رای الیوم در مطلبی با اشاره به تن ندادن شرکت کنندگان در نشست روز گذشته کمیته نظارتی مشترک وزاری اوپک و غیراوپک JMMC در الجزایر به باج گیری رئیس جمهور آمریکا آورده است: نمی‌دانیم که ترامپ نادیده گرفته شدن خواسته خود از سوی شرکت کنندگان در نشست الجزایر مبنی بر پایین نگه داشتن قیمت نفت، را چگونه پاسخ خواهد داد به ویژه که شرکت کنندگان با باج خواهی ترامپ در پایین آوردن قیمت از طریق افزایش تولید مخالفت کردند و تولید نفت را در همان سطح نگه داشتند.
این رسانه بیان کرد: ترامپ اخیرا در توییتی کشور‌های نفت خیز خلیج فارس را تهدید کرد که بدون آمریکا در امنیت نخواهند بود و زمان حمایت مجانی به سر رسیده است.
رای الیوم نوشت: عربستان و برخی دیگر از کشور‌های نفت خیز حوزه خلیج فارس تنها تصمیم گیرنده در زمینه تولید و قیمت نفت نیستند و مجبور به رایزنی و تفاهم با کشور‌های خارج از اوپک مانند روسیه برای حفظ بازار هستند و فکر نمی‌کنیم که روسیه به عنوان بزرگترین کشور تولید کننده نفت خارج از اوپک اجازه دیکته‌های رئیس جمهوری آمریکا آنهم در شرایط بحران کنونی میان مسکو و واشنگتن و اعمال تحریم‌های آمریکا ضد روسیه بدهد.
این رسانه می‌نویسد: قیمت نفت به ۸۰ دلار برای هر بشکه در واکنش به تصمیم نشست الجزایر برای عدم افزایش تولید رسیده است و انتظار می‌رود که به صد دلار برسد موضوعی که تاثیر منفی بر اقتصاد آمریکا و ثبات آن قبل از برگزاری انتخابات میاندوره‌ای کنگره آمریکا دارد و شاید تصمیم به برگزاری نشست اوپک و کشور‌های مستقل دیگر نفتی در ابوظبی در ۱۱ نوامبر آتی یعنی یک هفته پس از تصمیم منع صادرات نفت ایران به این علت بوده است.
رای الیوم نوشت: آمریکا ۱۱ میلیون بشکه نفت تولید می‌کند و ۱۹ میلیون بشکه در حال حاضر مصرف می‌کند که در صورت افزایش قیمت نفت بار سنگینی بر آن وارد خواهد شد که ترامپ را از مهمترین دستاورد‌های اقتصادی اش که به آن فخر می‌ورزد، محروم می‌کند به ویژه که دستاورد‌های اقتصادی اش را سلاح حزبش یعنی جمهوریخواهان در انتخابات میاندوره‌ای می‌داند. سازمان اوپک همانند چهار دهه گذشته صاحب تصمیم درباره منابع مهم انرژی یعنی نفت و گاز نیست و مفهومش آن است که دولت‌های کنونی و آتی آمریکا نمی‌توانند از این سازمان استفاده ابزاری کند.
این رسانه بیان کرد: این که ترامپ توییت بزند و تهدید کند؛ تصمیم تولید نفت و قیمت آن در دستان ترامپ قرار ندارد و نشست اخیر الجزایر بهترین گواه این مدعاست. علت هم به عوامل چندی مربوط می‌شود که از جمله آن‌ها افول نقش متحدانش در کشور‌های حوزه خلیج فارس و ظهور قدرت نفتی و گازی روسیه و دیپلماسی مستقل الجزایر و بازگشت به نقش فعال در این زمینه پس از مدت‌های طولانی و هیمنه ادوات آمریکا بر سازمان اوپک در دهه‌های گذشته است.
