی متوقف شود، تقریبا تعدادی از این افراد تنبلی آنها عود و برگشت پیدا میکند، لذا جهت جلوگیری از برگشت تنبلی، مراجعات زود به زود و بستن چشم به مدت ۱ تا ۲ ساعت یک روز در میان باید تا مدتی ادامه یابد که مانع برگشت تنبلی شود.
به خاطر همین موضوع بستن چشم سالم به تدریج کم و سپس قطع میگردد.
پیشگیری از تنبلی.
چون تنبلی از هفتههای اول تولد تا حدود ۱۰ سالگی اتفاق میافتد و بنابراین اگر نوزادان در هفته اول تولد جهت بررسی آبمروارید مادرزادی و یا کدورتهای قرنیه هر چه زودتر معاینه شده و تشخیص داده شوند، لذا با برطرف کردن مشکل بیمار شانس تنبلی از بین میرود.
همچنین بررسی عیب انکساری چشم در سال اول تولد به خصوص در افرادی که سابقه انحراف و تنبلی چشم در خانوادههای آنها وجود دارد تشخیص و درمان شود شانس تنبلی از بین میرود.
برای پیشگیری از تنبلی، معاینه چشم در هفتههای اول تولد، سال اول به خصوص در ماه چهارم تولد و در صورت طبیعی بودن معاینه قبل، سال سوم، سال پنجم و قبل از ورود به مدرسه توصیه معاینه چشمی میشود.