او حدود ۳۴ روز دیگر باید در بازی‌های آسیایی جاکارتا یکی از مهم‌ترین مسابقات فصل بسکتبال به میدان برود. رقابت‌هایی که آسمانخراش‌های پارسی تنها قهرمانی اش را کم دارند. حدادی این بازی‌ها را خیلی مهم می‌داند: «به نظرم برای موفقیت در جاکارتا باید خیلی تلاش کنیم. قول مدال طلا نمی‌دهم ولی همه تلاش‌مان را برای بهترین نمایش می‌کنیم. امیدوارم مردم هم مثل فوتبال با دعای خیرشان ما را حمایت کنند.»
*از اردو‌های تهران و صربستان بگو.
اردو‌های خوبی بود. در تهران هرچند یکسری مصدوم بودند و بازیکنان نیز آماده نبودند، اما با تمرینات منظم به شرایط خوبی رسیدیم. این انتظار را از خودمان داریم که تا جاکارتا به شرایط آرمانی برسیم، اما در صربستان شرایط اردویی و کمپ بسیار خوب بود تا جایی که توانستیم از آن استفاده کردیم. کاش شرایطی مهیا شود که تیم ملی بتواند بیشتر از این تجربه‌ها داشته باشد. مثلاً با قراردادی در سال چند بار ما به صربستان برویم و چند بار آن‌ها بیایند و بازی‌های زیادی داشته باشیم. مثل چینی‌ها که پنج سال با استرالیایی‌ها قرارداد بسته‌اند. البته آن‌ها اسپانسر‌های خوبی دارند که این امکان را فراهم می‌سازد.
*چرا این‌قدر این اردو متفاوت بود؟
اولاً با تیم تراز اول و دارای رنکینگ سوم جهان دیدار داشتیم. در دو مسابقه بود که فرق بسکتبال اروپا و آسیا کاملاً مشخص شد. به خصوص که صرب‌ها با تیم اصلی‌شان که این هفته در انتخابی جام جهانی به میدان می‌رود رودرروی ما ظاهر شدند. در مسابقه اول تیم‌های ملی توانستیم انتظار‌ها را برآورده کنیم، اما در بازی دوم آن‌ها تیم را آنالیز کردند و داوری هم کمی اذیت کرد و اختلاف بیشتر شد. البته من کمی ناآماده بودم و بیشتر سعی کردم به شرایط مسابقه برسم. در مجموع اردوی صربستان خیلی خوب و مفید بود.
*قضیه قهرت از اردوی تیم ملی واقعیت داشت؟
این شایعه را کاملاً تکذیب می‌کنم. در تمرین و بازی ضربان قلب بازیکن بالاست و ممکن است صدای من کمی بالا برود، اما آیا این دلیل قهر است. ما یک خانواده هستیم و نمی‌دانم این صحبت‌ها چیست که به بیرون درز می‌کند. باید همه چیز را در خانواده حل کرد. من اگر نبودم با هماهنگی کادر فنی و آقای شاهین‌طبع بود. باید بگویم بدنساز تیم ملی هم بسیار فرد متبحری است، اما اگر پیش حسن تشکری رفتم به خاطر این است که هفت سال است با او تمرین کردم و سیستم بدنی مرا کاملاً می‌شناسد. پس دیگر چه می‌خواهید؟ سعی کردم در این مدت مقابل این حرف‌ها حساسیت نشان ندهم، چون واقعیت نداشت. بعضی‌ها نمی‌خواهند تیم ملی پیشرفت کند. ۱۰ سال است چه در زمان مشحون و حالا طباطبایی انتقاد‌های جهت‌دار می‌کنند و از بیرون حمایت می‌شوند. دیگر به جایی رسیده‌ایم که خودمان نباید به اخبار اهمیت بدهیم. اینستاگرام و کانال‌ها را خود ورزشکاران و مربیان نباید بخوانیم، چون آن‌ها می‌خواهند آرامش تیم ملی را به هم بزنند. بدانید من با افتخار پیراهن ملی را به تن می‌کنم تا دینم ادا شود. من هرچه دارم از تیم ملی است.
*ارزیابی شما از پنجره‌های انتخابی جام جهانی چیست؟
کار خوبی است که فیبا برای بسکتبال انجام داده است و بازیکنان در سال درگیر رقابت‌ها هستند. تنها زمانی که مسافت‌ها طولانی‌تر می‌شود ممکن است زمان کوتاه بین بازی‌ها خستگی مسیر به بازیکنان فشار زیادی بیاورد. به هر حال تیم ملی تمام سعی و تلاش خود را می‌کند تا با حضور موفق نتیجه مطلوب و سهمیه جام جهانی را بگیرد.
*درباره بازی‌های آسیایی صحبت کنیم و آن باخت در فینال.
۳۹ دقیقه جلو بودیم و یک دقیقه به خاطر اشتباهات فردی و بازی بد قهرمانی را از دست دادیم. داوری هم تأثیر خودش را گذاشت. در کل هرچه به ضرر ما بود، در فینال اتفاق افتاد. من هنوز فیلم آن بازی را ندیده‌ام، اما سعی می‌کنم جبران کنیم.
*حضور بازیکنان تبعه کار را در جاکارتا سخت نمی‌کند؟
مجوز بازی بسکتبالیست‌های تبعه شیطنت آن‌هایی است که نفوذی در آسیا دارند تا تیم‌های مورد نظرشان قوی‌تر شوند، اما ما همیشه جنگیدیم. در اندونزی هم بالطبع تیم‌ها با ترکیب خوب می‌آیند، اما سکوی جاکارتا برای ما خیلی مهم است. هیچ‌وقت قول مدال طلا نمی‌دهم ولی قول می‌دهم بهترین نمایش را در این بازی‌ها داشته باشیم. رقابت‌هایی که در آن باید از نظر بدنی و فکری کاملاً آماده باشیم.
