برانکو ایوانکوویچ با دلایل بسیار ساده و پیش پا افتاده، به یکی از رویایی ترین مربیان تاریخ پرسپولیس تبدیل شده است؛
این مربی در دو بخش نتیجه گیری و مدیریت به صورت توامان موفق بوده و تا امروز انتظارات را به بهترین شکل ممکن برآورده کرده است.
این میزان رضایت از یک مربی خارجی در فوتبال ایران بی سابقه نیست اما بی تردید کم سابقه است. مهمترین کار برانکو در پرسپولیس این است او آن قدر خوب کار کرده که تمام تصمیماتش در این تیم از سوی هواداران، مقبول واقع می شود.
پرسپولیسی ها می دانند آن چه ایوانکوویچ می گوید و دستورش را صادر می کند به سود تیم خواهد بود؛ در نتیجه هرگز روی حرف او حرفی نزده اند و این در فوتبال ما که مربیان خیلی زود وجاهت و کاریزمای خود را از دست می دهند، یک اتفاق قابل قبول در پرسپولیس است.
برانکو اگر باز هم در لیگ جام نگیرد، اتفاقی برایش رخ نمی دهد چون دوبار با پرسپولیس در رقابت های لیگ برتر قهرمان شده است اما جام سوم از او یک مربی دست نیافتنی ترسیم می کند. خودش هم می داند که این هتک تریک، برایش چقدر سرنوشت ساز خواهد بود.
موفقیت دوباره برانکو در لیگ قهرمانان آسیا اما او را باز هم به عرش می برد و این مربی برای پرسپولیسی ها به یک مرد تاریخ ساز تبدیل می شود.
این موقعیت ویژه شاید برای هر مربی خارجی و ایرانی در این فوتبال یک رویاست اما برانکو در پرسپولیس به این آرزوی بزرگ رسید.
