جناب اقای استاد علی علیزاده پست دلسوزانه و نصایح مادرانه شما واصل گردید، تقارن تذکر شما و هم زمانی احضارم به وزارت اطلاعات جهت توضیح پاره ایی مسائل جالب توجه بود! خوشحالم از کیلو متر‌ها اونور‌تر بفکر مردمت هستی و مشکلات اقتصادی اون‌ها رو درک میکنی.
ولی خدمتت عرض کنم، قصد ندارم به نصایح گهربارت عمل کنم، چهل ساله توی مملکتمون عده ایی خود شیرین و عده ایی مال مردم خور با تکنیک جنابعالی که "اب به اسیاب دشمن نریزید" و "در این شرایط حساس کنونی"، مطبوعات و وجدان بیدار جامعه رو به سکوت وا داشتند و چراغ‌ها رو خاموش کردن تا سارقان و غارتگران بیت المال با خیال راحت ببرند و بخورن و از حوالی محل اقامت حضرتعالی به ریش این مردم بخندن، نه برادر میگم، بازم میگم!
حجم گسترده رانت و فساد اقتصادی و فامیل بازی در این مملکت ریشه در همین نگاه جنابعالی داره، اتفاقا سیاه نمایی، نگفتن و سکوته!
کاش گوشه ایی از مشکلات و شکواییه‌هایی که طی این روزا از طرف این ادمای بی پناه و از سر ناچاری به منه هیچکاره منتقل میشد به تو ارجاع داده میشد، اون وقت اگه میتونستی ساکت بشینی و منعکس نکنی، توی وجدانت شک میکردم، کارت رو بکن و به شغلت برس، تاریخ در باره عملکرد من و شما قضاوت خواهد کرد.
