تیم فوتبال پرسپولیس ایران که فصل گذشته به مقام نایب قهرمانی آسیا رسید، شب گذشته (سه‌شنبه) در اولین بازی خود در فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا در ورزشگاه آزادی به مصاف تیم پاختاکور ازبکستان رفت، این بازی در نهایت با تساوی یک - یک به پایان رسید.
پرسپولیس با اینکه کارش را با کسب یک امتیاز در لیگ قهرمانان آغاز کرد، ولی ایراداتی در تیمش داشت که ممکن بود در اولین بازی کار دست آنها بدهد. شاگردان برانکو در ابتدای نیمه اول با یک گل از حریف عقب افتادند و در ادامه با ضربه بودمیر بازی را به تساوی کشیدند. در نیمه دوم، اما پرسپولیس نمایش به مراتب ضعیف‌تری داشت و با بیرون رفتن بودیمیر شرایط بدتر هم شد.
اصرار به ارسال روی دروازه آن هم در شرایطی که پرسپولیس بازیکن سرزن زیاد ندارد و عدم استفاده از پاس‌های عمقی باعث شد تا تیم برانکو به نوعی فلج شود. این در حالی است که پرسپولیس تنها گل خود را روی پاس به اصطلاح «تودر» به ثمر رساند و سرخپوشان در طول بازی دیگر از این تاکتیک استفاده نکردند.
در این میان یکی از ضعف‌های پرسپولیس نداشتن خلاقیت در میانه میدان و نمایش نه‌چندان خوب هافبک‌ها بود. بشار رسن و احمد نوراللهی توپ‌های زیادی را از دست می‌دادند و ترابی هم در دریبل‌های خود موفق نبود. این در حالی است که اگر از فرصت‌های خود بهره بهتری می‌بردند هر دو مهاجم پرسپولیس علیپور و بودیمیر با شم گلزنی بالایی خود می‌توانستند به راحتی گلزنی کنند.
هرچند که بحث خستگی بازیکنان و فشردگی بازی‌ها یکی از دلایل ضعف بازیکنان پرسپولیس بود، ولی نکته مهم اینجا است که پرسپولیس گاهی اوقات از نظر تاکتیکی قفل می‌کند و عملا برنامه‌ای برای تغییر شرایط ندارد.
نکته عجیب بعدی این بود که مدافعان کناری تیم برانکو کمتر برای مهاجمان سانتر می‌کردند و اگر این کار را انجام می‌دادند بودیمیر با قد حدودا ۲ متری خود می‌توانست از ضربات سر برای گلزنی استفاده کند. البته گفتنی است که مدافعان پاختاکور هم قد بلندی داشتند، ولی برای بازی‌های بعدی می‌شود بیشتر از این تاکتیک استفاده کرد.
با این حال و در شرایطی که پرسپولیس با فاصله کم باید بازی‌های خود را برگزار کند، به نظر می‌رسد کار شاگردان برانکو هر روز سخت‌تر می‌شود و پروفسور پرسپولیس باید تدابیر ویژه‌ای را برای تیمش در نظر بگیرد.
