به گزارش افکار نیوز به نقل از ايسنا، پرواز پيشگامانه جان گلن به فضا در ۲۰ فوريه ۱۹۶۲، آمريكا را در يك رقابت داع فضايي با اتحاديه جماهير شوروي قرار داد كه ۱۰ ماه قبل از آن يوري گاگارين را به مدار فرستاده بود.

پایان کار شاتل‌های ناسا در سال گذشته، آمریکا را به روسیه، دشمن سابق جنگ سرد خود، برای رفت و برگشت فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی در ارتفاع ۳۸۶ کیلومتری زمین وابسته کرده است.

«جان گلن» در جمع کارکنان کنونی و سابق ناسا و مهمانان دیگر که در مجموعه «مرکز فضایی کندی» به مناسبت پنجاهمین سالگرد پرواز وی به فضا گرد هم آمده بودند، اظهار کرد: از بروز مسائل این چنینی متاسفم؛ ما بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار برای استقرار ایستگاه فضایی در مدار هزینه کردیم. تصمیم پایان دوره شاتل‌ها در دولت قبلی تصمیم درستی نبود؛ چرا که اکنون ما برای سفر به ایستگاه خود مجبور به سفر به مکان‌های دیگر هستیم.



آمریکا سال گذشته شاتل‌های قدیمی خود را به دلیل هزینه‌های بالای اجرایی آنها و همچنین آزاد سازی منابع مالی برای نسل جدید فضاپیماها که قادر به پرواز در فضاهای دورتر از زمین هستند، از کار خارج کرد.

«جان گلن» در سال ۱۹۹۸ در سن ۷۷ سالگی توانست بار دیگر بر روی شاتل دیسکاوری برای یک موضوع تحقیق و آزمایشات در مورد پیری، به فضا بازگردد.

وی اکنون در سن ۹۰ سالگی تحقیقات را یکی از مهمترین مزیت‌های برنامه فضایی آمریکا خوانده و خواستار گسترش عمر ایستگاه فضایی تا حداقل سال ۲۰۲۰ شده است.

این افسر بازنشسته نیروی دریایی آمریکا، همچنین با یادآوری مسائل مهمی که در آن سال‌ها برای پزشکان مهم بوده، اظهار کرد: چیزهایی که ما طی آن سالها در پروازهای اولیه خود به دنبال آن بودیم بسیار اولیه و تا حدی خنده‌دار بودند. برای مثال پزشکان ابتدا نگران بودند که چشمان فضانوردان تغییر شکل داده و بینایی فرد تا حد زیادی از بین برود.

«اسکان کارپنتر» که سه ماه پس از «گلن» به مدار رفته بود، از خاطرات خود در مورد بلعیدن غذای رادیواکتیوی برای بررسی امکان متابولیزه شدن غذا در فضای بی‌وزنی گفت.

«کارپنتر» اظهار کرد: برخی از این پژوهش‌ها در آن زمان کاملا بی‌معنی بود؛ چرا که انسان قادر است بر روی سر خود ایستاده و غذا بخورد؛ چرا چنین چیزی در فضا عجیب است؟ من برای اثبات آن مجبور به خوردن یک غذای رادیواکتیوی از داخل یک لوله خمیردندان در اولین مدار شدم تا دانشمندان بتوانند حرکت غذا را در درون بدن من دنبال کنند.

به گفته «گلن،» اگرچه در ابتدای راه آمریکا از روسیه عقب‌تر بود، اما در نهایت این فضانوردان آمریکایی بودند که موفق به سفر به ماه شدند.

با این حال، ‌ اکنون این روسیه است که فضانوردان آمریکایی را بر روی فضاپیمای «سایوز» خود با هزینه سالانه بیشتر از ۳۰۰ میلیون دلار به ایستگاه فضایی منتقل می‌کند.

ناسا اکنون سالانه حدود سه میلیارد دلار برای ساخت یک فضاپیما و موشک برای اعزام انسان به ماه، سیارکها، مریخ و دیگر مقاصد فضایی ورای ایستگاه فضایی هزینه می‌کند. اولین پرواز این فضاپیما برای سال ۲۰۲۱ پیش‌بینی شده است.

همچنين ناسا با اميد به شكست انحصار روسيه براي انتقال فضانوردان به ايستگاه، از سال ۲۰۱۰ در حدود ۳۶۵.۵ ميليون دلار در شش شركت سازنده فضاپيماي خصوصي كمك مالي كرده و ۸۳۰ ميليون دلار ديگر براي ادامه كار در دو يا چند شركت ديگر برنامهريزي كرده است.