حضرت رقیه (س) فرزند امام حسین (ع) است. بر اساس نوشته‌‌های بعضی کتاب‌های تاریخی، نام مادر حضرت رقیه (ع)، امّ اسحاق است که پیش‌تر همسر امام حسن مجتبی (ع) بوده و پس از شهادت ایشان، به وصیت امام حسن (ع) به عقد امام حسین (ع) درآمده است. در مورد تاریخ تولد حضرت رقیه (س) چیزی معلوم نیست، اما به مناسبت یادبود ایشان مطلبی را تقدیم عاشقان اهل بیت (ع) می‌کنیم.
حجت الاسلام و المسلمین مصطفی کرمی کارشناس مذهبی و سخنران درباره شخصیت والای حضرت رقیه (س) بیان کرد: حضرت رقیه (س) تحریک کننده احساسات مردم دنیا هستند. زمانی که اسیران کربلا به شام رفتند، حضرت رقیه (س) یکی از کسانی بودند که اتفاقات را به سود قیام امام حسین (ع) و شیعه برگرداندند. حقیقتا ایشان پرچم مظلومیت اباعبدالله الحسین (ع) هستند و اگر نبودند انگار که ماجرای کربلا و تاثیر آن بر بشریت ناقص می‌شد. به همین دلیل ایشان باب الحوائج هستند.
حجت الاسلام و المسلمین مهدی تخاوری پژوهشگر دینی به تمجید از دخت حضرت اباعبدالله (ع) پرداخت و گفت: در برخی منابع بعضی تاریخ‌ها برای میلاد دختر خردسال امام حسین (ع) نقل شده است، اما هیچ کدام از این تاریخ‌ها سندیت دقیق و محکمی ندارند. فارغ از زمان تولد حضرت رقیه (س) ایشان خیلی کار‌ها انجام دادند که قابل تعمل است. نقل شده است، یزید از شخصی که در کاروان اسیران حضور داشت، پرسید، این کاروان را چطور دیدی؟ آن شخص گفت «در زمان استراحت وقتی کاروان را نگه می‌داشتیم، بچه‌هایشان نماز و قرآن می‌خواندند و مناجات می‌کردند، با این وجود که ما آن‌ها را سوار بر شتر بدون جهاز می‌گردیم که سختی‌های فراوانی داشت.» آنقدر این کاروان تربیت شده بود، که سختی‌ها باعث نمی‌شد، حتی کودکان رابطه شان با خدا تضعیف شود. به این دلیل خدا انقدر به حضرت رقیه (س) قدرت دادند که بتوانند باب الحوائجی کنند. این باب الحوائج بودن حضرت رقیه (س) تسکینی است برای ما که به وجود ایشان ایمان داشته باشیم.
