محمد پنجعلی در مورد شرایط تیم ملی در جام ملت‌های آسیا گفت:بازی‌های سختی در پیش داریم به خصوص اینکه فوتبال ما از نظر امکانات و هزینه‌ها به هیچ عنوان حرفه‌ای نیست و زیرساخت‌های فوتبال ما تقریباً آماتور است. تنها چیزی که در فوتبال ما حرفه‌ای شده تکنیک و خلاقیت‌های فوتبالیست‌های ایرانی است که شاید بتوان گفت آنها حتی با فوتبالیست‌های اروپایی هم برابری می‌کنند.
وی تأکید کرد: یکی از دلایلی که بازیکنان ما در فوتبال اروپا حضور دارند همین تکنیک و خلاقیت ناب فوتبالیست‌های ایرانی است وگرنه می‌توان گفت که تقریباً تمام هزینه‌های فوتبال ما را دولت می‌دهد.
پنجعلی با اشاره به حضور تیم ملی در جام جهانی و مقایسه آن با حضور در جام ملت‌های آسیا گفت: در جام ملت‌ها باید متفاوت‌تر از آن چیزی بازی کنیم که در جام جهانی بازی کردیم در جام جهانی ما برای اعاده حیثیت بازی می‌کردیم اما اکنون در جام ملت‌ها باید هجومی بازی کنیم و ضمن بازی زیبا نتیجه هم بگیریم. تیم ملی ایران پتانسیل قهرمانی در آسیا را دارد. البته کار راحت نیست ولی ما یک تیم ملی خوب و مقتدر داریم. در آستانه شروع مسابقات هم باید از تیم ملی حمایت کنیم و به سلیقه و انتخاب‌های کی‌روش احترام بگذاریم.
وی در مورد حضورش در جام ملت‌های آسیا به عنوان بازیکن گفت: من در چهار دوره جام ملت‌ها بازی کرده‌ام. در جام ملت‌های سنگاپور، سئول، هندوستان و کویت حضور داشته‌ام و رکورددار حضور در جام ملت‌های آسیا هستم.
پنجعلی در مورد اینکه به عنوان کاپیتان آسیا انتخاب شد، گفت: بله، من زمانی به عنوان بهترین مدافع آسیا انتخاب شدم و در بازی تیم منتخب آسیا با مجارستان بازوبند کاپیتانی فوتبال آسیا بر بازوی من بسته شد و باعث افتخارم است که به عنوان یک ایرانی توانستم به چنین عنوانی برسم و کاپیتان آسیا شوم.
وی افزود: ما در جام ملت‌های کویت سوم شدیم در بازی آخر مقابل کره شمالی ۳ بر صفر پیروز شدیم و من در آن مسابقه دفاع وسط بودم اما بعد از آن سومی هیچ پاداشی نگرفتیم. حتی در جام جهانی آرژانتین هم حضور داشتم که پاداش آن مسابقات را هم نتوانستیم بگیریم. رئیس وقت سازمان تربیت بدنی خدابیامرز شاه‌حسینی بود که پول پاداش‌ها را به بازیکنان نداد. حجازی خدابیامرز هم هرچه قدر برای گرفتن آن دوید و تلاش کرد به نتیجه‌ای نرسید.
کاپیتان اسبق تیم ملی فوتبال ایران با بیان خاطره‌ای از حضور در جام ملت‌های آسیا گفت: در همان جام ملت‌ها که در کویت بودیم جنگ تحمیلی آغاز شد و پروازها از کویت به ایران بسته شده بود. مجبور شدیم با پرواز به ترکیه برویم و سپس با اتوبوس وارد ایران شدیم که در راه هم یک اتوبوس دیگر حامل مسافران ایرانی چپ کرده بود و صحنه‌های بدی را دیدیم.
