شهباز حسن‌پور بیگلری نماینده مردم سیرجان در مجلس شورای اسلامی در سومین میزگرد بررسی چالش‌ها و مسائل گلوگاهی برای تحول نظام تعلیم و تربیت و ویژگی‌های وزیر آینده آموزش و پرورش که در خبرگزاری برگزار شد، اظهار کرد: وزیر آموزش و پرورش باید یک فرد جامع‌الشرایط باشد؛ اینکه در آموزش و پرورش شناخته شده باشد و از او حساب ببرند، می‌تواند بخشی از کار باشد.
اخبار اجتماعی- وی ادامه داد: اگر دولت فکر چاره است و دلش برای آموزش و پرورش می‌سوزد باید در بالاترین سطح ممکن از خودش سرمایه‌گذاری را شروع کند یعنی یکی از معاونان اصلی رئیس جمهور، سکان این مجموعه را به عهده بگیرد؛ به عبارت دیگر وزیر آموزش و پرورش نه تنها در آموزش و پرورش بلکه باید در کل مجموعه دولت از یک شیخوخیت برخوردار باشد و بتواند با مجلس و قوه قضائیه در ارتباط باشد و جایی که نتوانستند این هماهنگی را به وجود بیاورند متضرر شده‌ایم.
حسن‌پور بیگلری با اشاره به کمبود نیروی انسانی در آموزش و پرورش گفت: در آستانه سال تحصیلی جدید بیش از ۵۰ هزار معلم کم داریم و هنوز هیچ فکری برای آنها نشده است؛ بنده به عنوان یک نماینده مجلس، یکی از دغدغه‌هایم در شهرستان سیرجان که نماینده مردم آنجا هستم این است که بیش از ۵۰۰ معلم کم برای مهر امسال نیاز دارد و چگونه می‌توانند آن را جبران کنند.
وی افزود: در حال حاضر می‌بینیم که فرهنگیان در جایگاه بسیار خوبی از نظر مرجعیت هستند و توانستند اصالت معلمی خود را حفظ کنند و از این جهت به معلمان تبریک و تهنیت عرض می‌کنم و خدا را شاکرم آنهایی که سرنوشت آینده کشور به دستشان است توانستند بین مردم جایگاه معنوی و هویت اصلی خود را داشته باشند.
این نماینده مجلس ادامه داد: نکته دوم حضور دانش‌آموزان اتباع خارجی در برحی مدارس است که باید برای حضور آنها در مدرسه و تفاوت فرهنگی آنها فکر اساسی شود؛ نکته بعدی مشارکت مردم است یعنی هر کجا مشارکت مردم را داشتیم موفقیت به همراه داشته است؛ ما به وحدت، هماهنگی و انسجام در آموزش و پرورش نیاز داریم و اگر این مشارکت باشد خیلی از چالش‌ها، مسائل و مشکلات حل می‌شود.
وی اضافه کرد: دغدغه همه ما نمایندگان بحث وزیر آموزش و پرورش است؛ امیدواریم دولت هم این پیام ما نمایندگان که در ارتباط با مردم هستیم را توجه کند و هر چه سریع‌تر فردی جامع الشرایط را انتخاب کند که این کشتی به گل نشسته را نجات دهد.
حسن‌پور بیگلری افزود: در بحث تکریم معلم اعتقاد این است که این تکریم در تمام سطوح مادی و معنوی باید صورت بگیرد و تنها از طریق یک وزیر امکان پذیر نیست؛ تمام آحاد جامعه در قبال معلم مسؤولیت دارند اما مسؤولان، مسؤولیت بیشتری دارند.
