از دستاوردهای مدرنیته در عصر حاضر، انجام جراحی زیبایی یا جراحی پلاستیک است که برای تغییر و زیباسازی یا رفع آسیب‌های ظاهری بخشی از صورت یا بدن انجام می‌شود. این نوع جراحی شامل موارد زیادی از جمله جراحی بینی، رفع افتادگی پلک‌ها و … است. سوای از افراط‌هایی که در این زمینه صورت می‌گیرد که عمدتاً ناشی از تسلط فرهنگ ظاهرگرایی است، نفس این کار بسیار مطلوب است؛ زیرا هستند افرادی که با یک عمل ساده زیبایی، معضلات فکری ناشی از نقص عضوی از اعضای بدن‌شان بهبود می‌یابد و همین امر بر سلامت روانی و چه بسا آینده آن‌ها تأثیر بسیار مثبتی خواهد گزارد.
از این جهت کلیت عمل جراحی پلاستیک مورد قبول شرع واقع شد، اما با این حال قیدهایی برای آن از سوی مراجع عظام تقلید در نظر گرفته شده است که در ادامه به برخی از فتاوای ایشان اشاره می‌شود.
سوال: جراحی پلاستیک برای زیبایی چه حکمی دارد؟
امام خمینی (ره)
اگر جراح زن باشد و موجب ضرر هم نشود مانع ندارد.
رهبر معظم انقلاب
سؤال: در صورتی که عمل جراحی زیبایی برای زنان توسط پزشک مرد مستلزم نگاه کردن و لمس باشد آیا انجام آن جایز است؟
پاسخ: عمل جراحی زیبایی، درمان بیماری محسوب نمی‌شود و نگاه‌کردن و لمسِ حرام به خاطر آن جایز نیست، مگر در مواردی که برای درمان سوختگی و مانند آن باشد و پزشک مجبور به لمس و نگاه‌کردن باشد.
آیة الله بهجت (ره):
برای صرف زیبایی باشد جایز نیست بنابر احتیاط (واجب)
آیت‌الله سیستانی
با پرهیز از لمس و نظر حرام، جایز است.
آیت‌الله صافی گلپایگانی
اگر غرض عقلانی در بین باشد اشکال ندارد.
آیت‌الله مکارم شیرازی
در صورتی که آمیخته با حرام دیگری نباشد در هیچ صورت اشکال ندارد و در صورتی که مستلزم حرامی باشد (مثل نظر و لمس نامحرم) تنها در صورت ضرورت، جایز است.
