کانون فیلم خانه سینما با نمایش فیلم «خانه پدری» ساخته کیانوش عیاری سه شنبه ۲۲ آبان در تالار سیف الله داد خانه سینما دوره جدید خود را آغاز کرد.
در این نشست ناصر صفاریان دبیر کانون فیلم و کیانوش عیاری کارگردان فیلم «خانه پدری» و مهرزاد دانش منتقد و نویسنده حضور داشتند.
ناصر صفاریان دبیر این کانون ضمن خوشامدگویی به اهالی سینما در این نشست عنوان کرد: در این سلسه نمایش فیلم ها که قرار است هر سه شنبه برگزار شود، بنا برایستادگی بر موضوع سینما است و از ورود به حاشیه ها جلوگیری می‌کنیم اما در مورد برخی از فیلم ها این حاشیه ها هستند که متاسفانه به نمایش نیافتن فیلم ها کمک کردند.
کیانوش عیاری کارگردان فیلم «خانه پدری» در این نشست اظهار کرد: چیزی که در مورد فیلم گفته شده یک سوءتفاهم محض و بیهوده است و فقط از تنگ نظری می تواند سرچشمه گرفته باشد. من معتقدم که آن ۲ الی ۳ دقیقه اولیه فیلم اگر هم حذف شود فیلم کماکان از نظر کسانی که همیشه دلواپس هستند غیرقابل نمایش است و آن صحنه بهانه ای برای اعتراضاتی است که می خواهد شکل بگیرد. اگر من آن صحنه را در می آوردم این ها باز می گفتند خوب دیگر فیلم قابل نمایش نیست.
وی افزود: فیلم های دیگری وجود دارند که به مراتب از این صحنه سهمگین تری دارند اما فقط یک صدایی است که این اوضاع را خراب کرده است برای مثال برخورد دسته سنگ با جمجمه آن دختر در این فیلم را بد می دانند و من این را شوخی می گیرم که فیلم به دلیل این صحنه توقیف شده است و نمی فهمم که چرا این فیلم هشت سال در محاق توقیف قرار گرفته است.
عیاری عنوان کرد: در سال ۹۲ این فیلم در بخش خارج از مسابقه جشنواره فیلم فجر به نمایش گذاشته شد. در برنامه نشست این فیلم سؤالی از من پرسیده شد که آیا واقعا اینجا ایران است که درونش چنین اتفاقی می افتد؟ درست سه سال پیش چنین اتفاقی در شهرک غرب رخ داد و من این موضوع را مورد تحقیقی قرار دادم و متوجه شدم این خانواده اصالتاً تهرانی هستند اگر این اتفاق در آن زمان افتاده بود می توانستم جواب آن سوال را بدهم.
این کارگردان اظهار کرد: ایده فیلم برگرفته از یک داستان واقعی در اهواز سال ۱۳۵۴ است که من در مجله اطلاعات جوانان خواندم که دختری توسط پدر و عمویش به قتل رسیده است.
عیاری توضیح داد: در تمام فصول این فیلم هیچ چیزی وجود ندارد نه گره ای ایجاد می شود که حل شود نه هیچی چیز دیگری؛ لاجرم تماشاگر با فیلم برخورد می کند، وجود صحنه قتل یک مساله فنی است. ما در فیلمسازی مجبور هستیم گاهی اوقات صحنه هایی را بگیریم که بتواند بخشی از معایب و یا کاستی های دیگر را پوشش دهد مثل همین صحنه آغازین که تا پایان فیلم همراه شما است. نمایش عریان صحنه قتل به من کمک می کرد که بتوانم فیلمی را که داستان آنچنانی ندارد و گره ای افکنده نمی شود و قرار نیست گره ای هم در پایان باز شود، سرپا نگه دارد در حالی که می خواستند این را به آسانی از فیلم حذف کنند و من مقاومت کردم به این دلیل که چیزی از فیلم باقی نخواهد ماند.
در پایان مهرزاد دانش منتقد و نویسنده فیلم درمورد تعمیم پذیری فیلم «خانه پدری» چنین گفت: به نظر من بحث «خانه پدری» تن به تعمیم نمی دهد، داستان ساده خانواده ای است که از حدود ۷۰ سال پیش با حکایت قتل دختر خانواده شروع می شود و این در بستر زمان تکرار و تکثیر می شود تا مقطع زمانی ۱۳۷۸ و مشخصا بحث نمادگرایی هم به همین صورت است که عده ای عنوان کرده اند که خانه نماد ایران است و پدر نماد مردان ایرانی است و از این نوع قبیل و به نظرم اشتباه است. فیلم بحث نمادگرایی را دنبال نمی کند، فیلم خارجی وجود دارد که حتی نامش عنوان «خانه آمریکایی است» که در درون این فیلم با صحنه ای دلخراش رو به رو می شویم ولی حتی یک نفر هم این را به عنوان نماد آمریکا عنوان نمی کند و بگوید تو علیه آمریکا فیلم ساخته ای.
در ادامه این نشست تماشاگران و مخاطبان سوالات خود را از کیانوش عیاری کارگردان فیلم پرسیدند.
خسرو معصومی، مجید مظفری، روانبخش صادقی، عزیزالله حاجی مشهدی، طهماسب صلح جو، محمد موفق، کاوه ایمانی و داوود امیری از حاضران در این نمایش فیلم بودند.
برنامه آینده کانون به زودی اعلام می شود.
