سرویس مذهبی افکار- عالم ربانى سيد محمد تقى موسوى اصفهانى (ره)، طرق مختلفى را براى دعا جهت تعجيل فرج صاحب الزمان (عج) در كتاب مكيال المكارم فى فوائد الدعا للقائم (عج ) استنباط نموده، و ما عيناً آن را از ترجمه ى آن كتاب شريف نقل مى كنيم:
اول اینکه: این امر را با صراحت از خداى متعال مسألت نماید، و به زبان فارسى یا عربى یا هر زبان دیگرى تقاضایش را باز بیان کند؛ به عنوان مثال، چنین دعا نماید: اللهم عجل فرج مولانا صاحب الزمان علیه السلام. یعنى: بار خدایا! فرج مولاى ما صاحب الزمان را زودتر برسان.
دوم اینکه، از خداوند(عز اسمه) درخواست کند که فرج و گشایش امر آل محمد(ص) را تعجیل فرماید و زودتر برساند؛ چون فرج آن حضرت همان فرج آنها است؛ چنان که در دعاها و روایات این معنى آمده است.
سوم اینکه، فرج و گشایش امر تمام مؤمنین و مؤمنات یا فرج اولیاى خدا را مسألت نماید؛ زیرا با فرج آن جناب(علیه السلام) فرج اولیاى خدا انجام مى گردد؛ چنان که در روایت رسیده.
چهارم اینکه، بر دعاى کسى که چنین دعایى مى کند، آمین بگوید، چون واژه ى آمین، یعنى مستجاب کن؛ که این نیز دعاست، و دعا کننده و آمین گو، هر دو در دعا شریکند؛ به طورى که در خبر آمده است.
پنجم اینکه، از خداى عزوجل بخواهد که هر کس که براى تعجیل فرج مولایمان(علیه السلام) دعا مى کند، مستجاب سازد. تفاوت بین این با نوع قبلى آن است که، آمین گفتن فقط در حضور دعا کننده انجام مى گیرد، ولى در این مورد، حضور شرط نیست.
ششم اینکه، فراهم شدن و آماده گشتن اسباب و مقدمات زودتر رسیدن فرج را از خداوند مسألت نماید.
هفتم اینکه، درخواست نماید که موانع ظهور آن حضرت(علیه السلام) رفع و برطرف گردد.
هشتم اینکه، دعا کند گناهانى که باعثبه تأخیر افتادن فرج آن حضرت است، آمرزیده شوند؛ گناهانى که دعا کننده یا غیر او از اهل ایمان مرتکب گردیده اند.
نهم اینکه، از خداى تعالى درخواست کند که او را از آنچه که اثر یاد شده را دارد، در آینده ى زندگى اش محفوظ و باز بدارد.
دهم اینکه، نابودى دشمنان آن حضرت(ع) را که وجودشان مانع از زودتر شدن فرج دوستانش مى باشد، از خداوند بخواهد.
یازدهم اینکه، از خداوند بخواهد که دست ستمگران را از سر همه مؤمنین کوتاه سازد؛ که این امر به برکت ظهور امامشان که در انتظارش هستند، انجام مى گیرد.
دوازدهم اینکه، گسترش یافتن عدالت را در شرق و غرب زمین مسألت نماید؛ زیرا این امر جز با ظهور آن حضرت(ع) حاصل نمى گردد؛ همچنان که خداى عزوجل و پیغمبران و اولیایش(ع) وعده داده اند.
سیزدهم اینکه، بگوید: خداوندا! رفاه و خوشى را به ما بنمایان! و نیتش حصول آن در زمان ظهور باشد؛ زیرا رفاه و خوشى کامل و تمام براى مؤمن حاصل نمى شود مگر به ظهور امام غایب از نظر.
چهاردهم اینکه، از خداى عزوجل بخواهد که اجر و مزد عبادت ها و کارهایش را، تعجیل در امر و ظهور مولایش، مطابق خواسته و رضاى حضرتش(ع) قرار دهد.
پانزدهم آنکه، توفیق یافتن به انجام این دعا(یعنى دعا براى مولایمان(ع) و درخواست تعجیل در امر فرجش را) براى همه مؤ منین و مومنات بخواهد؛ زیرا همدلى و اتفاق مؤ منین، در این کار تأثیر ویژه اى دارد؛ چنان که در روایت آمده است. بنابراین هرگاه مؤ من مسألت نماید که مقدمات مطلوب و هدفش فراهم و آسان گردد، در جهت تحصیل آن، کوشش بسزایى انجام داده است.
شانزدهم اینکه، از خداى عزوجل بخواهد که دین و حق و اهل ایمان را بر همه ملل و ادیان چیره و پیروز فرماید؛ زیرا این امر چنان که وعده کرده است، جز به ظهور مولایمان صاحب الزمان(عج) حاصل نمى گردد؛ همان طور که در روایات در کتاب البرهان آمده است.
هفدهم اینکه، از خداوند عز اسمه درخواست نماید که از دشمنان دین و ستم کنندگان بر خاندان سید المرسلین(ص) انتقام بگیرد؛ زیرا در اخبار آمده است که، این امر با ظهور امام غایب از نظر و آخرین امامان بزرگوار(علیهم السلام) انجام مى گردد.
هجدهم اینکه، بر آن حضرت درود بفرستد؛ و منظورش درخواست رحمت ویژه اى از سوى خداوند باشد، که با آن، زودتر شدن فرجش آسان شود.
در باب زیارت حضرت رضا(علیه السلام) پس از درود فرستادن بر یک یک امامان(ع)، چنین مى خوانیم:
اللهم صل على حجتک و ولیک القائم فى خلقک صلاة تامة نامیة باقیة تعجل بها فرجه و تنصره بها.
بار خدایا! درود بفرست بر حجت خود و ولیت که در میان خلقت به پا خاسته است، درود فرستادنى تمام، و با افزایش و همیشگى، که با آن، فرجش را زودتر برسانى، و با آن پیروزش نمایى.
نوزدهم اینکه، تعجیل در برطرف شدن محنت از چهره اش و دور گشتن هم و غم از قلب مقدسش(علیه السلام) را بخواهد؛ زیرا این از لوازم تسلط آن حضرت و نابودى دشمنانش مى باشد.
بيستم اينكه ، از خداى تعالى بخواهد كه در امر خونخواهى براى مولاى شهيد مظلوممان ، حضرت ابى عبدالله الحسين (ع ) تعجيل فرمايد؛ زيرا اين در حقيقت دعا براى فرزندش حضرت حجت (ع ) است كه طلب كننده ى خونبهاى او و انتقام گيرنده از كشندگان وى مى باشد.
