روز گذشته دونالد ترامپ لایحه بودجه دفاعی آمریکا را تحت عنوان قانون مجوز دفاع ملی برای سال مالی ۲۰۱۹ را که پیش به تصویب کنگره آمریکا رسیده بود، امضا کرد.
زیرعنوان C متن قانون به مسائل مرتبط با ایران، سوریه و عراق پرداخته و گفته شده که وزیر دفاع با همکاری وزارت خارجه باید گزارش ارزیابی‌ها و پیشرفت سه ماهه درباره ارتباط نیروهای سپاه پاسداران ایران درون نیروهای امنیتی عراق را به کمیته مربوطه در کنگره، مجلس نمایندگان و مجلس سنا ارائه دهد.
در ادامه گفته شده ارزیابی‌ها درباره هرگونه موارد مرتبط با سپاه پاسداران که به تجهیزات و آموزش‌های ایالات متحده دست پیدا کرده‌اند هم باید به مجالس مذکور داده شود. همچنین گزارش دسترسی غیر مجاز نیروهای مسلح ایران به اطلاعات عملیاتی که آمریکا با نیروهای امنیتی عراق به اشتراک می‌گذارد، نیز باید داده شود.
در بند ۱۲۳۴ این زیرعنوان، مساله محدودیت‌های همکاری با دولت عراق مطرح شده و گفته شده: هیچ یک از منابع مالی و صندوق‌هایی که در این لایحه برای کمک به دولت عراق در نظر گرفته شده، مجاز به بهره‌برداری در جهت کمک به گروه‌هایی که به نوعی با سپاه مرتبط هستند یا به آن تعلق دارند، نیستند.
در بند ۱۲۳۶ نیز وزارت دفاع را موظف به ارائه گزارش سالانه درباره قدرت نظامی ایران کرده است. در پیش‌نویس لایحه گفته شده بود که وزارت دفاع باید درباره نیروهای غیرمتعارف ایرانی و اقدامات مرتبط به آنها، ارزیابی‌های خود را به صورت دوره‌ای ارائه کند. در میان نیروهای غیر متعارف در پیش‌نویس، نام گروه‌های حزب الله ، حماس و الحشد الشعبی دیده می‌شد که در متمم لایحه، نام گروه انصارالله به این فهرست اضافه شده است.
علاوه بر این در پیش نویس لایحه، لزوم ارائه ارزیابی‌های دولت درباره همکاری‌های نظامی ایران با کشورهای خارجی از جمله پاکستان، کره شمالی، کوبا، سودان، سوریه، ونزوئلا و دیگر کشورهایی که از نظر وزارت دفاع در ارتباط با توسعه سلاح شیمیایی و بیولوژیک و سلاح‌های پیشرفته متعارف شناسایی شده‌اند، عنوان شده بود. در متمم لایحه، نام فدراسیون روسیه هم به این کشورها اضافه شد.
بخش ۱۲۳۷ لایحه نهایی بودجه نظامی آمریکا به استراتژی این کشور در برابر آنچه اقدامات بی‌ثبات‌کننده ایران ادعا شده اشاره کرده و ادعا شده: وزیر دفاع با هماهنگی وزیر خارجه باید استراتژی را با شرکای خارجی برای مقابله با اقدامات بی‌ثبات‌کننده ایران تدارک ببیند.
در این لایحه تصریح شده: این استراتژی باید شامل؛
۱- شناسایی کشورهایی که ایران و گروه‌ها و سازمان‌های مورد حمایت ایران، در آن عملیات انجام می‌دهند.
۲- ایجاد یک چارچوب همکاری که شامل؛ سرمایه‌گذاری در بخش اطلاعات و ظرفیت‌های شناسایی، سرمایه‌گذاری در بخش منابع و ابزارهای مقابله، سرمایه‌گذاری در پلتفورم‌های یکپارچه دفاع موشکی و هوایی، سرمایه‌گذاری در بخش فناوری، اشتراک‌گذاری اطلاعات و داده‌ها بین آمریکا و کشورهای خارجی، سرمایه‌گذاری در بخش امنیت سایبری و ظرفیت‌های دفاع سایبری، مشارکت در رزمایش‌ها و طرح‌های ترکیبی، مشارکت در توسعه دکترین‌ها، ساختمان موسسات و آموزش دفاعی و اصلاح آنها و همچنین ارزیابی اقدامات بی‌ثبات‌کننده ایران در سایر کشورهای نام برده، باشد
در بند ۱۲۹۵ زیر عنوان F، تحت عنوان «گزارش‌ها و موضوعات»، گفته شده هیچ بندی در این قانون به معنای مجوز استفاده از زور در برابر ایران و کره شمالی نیست.
در بند ۱۶۴۲ زیر عنوان C، بخش «فضای سایبری و مسائل مرتبط با آن»، به دفاع فعال علیه حملات سایبری روسیه، چین، کره شمالی و ایران اشاره و گفته شده: در شرایطی که اداره فرماندهی ملی (NCA) تشخیص دهد که یکی از کشورهای روسیه، چین، ایران و کره شمالی قصد ایجاد کمپین سیستماتیک حمله علیه فضای سایبری مردم یا دولت آمریکا از جمله نفوذ به انتخابات آمریکا و فرآیندهای سیاسی دموکراتیک را دارد، می‌تواند به وزارت دفاع اجازه دهد از طریق مقر فرماندهی سایبری آمریکا اقدامات لازم و مناسب را در فضای سایبری خارجی برای شکست، نابودی یا جلوگیری از چنین حملاتی تحت مجوز وسیاست این وزارت خانه انجام دهد.
