در کنار همه اتفاقات و مشکلات این روزها در عرصه سیاست داخلی و خارجه که همه، علل آن را حسن روحانی می‌دانند کابینه نیز حال و روز خوشی ندارد. چند هفته‌ای هست که بدون وزیر کار و وزیر اقتصاد اداره می‌شود. اما در کنار همه این موارد کابینه دولت سعی دارد تا کمتر از گذشته خود را در مقابل پرسش خبرنگاران قرار دهد.
شاید مصداق بارز این ادعا را بتوان در استعفای سخنگوی دولت و معرفی نشدن یک جانشین بعد از او تا به امروز دانست.
محمد باقر نوبخت، عضو به ظاهر آرام کابینه که سال‌ها عنان سازمان برنامه و بودجه و سخنگویی دولت را بر دوش می‌کشید بعد از یک بار استعفا و رد شدن آن در نهم مردادماه سال جاری خبر داد که دولت با استعفایش از سخنگویی دولت موافقت کرده است. این خبر در حالی مطرح شد که بسیاری با توجه به شرایط اقتصادی موجود توقع آن را داشتند تا وی از سازمان برنامه و بودجه که برنامه‌ریزی‌های میان مدت و بلندمدت اقتصادی کشور را بر عهده‌دارد کنار رود نه سخنگویی.
اکنون با گذشت 6هفته از اعلام رسمی کناره‌گیری وی خبری از سخنگوی جدید نیست! دیر کرد در این امر برای بسیاری جای سوال دارد.
حمید قزوینی فعال سیاسی معتقد است: دیر کرد دولت در معرفی سخنگو سیاست خود دولت است: « استراتژی دولت این است که تا می‌تواند از معرفی سخنگو در شرایط فعلی طفره برود. دولت واقعا تمایلی به این کار ندارد».
علی صوفی وزیر دولت اصلاحات نیز با انتقاد از منفعل بودن مسئولان در معرفی سخنگو می‌گوید: «دولت به نحوی عمل می‌کند که انگار منتظر است هرچه زودتر سه سال باقی مانده به پایان برسد و از وضعیت کنونی خلاص شود. از همین رو با توجه به اتفاقاتی که امروز در کشور رخ می‌دهد تلاش می‌کند خود را از حاشیه دور کند.عدم معرفی سخنگو هم در همین راستاست. اما این، باعث فاصله گرفتن با مردم می‌شود.»
وی ادامه می‌دهد:« عجیب و بعید است که تا این حد به افکار عمومی بی‌اهمیت باشند و پاسخ‌های دولت را به پاسخ‌های رئیس‌جمهور در شبکه تلویزیونی یا در مقام پاسخگویی به نمایندگان مجلس در پارلمان محدود کنند.دولت نسبت به مردم هم بی‌اعتنا و هم منفعل شده است.»
