حضرت موسی بن جعفر علیه السلام مشهور به امام موسی کاظم علیه السلام امام هفتم شیعیان در بیستم ماه ذی الحجه سال ۱۲۸ هجری قمری، در قریه ابواء(میان مکه و مدینه) دیده به دنیای ما گشود. پدر محبت بزرگوارشان امام جعفر صادق (ع)، امام ششم شیعیان است. القاب و کنیه امام موسی کاظم(ع) مهم ترین و معروف ترین لقب امام موسی کاظم علیه السلام ، «کاظم» است و کاظم یعنی فرو خورنده خشم و غضب. از دیگر القاب آن حضرت می توان به عالم، صالح، باب الحوائج، صابر، امین و زین المجتهدین اشاره کرد. مهم ترین کنیه آن حضرت عبدصالح و ابوالحسن می باشد که در میان اهل حدیث به ابوالحسن اول معروف است.
مولف گوید که سید بن طاووس در جمال الاسبوع از برای هریک از ائمه علیهم السلام نمازی با دعا ذکر نموده از جمله نماز امام موسی کاظم(ع)؛ دو رکعت است در هر رکعت حمد یک «مرتبه» و «توحید» دوازده مرتبه است.
دعاى آن حضرت:
إِلَهِی خَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لَکَ وَ ضَلَّتِ الْأَحْلاَمُ فِیکَ
خدایا آوازها نزد تو با خشوع است و عقول نزد تو حیران
وَ وَجِلَ کُلُّ شَیْ‌ءٍ مِنْکَ وَ هَرَبَ کُلُّ شَیْ‌ءٍ إِلَیْکَ
و هر موجودى از تو ترسان و هر ترسانى بسوى تو گریزان است
وَ ضَاقَتِ الْأَشْیَاءُ دُونَکَ وَ مَلَأَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ نُورُکَ
و هر چیز جز تو (جز به یاد تو) در تنگى است و نور تو همه موجودات را پر کرده است
فَأَنْتَ الرَّفِیعُ فِی جَلاَلِکَ وَ أَنْتَ الْبَهِیُّ فِی جَمَالِکَ
پس تنها تو بلند مرتبه اى در بزرگوارى و نور و زیبا و پر بهایى در حسن و جمال
وَ أَنْتَ الْعَظِیمُ فِی قُدْرَتِکَ وَ أَنْتَ الَّذِی لاَ یَئُودُکَ شَیْ‌ءٌ
و تو بزرگى در مقام قدرت و تویى که هیچ چیز تو را خسته و درمانده نمى سازد
یَا مُنْزِلَ نِعْمَتِی یَا مُفَرِّجَ کُرْبَتِی وَ یَا قَاضِیَ حَاجَتِی
اى نعمت بخش من اى دلگشاى من از هر غم و دلتنگى اى بر آرنده حاجت من
أَعْطِنِی مَسْأَلَتِی بِلاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ آمَنْتُ بِکَ مُخْلِصاً لَکَ دِینِی
درخواست مرا عطا فرما به حق یکتایى خود من به تو ایمان آورده ام با اخلاص در دینم
أَصْبَحْتُ عَلَى عَهْدِکَ وَ وَعْدِکَ مَا اسْتَطَعْتُ أَبُوءُ لَکَ بِالنِّعْمَةِ
صبح کردم در حالى که تا بتوانم بر عهد و پیمان و وعده تو استوار باشم و بنعمت سوى تو رجوع کنم
وَ أَسْتَغْفِرُکَ مِنَ الذُّنُوبِ الَّتِی لاَ یَغْفِرُهَا غَیْرُکَ
و از گناهان بدرگاه تو استغفار کنم که غیر تو کسى گناهان را نتواند بخشید
یَا مَنْ هُوَ فِی عُلُوِّهِ دَانٍ وَ فِی دُنُوِّهِ عَالٍ
اى خدایى که در نهایت بلندى مقام نزدیک است و در عین نزدیکى بلند مرتبه اى
وَ فِی إِشْرَاقِهِ مُنِیرٌ وَ فِی سُلْطَانِهِ قَوِیٌّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ
و اشراق جمال تو روشنى بخش عالم است و پادشاهى تو در منتهاى قدرت است درود فرست بر محمد (ص) و آل او.
