روزنامه هاآرتص در این مطلب می‌نویسد: اسرائیل به رقم محکومیت گسترده اقدامات حکومت میانمار علیه مسلمانان روهینجا در این کشور همچنان روابطی دوستانه با میانمار داشته و نسبت به جنایات رخ داده در این کشور حتی با وجود اعلام موزه یادبود هولوکاست آمریکا نسبت به وجود مدارک محکم وقوع نسل کشی در میانمار سکوت اختیار می‌کند.
این در حالی است که اسرائیل اجازه داده شرکت‌های تسلیحاتی‌اش تا پاییز سال ۲۰۱۷ به فروش سلاح به ارتش میانمار ادامه دهند در حالی که مدت‌ها قبل از آن، کشورهای غربی فروش چنین سلاح‌های از جانب شرکت‌هایشان به میانمار ممنوع کرده بودند. مشخص نیست که شرکت‌های تسلیحات سازی اسرائیل همچنان در کنار سلاح کمک‌های دیگری به ارتش میانمار نظیر تکنولوژی‌های جاسوسی و کمک‌های آموزشی و اطلاعاتی ارائه می‌دهند یا خیر.
اکثر شرکت‌های تسلیحات سازی اسرائیل از شفاف کردن آمار و سوابق مربوط به فروش فعلی خود خودداری می‌کنند. یکی از این شرکت‌ها به نام شرکت TAR Ideal Concepts گزارش‌ها در خصوص این که به میانمار سلاح فروخته را رد کرد.
دیوید تال، یک تاریخدان اسرائیلی و رئیس برنامه مطالعات اسرائیل مدرن در دانشگاه ساسکس می‌گوید: جریان کلی سیاست خارجی اسرائیل این است که به منافع اولویت بیشتری نسبت به ارزش‌ها دهد.
او خاطر نشان کرد: داشتن روابط خوب با میانمار از نظر اسرائیل ارزشش از تاوان اخلاقی آن بیشتر است.
این رویه را می‌توان در همکاری‌های تاریخی اسرائیل با طرف‌های بدنام دیگری نظیر رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی و همینطور روابط فعلی‌اش با ویکتور اورهان در مجارستان، رودریگو دوترت، رئیس جمهور فیلیپین و همین طور ادریس دبی رئیس جمهور چاد کشورهای که هریک سوابق حقوق بشری چندان خوبی ندارد، مشاهده کرد.
میانمار که سابقا برمه نام داشت، اولین دوست اسرائیل در آسیا بود و هر دوی آنها در سال ۱۹۴۸ همزمان با یکدیگر از بریتانیا استقلال پیدا کردند. اولین نخست وزیر برمه به نام یو نیو به همتای اسرائیلی خود دیوید بن گوریون نزدیک بود.
یو نیو اولین نخست وزیر در کل جهان بود که در سال ۱۹۹۵ به اسرائیل سفر کرد. در سال ۲۰۱۱ یارون مایر، سفیر وقت اسرائیل در میانمار به مجله مومنت گفت: میانمار یکی از معدود دوستان واقعی اسرائیل است.
رونن گیلور، سفیر اسرائیل در میانمار ماه دسامبر در مصاحبه‌ای گفت: دو طرف دوستی تاریخی دارند و مجاورت میانمار با چین و هند یک مزیت ژئوپولتیک محسوب می‌شود. در حالی که این دو کشور روابطی محدود با اسرائیل دارند.
با وجود پستی و بلندی‌ها در روابط اسرائیل با میانمار، اسرائیل همواره سفارتش در میانمار را حفظ کرده و در سال ۲۰۰۸ بعد کشته شدن ۱۵۰ هزار نفر در طوفان نارگیس در میانمار از اولین طرف‌های بود که مستقیماً به میانمار کمک کرد.
با این حال اسرائیل نهایتاً در ۲۰۱۷ بود که تحت فشارهای داخلی و بین المللی فروش سلاح‌های پیشرفته به ارتش میانمار را متوقف کرد. این در حالی است که یک چالش حقوقی نیز علیه رژیم اسرائیل در دادگاه عالی آن در این زمینه مطرح شد، اما دادگاه به درخواست دولت اسرائیل حکم دسامبر ۲۰۱۷ خود را محرمانه نگه داشت.
با این حال همکاری‌های اسرائیل با میانمار چندان شفاف نبوده‌اند. در دسامبر ۲۰۱۷ یو ماونگ لی، سفیر میانمار در اسرائیل گفت، اسرائیل همچنان به کشور وی سلاح می‌فروشد. با این حال اسرائیل به شدت صحبت‌های این سفیر را محکوم و رد کرد و خود او نیز حرف‌هایش را پس گرفته و عذرخواهی کرد.
وزارت جنگ اسرائیل در پاسخ به درخواستی برای شفاف سازی هیچ جزئیاتی درباره صادرات فعلی اقلام نظامی به میانمار و همکاری نظامی با آن را مطرح نکرد و مدعی شد سیاست صادرات نظامی اسرائیل مطابق با ملاحظات گوناگون شامل وضعیت حقوق بشر در کشور وارد کننده و همچنین سیاست‌های شورای امنیت سازمان ملل و دیگر نهادهای بین المللی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
