به نوشته روزنامه کیهان،پايگاه اينترنتي خودنويس با طرح اين پرسش و ابراز تعجب از ذوق زدگي غيرعادي رسانه هاي ضد انقلاب نوشت: حالا همه در شبكه مجازي خوشحالند. من هم خوشحالم براي اين جايزه، اما نمي فهميم چرا نقد رفتار جوگيرانه ممنوع است. هر روز ما در انتظار اين هستيم كه كسي پيدا شود تا بتوانيم هيجان خفته خود را بر سرش خالي كنيم. واقعا هم تفاوت نمي كند كه اين آدم چه كسي است. يك روز استيو جابز است يك روز فرهادي. يك بار جواد اطاعت است يك بار دكتر معين. اما اگر كمي هم به آن طرف نگاه كنيم بد نيست. اين فيلم نماينده همان دولتي است كه خانه سينما را مي بندد. اين فيلم را همان كسي در ايران پخش كرده كه اخراجي ها را. حالا چه دليلي دارد كه اپوزيسيون بشود؟
نویسنده اضافه می کند: فیلم جدایی نادر از سیمین نه نماینده سینمای مستقل است و نه بهترین فیلمی که می توانست به اینجا برسد. عوامل بسیاری در موفقیت آن سهیم بوده اند. شرایط سیاسی امروز ایران و لابی حرفه ای فرهادی با داوران آمریکایی. برای همین هم تاکنون مهرجویی و کیارستمی به آن نزدیک هم نشدند. من نه با فرهادی پدرکشتگی دارم و نه با سینما اما عجیب می ترسم از این موج سازی های بی منطق و می ترسم پشت این جوسازی اتفاقی برایمان بیفتد. احتمالا فردا هم برای موضوع دیگری جوگیر می شویم.
يادآور مي شود گروه هاي اپوزيسيون طي يك سال گذشته- پس از شكست فتنه سبز- در سرخوردگي محض به سر برده اند و به همين دليل نيز محافل خارجي حامي اين جريان با لطايف الحيل سعي مي كند به طيف اپوزيسيون روحيه بدهد. ناتوي فرهنگي در پوشش فرهنگ و هنر، بخشي از كارهاي برزمين مانده سرويس هاي اطلاعاتي غرب را به دوش مي كشد.