در آغاز این سوره به لیل (شب) سوگند یاد شده؛ سوره لیل از دو گروه سخن می‌گوید: گروهی که پرهیزکارند و با بخشش مال به دنبال خشنودی خدا هستند و گروهی که تنگ‌نظرند و وعده بهشت را دروغ می‌دانند.
در تفسیر مجمع البیان از پیامبر (ص) نقل شده است:
اخبار مذهبی - هر کس سوره لیل را قرائت کند، خداوند به اندازه‌ای به او نعمت می‌دهد تا راضی شود و او را از سختی و تنگی رهایی می‌دهد و کار‌ها را بر او آسان می‌کند. همچنین شیخ صدوق از امام صادق (ع) روایت می‌کند: هر که سوره لیل را در روز یا شب قرائت کند، همه اعضای بدنش بر اعمال نیک او شهادت می‌دهند و خداوند شهادت آن‌ها را می‌پذیرد و فرد به بهشت راهنمایی می‌شود.
متن سوره لیل همراه با ترجمه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
وَ اللَّیْلِ إِذَا یَغْشَىٰ ﴿١﴾
سوگند به شب چون پرده افکند (۱)
وَ النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ ﴿٢﴾
سوگند به روز چون جلوه‌گرى آغازد (۲)
وَ مَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَ الْأُنثَىٰ ﴿٣﴾
و سوگند به آنکه نر و ماده را آفرید (۳)
إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّىٰ ﴿٤﴾
که همانا تلاش شما پراکنده است (۴)
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَ اتَّقَىٰ ﴿٥﴾
اما آنکه حق خدا را داد و پروا داشت (۵)
وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ ﴿٦﴾
و پاداش نیکوتر را تصدیق کرد (۶)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَىٰ ﴿٧﴾
بزودى راه آسانى پیش پاى او خواهیم گذاشت (۷)
وَ أَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ ﴿٨﴾
و اما آنکه بخل ورزید و خود را بى‌نیاز دید (۸)
وَ کَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ ﴿٩﴾
و پاداش نیکوتر را به دروغ گرفت (۹)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ ﴿١٠﴾
بزودى راه دشوارى به او خواهیم نمود (۱۰)
وَ مَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ ﴿١١﴾
و چون هلاک شد دیگر مال او به کارش نمى‌آید (۱۱)
إِنَّ عَلَیْنَا لَلْـهُدَىٰ ﴿١٢﴾
همانا هدایت بر ماست (۱۲)
وَ إِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَ الْأُولَىٰ ﴿١٣﴾
و در حقیقت دنیا و آخرت از آن ماست (۱۳)
فَأَنذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ ﴿١٤﴾
پس شما را به آتشى که زبانه مى‌کشد هشدار دادم (۱۴)
لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿١٥﴾
جز نگون‌بخت‌ترین مردم در آن درنیاید (۱۵)
الَّذِی کَذَّبَ وَ تَوَلَّىٰ ﴿١٦﴾
همان که تکذیب کرد و رخ برتافت (۱۶)
وَ سَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿١٧﴾
و پاک رفتارترین مردم از آن دور داشته خواهد شد (۱۷)
الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّىٰ ﴿١٨﴾
همان که مال خود را مى‌دهد براى آنکه پاک شود (۱۸)
وَ مَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَىٰ ﴿١٩﴾
و هیچ کس را به قصد پاداش‌یافتن نعمت نمى‌بخشد (۱۹)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ ﴿٢٠﴾
جز خواستن رضاى پروردگارش که بسى برتر است منظورى ندارد (۲۰)
وَ لَسَوْفَ یَرْضَىٰ ﴿٢١﴾
و قطعا بزودى خشنود خواهد شد (۲۱)
