به گزارش افکار نیوز، محمدرضا محمدزاده رئیس دانشکده الهیات دانشگاه امام صادق(ع) در گفتوگو با فارس با اشاره به ماجرای هتک حرمت ساحت مقدس قرآن توسط سربازان آمریکایی در افغانستان، آن را بدترین اقدام ضد فرهنگی قلمداد کرد.

وی با بیان اینکه هتک حرمت قرآن کریم به لحاظ حقوقی و بین‌المللی در هیچ مرحله‌ای تجویز نشده است، گفت: متأسفانه وقتی این اقدام بر مبنای اصول و قواعد انسانی و اجتماعی به معنای متکامل کلمه انجام می‌شود مخصوصا تعرض به یک کتاب آسمانی و مقدس، شناعت قضیه را بیشتر می‌کند.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: ‌ توجه به مضامین این کتاب آسمانی، حقیقتی است که مقابل انسان‌ها نهاده شده است به طوری که توجه به آن، هم ردیف توجه به پروردگار الهی قرار دارد. همچنین خداوند در سوره مبارکه «یس» می‌فرماید: «این انذار و هدایت‌گری که پیامبران الهی انجام می‌دهند در کسانی مؤثر خواهد بود که از ذکر تبعیت می‌کنند» و ذکر همان قرآن کریم است.

وی با اشاره به آیه «إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَخَشِیَ الرَّحْمَن بِالْغَیْبِ» عنوان کرد: بر اساس این آیه، خشیت از خداوند متعال در کنار تبعیت و توجه به قرآن کریم قرار دارد و این امانتی الهی است که در میان انسان‌ها ودیعه گذاشته شده است لذا باید آنقدر آن را پاک نگه داشته و مورد توجه قرار دهیم که مقام و شأنیت قرآن مجید حفظ شود.

محمدزاده یادآور شد: حفظ جایگاه این کتاب آسمانی، عملی است که خداوند متعال آن را انجام می‌دهد؛ «وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ». بنابراین وقتی به ساحت مقدس قرآن کریم تعرضی صورت می‌گیرد همانند تعرض به ساحت ربوبی است لذا در شناعت، امری هم ردیف و هم عرض با بی‌حرمتی به کتاب مقدس وجود ندارد.

وی گفت: متأسفانه دشمنان ما از یک سو به خاطر جهل به جایگاه و شأن این کتاب مقدس و از سوی دیگر به دلیل جسارتی که از بی‌موالاتی برخی از مؤمنان و مسلمانان در بعضی نقاط جهان به وجود آمده است به هتک حرمت ساحت مقدس قرآن می‌پدازند.

رئیس دانشکده الهیات دانشگاه امام صادق(ع) ادامه داد: خوشبختانه مسلمانان در نقاط مختلف جهان که بهره‌های‌ لازم را از معرفت و آگاهی اسلامی، ایمانی و انسانی دارند در مقابل این حرکت خصمانه و خبیثساکت ننشسته و دائماً به اعتراض برمی‌خیزند. به نظر بنده در کلیه کشورهای اسلامی، موج اعتراض و اعلام انزجار نسبت به این عمل شنیع در حدی باید صورت گیرد که دیگر کسی جرأت نکند اقدام مشابهی را در این خصوص انجام دهد.

وی گفت: باید خدا را شاکر بود که دشمنان ما به خاطر جهل و سیاهی دلهایشان، بعضاً‌ رفتارهایی را از خود بروز می‌دهند که ماهیت خبیثدرونی‌ آنها را برای امت اسلامی افشا می‌کند. گاهی اوقات دشمنان به خاطر ظاهر آرایی‌هایی که انجام داده و در رفتار و اعمالشان یک حس و ژست انسان‌دوستانه و بعضاً خدا دوستانه به خود می‌گیرند، باعثمی‌شود ماهیت درونی آنها بیش از پیش برای ما روشن شود و این همان وعده‌ الهی است که مکرراً به انسان‌ها در آیات مختلف تذکر داده شده است که «قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ، لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ».

محمدزاده خاطرنشان کرد: خوشبختانه در نظام جمهوری اسلامی ایران بیش از ۳۰ سال است که ما تلاش می‌کنیم حقیقت را به دنیا بگوییم لذا قرائن مختلفی نیز روزبه‌روز از سوی دشمنان ما به وجود می‌آید و براساس آیه «وَمَکَرُواْ وَمَکَرَ اللّهُ وَاللّهُ خَیْرُ الْمَاکِرِینَ» خداوند به دلیل آگاهی از دورن تمام دشمنان، خدعه و نیرنگ دشمنان را خنثی می‌کند.

وی با بیان اینکه ما وظیفه داریم به اصول مقدس دین اسلام و فرهنگ پیشرفته اسلامی پایبند بوده و انزجار و عکسی‌العمل مناسبی را نسبت به چنین اقداماتی نشان دهیم، تصریح کرد: وظیفه ماست که مقدساتمان را حفظ کنیم حفظ مقدسات به معنای حفظ هویت انسانی و اسلامی است.

رئیس دانشکده الهیات دانشگاه امام صادق(ع) اظهار داشت: امروز ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که با توجه به الگو قرار گرفتن انقلاب اسلامی ایران آن روحیه، احساسات و عواطف مقدس و ایمانی در ملت‌های مختلف سرایت پیدا کرده و این بیداری و آگاهی منشأ بروز عکس‌العمل‌های مناسب شده است.

وی در پاسخ به اینکه آیا نوع عکس‌العمل‌های انجام شده برابر هتک حرمت به ساحت مقدس قرآن کریم، صحیح و کافی است، گفت: این عکس‌العمل‌ها خوب اما ناکافی است؛ دست‌اندرکاران امور قرآنی در داخل و خارج از کشور، علما، بزرگان، اصناف مختلف جریان‌های فکری و دینی باید در حد توان خود به شیوه‌های مختلف، عکس‌العمل مناسبی را از خود نشان دهند.

محمدزاده با اشاره به سخنان حضرت امیر(ع) مبنی براینکه «کاری نکنید که اتحاد و قوت مخالفان در عناد و باطلشان بیشتر از عقاید دینی و اسلامی ما باشد»، تصریح کرد: ما باید به گونه‌ای این استحکام، پیوستگی و قدرت خویش را نسبت به مخالفان و متعرضان به ساحت مقدس قرآن نشان دهیم که دیگر آنها جرأت چنین کاری را نداشته باشند.

وی افزود: لازمه این امر آن است که هر کدام از دستگاههای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و شخصیتها به کثرت و تعدد، چنان رفتاری را از خود نشان دهند که دنیا به صورت دقیق کلمه در جریان این جسارت قرار گیرد و موقعیتی برای تکرار این حوادث به وجود نیاید.