تیم امید در اولین دیدار خود در تورنمنت چهارجانبه دوحه با نتیجه دو بر یک بازی را به تاجیکستان واگذار کرد. سایت رسمی فدراسیون فوتبال در گزارش این دیدار نوشت که تیم برتر دیدار ایران بود و حملات متعددی روی دروازه حریف تدارک دید و گل‌هایی که دریافت کرد درست برخلاف جریان بازی بود. وحید نامداری زننده تک گل تیم ایران در این دیدار، هم مصاحبه کرد و گفت کاش مردم بازی را می‌دیدند. ما در نیمه اول باید با برتری ۵ بر صفر به رختکن می‌رفتیم...
همه این حرف‌ها درست، این اتفاقات در جریان بازی‌ها رخ می‌دهد، اما با این حال تیم امید نباید به تاجیکستان می‌باخت. تاجیکستان اولین تیمی نبود که برابر ایران دفاعی بازی کرد و با استفاده از ضد‌حملات پیروز شد و آخرین تیم هم نخواهد بود. تیم امید باید راه مقابله با چنین تیم‌هایی را یاد بگیرد. جای شکرش باقی است این شکست در بازی‌های دوستانه تحمیل شد و اتفاقاً بازی‌های تدارکاتی برای چنین شکست‌هایی است، اما تیم امید نباید به باختن به این تیم‌ها عادت کند.
تیم امید در بازی‌های آسیایی جاکارتا به میانمار باخت! این باخت به این بهانه توجیه شد که تیم علاقه‌ای برای پیروزی بر میانمار نداشت چراکه می‌خواست به عنوان تیم دوم به مرحله بعد صعود کند تا با کره روبه‌رو نشود، اما عربستان برنامه ایران را خراب کرد! تیم امید به عنوان تیم اول به دور بعد صعود کرد و در مرحله بعد با کره مسابقه داد و باخت و حذف شد. همان موقع گفتیم اگر نیت تیم امید از حضور در بازی‌های آسیایی کسب تجربه است باید از بازی با کره استقبال کند نه اینکه به دنبال فرار از این بازی خوب باشد.
شکست برابر تاجیکستان نشان می‌دهد که این باخت‌ها در حال تبدیل شدن به عادت است که این خیلی خطرناک است. تکرار چنین شکست‌هایی بار دیگر می‌تواند امید‌ها را از صعود به المپیک باز دارد و حسرت حضور ما در این تورنمنت را بیشتر و بیشتر کند. از همه مهم‌تر چنین شکست‌هایی شأن فوتبال ایران را زیر سؤال می‌برد. فوتبال ایران در رنکینگ فیفا در رتبه نخست آسیا قرار دارد و شاید بهتر است که بگوییم تیم امید باید در بازی‌های تدارکاتی نتیجه را برای خود مهم بداند.
چندی پیش تیم نوجوانان هم در تورنمنت جام ملت‌ها نتایج خوبی نگرفت و حذف شد. تیم نوجوانان در بازی اول این تورنمنت به مالزی باخت و در ادامه با تساوی برابر هند و پیروزی برابر ویتنام از صعود به مرحله حذفی جام ملت‌های آسیا بازماند.
