متهم در بازجویی‌ها اعتراف کرده بود دوستش را شکنجه کرد تا تریاک‌های سرقتی را پس بگیرد.
متهم دو سال قبل، بعد از پیداشدن جسد دوستش بازداشت شد. او بعد از بازداشت به نقش‌داشتن در قتل دوستش اعتراف کرد و گفت: من و دوستانم در خانه‌ای که جسد گودرز پیدا شد، مواد مصرف می‌کردیم و رفت‌وآمد داشتیم. مدتی قبل، گودرز از من نیم‌کیلو تریاک دزدید اول انکار می‌کرد و می‌گفت: کار او نیست. اما بعد قبول کرد که او آن‌ها را برداشته است. هرچه با گفتگو سعی کردم موضوع را حل کنم و تریاک‌ها را پس بگیرم، قبول نکرد. روز حادثه به بهانه‌ای او را به خانه‌ای که پاتوقمان بود، کشاندم بعد دست‌وپایش را بستم و او را از طنابی آویزان کردم تا شاید با زدن او بتوانم جای مواد را بفهمم.
متهم گفت: طوری او را بسته بودم که خفه نشود و نمی‌خواستم او را دار بزنم، فقط کتکش زدم و شکنجه کردم؛ باز هم جای مواد را به من نگفت و وقتی بدحال شد، ترسیدم و فرار کردم. من او را نکشتم و فقط شکنجه کردم.
این در حالی بود که پزشکی قانونی علت مرگ را خفگی بر اثر فشار طناب بر دور گردن مقتول عنوان کرده بود.
همچنین متخصصان بررسی صحنه جرم نیز اعلام کردند که هرچند مقتول از طناب آویزان بوده، اما فاصله‌ای بین پا‌های او تا زمین نبوده است و این نشان می‌دهد که متهم قصد قتل نداشته و طوری طناب را بسته است که مقتول بتواند پاهایش را روی زمین قرار دهد.
با صدور کیفرخواست و ارسال پرونده به شعبه ۱۱ دادگاه کیفری استان تهران مرد جوان محاکمه شد. در ابتدای جلسه کیفرخواست علیه او خوانده شد و نماینده دادستان گفت: متهم با بستن گردن مقتول باعث مرگ او شده و درخواست صدور حکم قانونی دارم. در ادامه اولیای‌دم نیز درخواست قصاص کردند. وقتی نوبت به متهم رسید، او اتهام را رد کرد و گفت: من فقط می‌خواستم جای تریاک‌ها را بدانم و مرتکب قتل نشدم و قصدی هم برای این کار نداشتم.
در پایان جلسه رسیدگی، با توجه به اینکه متخصصان بررسی صحنه جرم گزارش کرده بودند پا‌های مقتول به زمین می‌رسیده است و هرچند وضعیت شبیه به دارزدن بود، اما این اتفاق نیفتاده است و متهم قصدی هم برای قتل نداشته است، بنابراین هیئت قضات متهم را در قتل شبه‌عمد مجرم شناخته و به پرداخت دیه کامل یک مرد مسلمان و سه سال حبس محکوم کردند.
