روزنامه صهیونیستی «هاآرتص» در گزارشی به بررسی دلایل ناتوانی عربستان و متحدانش برای «غلبه بر ایران در یمن» پرداخته است.
«هاآرتص» با اشاره به ناتوانی عربستان و امارات در شکست نیروهای انصارالله یمن نوشته این دو کشور صاحب مراکز نظامی مدرن هستند و سالانه میلیاردها دلار صرف خرید سلاح میکنند اما گروهی از جنگجویان پارتیزانی مقابلشان ایستادهاند.
روزنامه صهیونیست به پولهایی که عربستان برای خرید تجهیزات نظامی صرف میکند اشاره کرده و نوشته است: «طبق گزارش "موسسه تحقیقات بینالمللی صلح استکهلم" عربستان سعودی در سال 2017 با بودجه نظامی 69.4 میلیارد دلار سومین جایگاه را از لحاظ مخارج نظامی به خودش اختصاص داد. این اندیشکده همچنین عربستان سعودی را به عنوان دومین واردکننده بزرگ سلاح در سالهای 2015 و 2016 معرفی کرد و تصریح کرد که این هزینهها ظرف 6 سال گذشته، بیش از 200 درصد افزایش پیدا کردهاند.»
هاآرتص در ادامه، اما به ضعفهای نظامی عربستان سعودی اشاره کرده است. این روزنامه مینویسد: «با وجود این، محدودیتهای نظامی عربستان سعودی هم زبانزد است. عربستان، به رغم بودجهها و خریدهای هنگفت نظامی گرفتار عدم تجربه، وابستگی به آمریکا در زمینه سوختگیری مجدد و بازتامین (قطعات) و کمبود سرمایههای انسانی است.»
«یوئل گازانسکی»، محقق ارشد موسسه مطالعات امنیت داخلی دانشگاه تلآویو درباره دلیل عدم موفقیت ارتش عربستان در برابر نیروهای انصارالله یمن به این روزنامه گفت: «آنها از سال 1991 در هیچ جنگی نجنگیدهاند در حالی که حوثیها تجربه چندین دهه نبرد پارتیزانی دارند که کار دشواری است.»
ائتلاف تحت رهبری عربستان در هفتههای گذشته نتوانستند هدفشان برای اشغال شهر بندری حدیده را عملی کنند. ایران اتهامات کشورهای غربی و عربستان سعودی درباره کمکهای تسلیحاتی به اعضای انصارالله را رد کرده است.
روزنامه هاآرتص در بخش دیگری از این مقاله به یکی از ویژگیهای جامعهشناختی در جامعه عربستان هم اشاره کرده و یکی از دلایل ضعف ارتش عربستان را به آن نسبت داده است.
این روزنامه نوشت: «ارتش عربستان، همانند بسیاری از کشورهای غیردموکراتیک که در آن ساختار فرماندهی و وفاداری از بالا است، دارای یک ساختار عملیاتی به شدت مرکزگرا است؛ شاهزادهها و سایر اعضای خاندان سلطنتی خدمت سربازی ندارند، اگرچه ممکن است مثلاً یک جنگنده را هدایت کنند.»
در ادامه این مطلب آمده است: «در دهه 1970، یک روانشناس اجتماعی هلندی شاخصی به نام "فاصله قدرت" ایجاد کرد که کشورها را بر اساس میزان سلسله مراتبی بودن قدرت در آنها رتبهبندی میکند. هافتسد به این نتیجه رسید که [ساختار قدرت در] کشورهایی مانند عربستان سعودی و امارات، سلسلهمراتبی محض است و به همین دلیل انعطافپذیری آنها برای حل مشکلات کوچک و بزرگ و همچنین توان نوآوری آنها محدود است.»