در حالی‌که آمریکا در تلاش است تا با کمک دیگر متحدان عرب منطقه‌ای خود ائتلاف ضد ایران تحت عنوان «ناتوی عربی» را شکل دهد یک وبگاه تحلیلی نوشت: ناتوی عربی، نه تنها خود را مقابل ایران، بلکه مقابل ائتلافی متشکل از چهار قدرت هسته‌ای در اوراسیا قرار می‌دهد.
وبگاه «آسیا تایمز» در این زمینه در گزارشی نوشت: تلاش‌های بی سر و صدای دولت «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا برای ایجاد یک «ناتو عربی» تحت رهبری عربستان سعودی، نمادی از اقدام‌های فزاینده بی‌ثبات کننده و نظامی آمریکا در غرب آسیاست. این ائتلاف نظامی که عربستان سعودی را مقابل ایران قرار می‌دهد، شامل شش کشور عرب خلیج فارس به همراه مصر و اردن است که اجلاس آن پیشتر برای برگزاری مورخ ۱۲ و ۱۳ اکتبر در واشنگتن برنامه ریزی شده است.
آسیا تایمز نوشت: این ائتلاف علیه ایران خطر در افتادن خاورمیانه به هرج و مرج بیشتر را در پی دارد. درست همانطور که عراق و سوریه پس از گذشت سال‌ها ویرانی ناشی از عملیات داعش و تروریست‌های مختلف سلفی، وهابی که از سوی عربستان سعودی و سایر کشور‌های عربی منطقه حمایت می‌شوند، هم اینک در مسیر بهبود اوضاع هستند. افزون بر این، این مسئله فضای نامنظم موجود در منطقه برای رشد تروریست‌ها را بیشتر می‌کند. درحالی‌که صنایع نظامی آمریکا و کشور‌های عرب مشتری واشنگتن از این سرمایه گذاری برای حمله به ایران سود می‌برند، اما این امر موجب آسیب بیشتر به ثبات اروپا در قالب موج جدید پناهندگان است و همچنین اقتصاد و امنیت آسیا را نیز تهدید می‌کند.
در ادامه این مطلب با اشاره به آمده است: در حال حاضر، آسیای جنوب شرقی از تغییر مکان داعش از خاورمیانه به این منطقه و به دلیل نقل مکان القاعده تحت حمایت آمریکا و عربستان لطمه می‌خورد. بنابراین، به رغم اغلب شعار‌های آمریکا که ایران را بزرگترین حامی تروریسم می‌نامد، در کشور‌های آسیایی این دیدگاه به طور عمده جایگاهی ندارد.
بر این اساس، تروریسم در آسیا ریشه وهابی دارد و به طور ناخواسته ایران یک متحد طبیعی ضد تروریستم به حساب می‌آید. همانطور که «لی کوان یو» نخست وزیر سابق سنگاپور خاطرنشان کرد، تعصب وهابی، عامل اصلی تروریسم در آسیاست و این که آمریکایی‌ها برای رفع این بحران دنبال راه حلی نظامی باشند، اشتباه است.
در بخش دیگر این مطلب با اشاره به تصمیم گیری‌های اشتباه آمریکا آمده است: مشکل چندساله تصمیم گیرندگان آمریکا عدم توانایی مشاهده امور از منظر دیگر بازیگران است. در رفتاری که منکر بازیگران منطقه‌ای است و با عدم توجه به منافع و اولویت‌های آن‌ها، سیاست‌های اشتباه واشنگتن به منافع بلند مدت آمریکا آسیب میرساند.
این وبگاه سپس با اشاره به مقاله‌ای از «فابریس بالانچ» تحلیلگر اندیشکده «هوور» در آمریکا مورخ دسامبر ۲۰۱۷ نوشت: هر چقدر محور آمریکا و عربستان سعودی فرقه گرایی و افراط گرایی ضد ایران را افزایش می‌دهد، در مقابل کشور‌های غیر متعهد در آسیا بیشتر در حمایت از ایران ترغیب می‌شوند.
آسیا تایمز در ادامه با اشاره به دلایل حمایت کشور‌های آسیا از رویکرد‌های ایران در منطقه نوشت: چین با توجه به تهدید جدی امنیتی القاعده چین مستقر در ادلیب، که ترکیبی از اپوزوسیون مسلح تحت حمایت غرب هست، از اردوگاه ایران، سوریه، حزب الله و روسیه پشتیبانی می‌کند.
هند نیز با توجه به حضور القاعده چین در ادلیب، از اردوگاه ایران، سوریه، روسیه و حزب‌الله حمایت می‌کند. این کشور همچنین نقش ایران در مقابله با وهابیت عربستان که در داخل کشورش نیز درحال گسترش است را شاهد است.
بر این اساس، روابط هند با ایران یک حق حاکمیت مستقل برای حمایت از امنیت انرژی و نه بر پایه شعار «اول آمریکا» است. اتحادیه اروپا و ژاپن نیز به طور مشابه مخالف تحریم‌های آمریکا علیه ایران هستند که به اقتصاد آن‌ها آسیب میرساند و بنابر این در حفظ توافق هسته‌ای تقلا می‌کنند.
انتخاب «عمران خان» به سمت نخست وزیر جدید پاکستان نیز احتمالا می‌تواند فصل جدیدی را برای بهبود روابط هند و پاکستان باز کند و به راهبردی جامع جامع منطقه‌ای برای پیشبرد صلح و توسعه اقتصادی در افغانستان و آسیای جنوبی کمک کند.
آسیا تایمز نوشت: به این ترتیب، ترجیح آمریکا در بکارگیری از راه حل نظامی در سیاست خارجی و پیشبرد آن با طرح ناتوی عربی به رهبری عربستان سعودی، ناموفق به‌نظر می‌رسد و شاید منجر به نتیجه غیرمنتظره حضور بازیگران منطقه‌ای در مسیر جنگ و تخریب بیشتر منجر شود. این مفهوم حتی در ذات خود نیز مشکل‌زا است، زیرا کشور‌های عربی در رقابت داخلی بین دوحه و ریاض قرار گرفته‌اند و مصر و اردن نیز برای مصالحه با سوریه و حفظ اقتصاد خود و ثبات داخلی تلاش می‌کنند.
این وبگاه سپس نوشت: آمریکا باید بجای مانع شدن در مسیر کمک‌رسانی به سوریه و اجرای «دموکراسی از طریق بمباران» برای مهار ایران، یک ساختار امنیتی جدید را در شمال خاورمیانه در نظر گرفته و به کشور‌های منطقه اجازه دهد تا خود ثبات را برقرار کرده و کشورهایشان را بازسازی کنند.
آسیا تایمز در خاتمه با هشدار به شکل‌گیری ناتوی عربی نوشت: بازیگران منطقه‌ای برای محافظت از منافع امنیتی قانونی خود اقدام‌های مقابله‌ای انجام می‌دهند به طوری‌که برای اولین بار چین، روسیه، هند و پاکستان به چهار جمهوری آسیای مرکزی برای انجام بازی‌های نظامی تحت نظارت پیمان همکاری‌های شانگ‌های ملحق می‌شوند. این ماموریت ضد تروریستی است و اگر واشنگتن و ریاض با ناتوی «ناتوی عربی» علیه ایران اقدام کنند، خود را در نه تنها مقابل ایران، بلکه مقابل ائتلافی متشکل از چهار قدرت هسته‌ای در منطقه اوراسیا قرار می‌دهند.
