شب گذشته شنبه ۱۸ خرداد قسمت هفتم از مرحله دوم برنامه «عصر جدید» روی آنتن شبکه سه رفت و احسان علیخانی بعد از حدود ۳۰ قسمت به شبهه نسبت به حضور برخی از شرکت‌کننده‌هایی که قبل از این مسابقه هم در فضاها و مدیوم‌های رسانه‌ای دیگر دیده و به تعبیر دیگر کشف شده بودند، پاسخ گفت.
وی به شعارهای برنامه «عصر جدید» اشاره و عنوان کرد: ما در برنامه سه شعار «کشف شدن»، «دیده شدن» و «رسیدن» را داریم که برای هر سه هم خیلی نقشه کشیده‌ایم.
علیخانی با کنایه به انتقادات از حضور شرکت‌کننده‌هایی که قبل از حضور در این برنامه کشف شده بودند، گفت: نکته‌ای که من و همکارانم در این چند وقت خیلی شنیده‌ایم این است که عوامل «عصر جدید» خیلی زبل نباشید برخی از شرکتکنندهها قبلاً یک جایی یک اتفاقی به صورت محلی، استانی یا کشوری برایشان افتاده و کشف شده‌اند پس شما آن‌ها را کشف نکرده‌اید و قبلاً کشف شده بودند.»
وی سپس به این انتقاد اینگونه پاسخ داد: ما هیچ محدودیتی برای حضور هیچ کسی نداریم. هر کسی بخواهد می‌تواند روی این صحنه قرار بگیرد حتی اگر حسین رضازاده یا بهترین بازیگر جشنواره فجر باشد، اگر می‌تواند اینقدر جسارت داشته باشد که روی این صحنه قرار بگیرد و وارد این چالش شود که با ۹۰ درصد افراد آماتور رقابت کند قدمش روی چشم ما و این صحنه در اختیارش قرار می‌گیرد.
مجری برنامه «عصر جدید» در بخش دیگر به قهرمانان و برگزیده‌های رشته‌های مختلف اشاره و اظهار کرد: ما چقدر آدم سراغ داریم که کمدهایشان پر از کاپ، مدال و لوح تقدیر است اما کسی نمی‌شناسدشان و نهایت کسی که به این کاپ‌ها علاقمند است عمه آنهاست که او هم احتمالاً می‌گوید کاش به جای کاپ طلایی، رنگ نقره‌ای می‌گرفتی تا به جای شکلات خوری می‌گذاشتی جلوی مهمان‌ها، یعنی حتی فرد نمی‌داند چرا کاپ گرفته است!
علیخانی به ناشناخته بودن این افراد اشاره و عنوان کرد: این خیلی سخت است برای کسی که می‌داند استعداد دارد اما رها شده است و کسی اسم او را نمی‌داند.
وی در پایان سخنانش یک بار دیگر بر شعار سوم تاکید کرد و گفت: شعار سوم و نهایی ما این است که این صحنه برای کسانی است که به جایی که مستحق آن هستند، نرسیده‌اند.
علیخانی این توضیحات را بعد از حدود ۳۰ قسمت که از آغاز پخش برنامه می‌گذرد مطرح کرد و این توضیح حتماً می‌تواند رویکرد برنامه را نسبت به حضور بسیاری از شرکتکنندهها در ادامه این برنامه روشن کند.
البته سخنان علیخانی پرسش‌های دیگری را نیز پیش می‌آورد که به طور مثال افراد شناخته شده‌ای مثل حسین رضازاده (اگرچه حتی در حد یک مثال) چرا باید در رقابت با آماتورها خود را به چالش بکشند و ماحصل آن برای برنامه عصر جدید چه می‌تواند باشد؟ از طرف دیگر ممکن است این سخنان این احتمال را بوجود بیاورد که هیچ کاپ و مدال و تجلیلی ارزش ندارد تا وقتی که مردم فرد را بشناسند!
اگرچه بازتعریف رویکرد «عصر جدید» در دعوت از حرفه‌ای‌ها اقدام به جایی بود اما این احتمال را یک بار دیگر قوت بخشید که «عصر جدید» بیشتر فضایی برای «مشهور شدن» و «چهره شدن» است تا کشف استعدادهای تازه؛ مگر اینکه علیخانی در قسمت‌های بعد توضیح دهد که شعار سوم برنامه یعنی «رسیدن» چگونه قرار است برای همه شرکت کنندگان محقق شود.
