فقط به عشق شهدای گمنام ناجا چند سطری می نویسم شهدایی که مظلومند و گمنام مانده اند.
شهدایی که مدافع وطن نام گرفته اند و هر روز در مرزها و در وسط شهر و کوی برزن نام شهیدی از تبار نیروی انتظامی بر زبانها جاری است . شهدایی که جانباز 100 درصد میشوند و سالها در بستر زجر می کشند تا سوداگران مرگ نتواند نقشه شوم خود را به مرحله اجرا بگذارند. شهدایی که جهت امنیت در گلستان هفتم و یا در شهر اسلام آباد غرب غرق خون می شوند تا مردم در آسایش بسر برند. شهدایی که با زبان روزه و در وسط شهر جهت امنیت جان خود را از دست میدهند تا شهید ولایت نام بگیرند.
در دنیای فتنه امروز که عصر اطلاعات نامگذاری شده و بعد فرهنگی ما که به تعبیر مقام معظم رهبری شبیخون فرهنگی نشانه قرار گرفته است ، پاسداری از ارزش های فرهنگی بسیار سخت و دشوار است . و این شهدای ناجا هستند که با نثار خون خود از این ارزشها دفاع می کنند.
دیروز شهدای مرزبانی در راه دفاع از وطن جان خود را تقدیم درخت تنومند انقلاب اسلامی نمودند تا ذره ای از خاک وطن به دست غاصبان نیوفتد و امروز شهدای ناجا در وسط شهر برای دفاع از نوامیس مردم شهد شیرین شهادت را می نوشند و چه گمنام و مظلومند که کمتر معبر و خیابانی مزین به نام این عزیزان است و چقدر خوب است که مسئولین نیروی انتظامی ، مقام شامخ این عزیزان را ارج نهند و نام آنها نیز مانند سایر شهدا در اقصی نقاط ایران اسلامی بدرخشد.
سوده نجفی فرزند شهید امیر سرتیب اکبر نجفی شهید ناجا
