امین حیایی که حالا می توان وی را به عنوان یکی از بازیگران کهنه کار سینما محسوب کرد، یکی از پرمخاطب ترین بازیگران دهه هشتاد سینمای ایران بود. دهه‌ای که زوج گلزار و حیایی می توانست تضمینی قطعی برای فروش آثار سینمایی باشد.
اما بعد از گذر از دهه نود، حیایی به ندرت به واسطه بازی در آثار سوپرمارکتی و کمدی های سطحی مخاطب اصلی و طرفرداران بسیاری را از دست داد و هم اکنون می توان به قطعیت گفت حیایی گزینه خوبی برای فروش یک اثر سینمایی نیست.
حیایی امسال فیلم سینمایی "َشعله ور" را در چرخه اکران می بیند. فیلمی که بعد از نزدیک به یک ماه و نیم اکران در آستانه فروش یک میلیاردی قرار گرفته است. رقمی که در سینمای امروز به نوعی شکست اقتصادی اثر محسوب می شود.
البته از نگاه تهیه کننده و فیلمساز این فیلم در چرخه اکران دچار پدیده فیلمسوزی شده و سانس های خوبی به آن تعلق نگرفته است. اتفاقی که هر سال با نزدیک شدن به نیمه دوم سال و نزدیک به برگزاری جشنواره فیلم فجر پررنگ تر شده و معترضان بیشتری پیدا می کند.
فارغ از مسئله فیلمسازی، فیلمنامه و ساختار اثر، نعمت الله در آخرین فیلم خود از ترکیب یک پدر و پسر واقعی برای شخصیت های اصلی داستان استفاده کرده و در تلاش بوده تا با قرار دادن زوج امین و دارا حیایی نیم نگاهی هم به گیشه داشته باشد که البته موفقیت آمیز نبوده است.
"شعله ور" سال گذشته در بخش سودای سیمرغ سی و ششمین جشنواره فیلم فجر رونمایی شد اما نتوانست همچون اثر قبلی نعمت الله موفقیت های زیادی به همراه داشته باشد. این در حالی است که چندی پیش در جشن حافظ فیلم رگ خواب به کارگردانی وی پرافتخارترین اثر سینمایی شد.
"شعله ور" پنجمین فیلم "حمید نعمت الله" پس از آثاری همچون "رگ خواب"، "بی پولی"، "بوتیک" و "آریش غلیظ" است. نعمت الله طی سالهای گذشته برای خود امضایی شخصی پیدا کرده و حالا وی جزو یکی از فیلمسازان مطرح سینمای ایران است که سال گذشته با فیلم رگ خواب تحسین بسیاری از منقدین را به همراه داشت.
فیلم شعله ور اما بیش از آنکه تحسین برانگیز باشد نگاه منفی به همراه داشت و اکثر منتقدین نسبت به ابعاد مختلف فیلم گلایه هایی داشتند. این میان نباید فیلمبرداری بسیار خوب، طراحی صحنه مثال زدنی، موسیقی منطبق با اثر و همچنین بازی های نسبتاً متناسب با متن را فراموش کرد.
آنچه بیش از همه برای مخاطب فیلم شعله ور در ابتدای امر آزار دهنده است را باید در فیلمنامه دانست. فیلمنامه شعله ور مانند آرایش غلیظ بیش از اینکه به متن وابسته باشد به فضای اکولوژیک جنوب کشور وابسته بوده و داستان کشش زیادی ندارد.
دست مایه قرار دادن موضوع حسادت در ابتدای امر جذابیت های فراوانی دارد اما این را نباید فراموش کرد که این موضوع برای اولین بار انتخاب نشده و برای شگفت زده شدن نیاز به تمهیدات بسیار زیادی دارد. تمهیداتی که این بار همچون رگ خواب نعمت الله نتوانست از پس آن بر آید.
بازی های فیلم جدید نعمت الله ضعف و قوت های فراوانی دارد و به جز امین حیایی که بازی قابل قبولی ارائه داده مابقی بازیگران مکمل کمی سطحی، تخت و بدون پیشینه ارائه شده اند. این در ابتدا ضعف فیلمنامه را می رساند اما در دومین بخش باید به توانایی بازیگران نیز اشاره کرد.
اصرار نعمت الله به حضور دارا حیایی و همچنین بازیگران نه چندان مطرح سینمای ایران نه تنها کمکی به شعله ور نکرده بلکه همه بازیگران را قربانی حضور امین حیایی کرده است. حیایی در این فیلم تنهاست و مابقی بازیگران نمی توانند تاثیر عمده ای بر کاراکتر نقش اول بگذارند و همین عدم تبادل بازی باعث شده تا انگار هر بازیگر برای خودش کار کند.
فیلم سینمایی "شعله ور" نه تنها در جشنواره فیلم فجر از دید منتقدین یکی از کارهای ضعیف نعمت الله نام گرفت بلکه مخاطب نیز با آن ارتباط چندانی برقرار نکرد و از سویی داوران هم به جز تقدیر و دیپلم افتخار به امین حیایی سایر بخش های اثر را واجد شرایط برای کسب سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر ندانستند.
