مدتی است شبکه های اجتماعی معاندین تخریب چهره های انقلابی و مخصوصا اصولگرایان را در دستور کار خود قرار داده اند. این تخریببه طور مشخص بعد از فروکش کردن نسبی تب و تاب ارزی در بازار شدت بیشتری گرفته است. اطلاعات موثقی وجود دارد که جبهه دشمن امید زیادی به ایجاد بی ثباتی سیاسی از طریق بی ثباتی اقتصادی در بازار ارز بسته بود و اقدامات تروریستی از جمله در اهواز و سیستان را مکمل این بحران ارزی می دانست و قرار بود همه این ها دست به دست هم داده همزمان با آغاز تحریم های پسا برجامی در اواسط آبان ماه ۱۳۹۷، سناریوی فروپاشی را محقق کنند. اما تدبیر نظام آن هم علی‌رغم بی میلی برخی مسئولان اقتصادی برای مداخله دولت در بازار باعث شد تا تصور فروپاشی که توسط شبکه های معاند پمپاژ می شد دچار سکته شود. انتشار سند الگوی تمدن ایرانی، اسلامی در ٥۰ سال آینده آخرین ضربه بر پیکره این سناریوی جنایی بود. معاندین سرخورده از این وضعیت به چند اقدام روی آورده اند تا ناتوانی خود در پیش بینی فروپاشی را برای مخاطبان توجیه کنند. یکی از این اقدامات تلاش برای فاسد جلوه دادن بسیاری از مقامات است. آن ها، دنبال همگانی کردن این گزاره اند که مقامات فاسدند مگر خلاف آن ثابت شود. برخی بی تدبیرهای داخلی در امر مبارزه با فساد هم، ناخواسته به تقویت این گزاره کمک کرده اند. اقدام دوم، طرح فرار برخی یاران کلیدی نظام است تا به این ترتیب بگویند که یاران صدیق نظام در حال فرارند چون می دانند فروپاشی نزدیک است.
طرح فرار همواره یکی از استراتژی های گروه های اپوزیسیون برای ایجاد شکاف در نظام حاکم بوده است. در این سناریو لازم است روی افراد خاص و ویژه ای تمرکز شود که فرار آن ها می تواند به مثابه لرزه ای در ستون های نظام تلقی شود. افرادی که مظهر و مثال کارآمدی بوده، می توانند در شرایط حساس نقش کلیدی ایفا کنند. سناریوی فرار، مکمل و ادامه سناریوی فساد است. می خواهند القا کنند شرایط در حدی بحرانی است که افراد کلیدی نظام اموال عمومی را برمی دارند و فرار می کنند.
تشدید تخریب قالیباف، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و شهردار سابق تهران در پی طرح نواصولگرایی از سوی وی و انجام چند سفر استانی و ارائه راهکاری برای خروج از بحران اقتصادی و مدیریتی کنونی را باید در این چارچوب درک و تحلیل کرد. قالیباف به زعم اپوزیسیون خارج نشین و برخی رقبای داخلی کسی است که در عقیم گذاشتن سناریوی فروپاشی نقش کلیدی و اساسی می تواند داشته باشد و با کارآمدی و پشتکار خود، شرایط را با کمترین هزینه بهبود بخشد. از این منظر هدف گیری او یعنی حمله به کارآمدی.
البته رقبای داخلی هم اگر از این وضعیت خوشحال نباشند ناراضی هم نیستند. گمان می کنند به دست معاندین یک رقیب جدی سیاسی را می توانند از صحنه خارج کرده و نو اصول گرایی را ناکام کنند. این رویکرد ناجوانمردانه به رقابت سیاسی حتی اگر در کوتاه مدت به نفع رقبای اصلاح طلب باشد، در بلند مدت به ضرر آن هاست. زیرا واضح است که اپوزیسیون جز به استفاده ابزاری موقت از اصلاح طلبان تند فکر نمی کند.
هر چه به اواسط آبان ماه نزدیک شویم جبهه معاند برای سرپوش گذاشتن بر ناکامی خود در بحرانی‌کردن اوضاع اقتصادی و سیاسی بیشتر بر طبل تخریب یاران جبهه انقلاب خواهد کوبید.
محسن پیر هادی
