مراسم بزرگداشت و یادبود زنده یاد منوچهر نوذری طنزپرداز، دوبلور، مجری و بازیگر، امروز یکشنبه ۱۱ آذر با حضور اهالی رادیو در محل ساختمان شهدای رادیو برگزار شد.
منوچهر اسماعیلی دوبلور پیشکسوت در این مراسم عنوان کرد: همه ویژگی‌های منوچهر نوذری خاطره است چراکه ما بیش از ۵۰ سال در دوبله با هم کار کردیم.
وی با اشاره به اینکه یکی دو بار این افتخار را داشته که به طور مستقیم در رادیو با منوچهر نوذری کار کند، گفت: من از سال ۴۴ با او همکار بودم زمانی که او به عنوان گوینده تراز اول، مدیر دوبلاژ و طناز برای نقش‌هایی مثل جک لمون فعالیت کرد.
این دوبلور عنوان کرد: من در آخرین سال‌های حضورش با او در یک برنامه رادیویی به اسم «سرزمین نور» همکاری داشتم که وسط برنامه دیدم اشک از چشمانش جاری شده است و فهمیدم او فقط طناز نبود بلکه دلبر بود. من نمی‌دانم به ایرج عزیز درباره پدرش که یک ایران او را دوست داشتند چه بگویم؛ پدر عزیزی که او از دست داد و داغش به دل همه ماند.
ایرج نوذری فرزند منوچهر نوذری نیز در این مراسم با خواندن شعری از پدرش یاد کرد که مصرعی از آن اینگونه بود «چه توفیقی از این بهتر که خلقی را بخندانی».
وی در ادامه گفت: چگونه در جایگاهی قرار بگیرم که روزی پدرم در آن مستقر بود و چگونه سخنی بگویم که زمانی پدرم این سخنان را بیان کرد.
این بازیگر تلویزیون با اشاره به زمان حضور محمدعلی ابطحی در صداوسیما عنوان کرد: من یک روحانی خوب می‌شناسم و او حجت الاسلام محمدعلی ابطحی است. پدر موسیقی را به رادیو آورد، چون آقای ابطحی موسیقی را به خوبی می‌شناخت.
ایرج نوذری اضافه کرد: آقای اسماعیلی به نکته‌ای اشاره کرد که پدر فقط طناز نبود و من هم اینجا می‌خواهم بگویم پدر مردم را در زمانی خنداند که جنگ بود و کسی به راحتی نمی‌خندید.
وی در پایان سخنانش بیان کرد: ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که نامروتی بیداد می‌کند و به قول شادروان فریدون مشیری «خودمانیم زمین این همه نامرد نداشت».
در بخشی از این مراسم از زنده یاد ابوالفضل زرویی نصرآباد نیز یاد شد و به احترام وی سکوت کردند.
در ادامه پریچهر بهروان گوینده پیشکسوت عنوان کرد: لزوما کسی که همیشه به ظاهر می‌خندد خودش شادترین و مسرورترین نیست. نوذری یگانه‌ای بود که فقط یک همکار نبود و با همه دوستان روابط نزدیک خانوادگی داشت. نوذری برای من مثل یک برادر بزرگتر و راهنمای خوب بود.
وی اضافه کرد: من بیشترین شادی‌ها و خنده‌های زندگی ام را در کنار منوچهر نوذری داشتم و سعادتی است که امروز هم در این مراسم حضور دارم.
بهروان با ذکر خاطره‌ای از نوذری گفت: من در جوانی با قسط پرایدی خریدم که توسط فرزند یکی از دوستانم دچار تصادف شد. من خیلی برای آن ماشین اشک ریختم، ولی نوذری به من گفت: این اشک‌ها را نگه دار، زیرا در زندگی مسایلی پیش می‌آید که بیشتر به این اشک‌ها نیاز داری، برای این آهن پاره‌ها گریه نکن.
در بخشی از این مراسم از ایرج نوذری فرزند منوچهر نوذری با اهدای لوح تجلیل شد. همچنین از عباس محبی و علیرضا جاویدنیا برای سال‌ها فعالیت در حوزه طنز تجلیل صورت گرفت.
عباس محبی در این مراسم اظهار کرد: من در این چند شب خواب مرحوم حسین عرفانی و زنده یاد صادق عبداللهی را دیدم که اینجا از آن‌ها یاد می‌کنم.
وی در پایان بیان کرد: هنر عمر محدودی ندارد من از ۱۶ سالگی که کارم را شروع کردم و از زمانیکه فهمیدم هنر چیست چند نفر برایم الگو شدند. این الگو‌ها به من خط دادند که عزت الله مقبلی، منوچهر نوذری و منوچهر اسماعیلی از جمله آنهاست
