گروه سیاسی- دکتر بیژن عبدی اقتصاد دان و استاد دانشگاه در گفت و گو با افکارنیوز با اشاره به اصرار بر عدم استفاده از ظرفیت های داخلی توسط برخی مسوولین گفت: گاهی برخی از مسوولین به هیچ وجه ظرفیت های داخلی را نمی بینند یا از آن بدتر بر عدم استفاده از این ظرفیت ها بسیار اصرار دارند! از این رو موضوع عدم کارآیی یا توانایی داخلی نیست بلکه عدم اعتقاد و ایمان به استفاده از پتانسیل های کشور است که متاسفانه در ذهن بسیاری از مسوولین وابسته به غرب جا خشک کرده است! اگر تمرکز مسوولین تنها بر استفاده از پتانسیل های خارجی است باید کشور را تعطیل کرد یا از همان آغاز پیروزی انقلاب بسیاری از حوزه ها متوقف می شد چرا که ما از همان ماه های اول در معرض تحریم های بزرگی قرار گرفتیم, بنابراین با فرض تداوم تحریم ها باید دست روی دست گذاشت و فکر توسعه, پیشرفت و شکوفایی را در همه حوزه ها به کنار گذاشت.
وی دعوای جناحی را عامل وابستگی خوانده دراین زمینه خاطر نشان شد: متاسفانه تنش های سیاسی, جناحی و کاسب کاری برخی از مسوولین و رانت خواری های ایجاد شده دست بسیاری از تلاشگران عرصه سازندگی کشور را بسته بنحوی که بسیاری از ظرفیت های داخلی نادیده گرفته می شود. اینکه به دلیل دعوای جناحی و سیاسی برخی نهادهای کارآمد در حوزه عمرانی و سازندگی نادیده گرفته می شوند و علی رغم توانایی اثبات شده کنار گذاشته می شوند و از صفر تا صد موضوع به خارجی ها سپرده می شود بیانگر عدم کارآیی داخلی نیست، بلکه نشان دهنده بی توجهی به آرمانهایی است که می تواند کشور را تا حد اعلای توسعه وپیشرفت سوق دهد چرا که همواره منافع حزبی و گروهی بر منافع ملی ترجیح داده شده است.
وی با بیان اینکه دوران مدیریت دکتر قالیباف اوج تحریم ها بود با اشاره به دستاوردهای آن زمان خاطر نشان شد: در خصوص شهرداری باید گفت ممکن است بخش هایی از تهیه ماشین آلات و مواد اولیه مورد نیاز تحت تاثیر تحریم ها قرار بگیرد اما در واقع حوزه مدیریت شهری به هیچ وجه وابسته به تحریم های خارجی نیست و نمی تواند متاثر از این موضوع کم کاری خود را به نحوی توجیه کند. اینکه در سالهای گذشته در دوران مدیریت دکتر قالیباف ظرفیت واگن سازی برای مترو در داخل کشور ایجاد شده از جمله دستاوردهایی است که اتفاقا در زمان تحریم ها به وجود آمده است, با اینکه شرکت مترو براین توانایی تاکید و برنامه هایی برای توسعه آن مطرح می کند اما بعضا نجواهایی از عدم استفاده از توانایی واگن سازی داخلی شنیده می شود که جای تعجب ونکوهش بسیاری دارد! انصافا درسالهای مدیریت دکتر قالیباف علی رغم استمرار تحریم ها وعدم حمایت دولت از شهردار تهران شاهد پیشرفت های بسیاری در حوزه های فنی وعمرانی در شهر تهران بودیم که بارزترین آن توسعه حمل ونقل شهری به ویژه در زمینه قطارهای شهری است.
وی افزود: اینکه مدیران برنامه ای برای حمایت از ظرفیت های داخلی ندارند به عدم کارآیی جوانان و نخبگان و دلسوزان نظام ارتباطی ندارد, هنگامی که زمینه های حضور نخبگان در جامعه فراهم نمی شود وعده ای تنها با رویکردهای سیاسی مسائل را از جوانب مختلف مورد بررسی قرار می دهند مسلم است که ضربات سختی به پیکره اقتصاد و مسائل وابسته به آن وارد می کند که اتفاقا هیچ ربطی به تحر یم ها ندارد و صرفا موضوع مدیریتی داخلی است. تونل ها, پل ها, سازه ها و بسیاری از مواردی که در سال های مدیریت دکتر قالیباف ایجاد شد نیز در دوران گل و بلبل ساخته نشد, بلکه در اوج سخت ترین تحریم ها به مردم ارائه شد, نمونه های متعددی از نوسازی, زیبا سازی, فضای سبز, توسعه عمرانی وفنی وحمل ونقل از آن دوران به یادگار مانده که مردم ده ها سال از آن بهره مند خواهند شد بنابراین وصل نمودن عدم اهتمام مدیران در انجام کار به موضوع تحریم دقیقا بیانگر بی ارادگی است, اراده ای که اگر در برخی از مدیران وجود می داشت نه تنها در حوزه های داخلی می توانست حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد بلکه در منطقه ایران را به قطب علمی، اقتصادی و فناوری تبدیل کند، هر چند که دراین حوزه نیز موفقیت های قابل توجهی با تلاش مدیران ونیروهای جهادی به وقوع پیوسته است.
دکتر عبدی عدم اهتمام به کارگیری سیاست های اقتصاد مقاومتی را بی تاثیر نخوانده دراین باره تصریح نمود: بی توجهی دولت ومدیران در بخش های مختلف به استفاده از سیاست اقتصاد مقاومتی نتیجه ای غیر از وادادگی به دنبال ندارد چرا که نتیجه وادادگی چشم به راه و به دست دشمن بودن است از این رو عدم اعتقاد به کار داخلی بدون حضور غرب مانع از انجام کارها به شکل صحیح می شود در حالی که معتقد بودن به توانایی داخلی کلید حل بسیاری از مسائل و آغاز کننده اتفاقات بسیار خوبی است.
این اقتصاد دان با اشاره به استفاده بهینه از ظرفیت های کشور در دوران دفاع مقدس خطاب به مدیران شهری گفت: هشت سال دفاع مقدس در آغازین سالهای پیروزی انقلاب اسلامی نمونه ای مثال زدنی از همت مدیران معتقدی است که با دست خالی و کمترین ظرفیت با اتکا به توانایی های داخلی در حالی که دشمن حتی یک فشنگ به ما نمی داد توانستند پیروزی بزرگی را با رمز مقاومت برای کشور خلق کنند, حال با برخورداری از چنین سابقه تاریخی شکوهمندی چگونه در خصوص مسائل شهری که نسبت به بسیاری از حوزه ها پیچیده نیست تمام همت خود را صرف نگاه و حضور خارجی ها کنیم. آیا صنعت موشکی امروز کشور که موجب رعب دنیای غرب شده ماحصل ذره ذره کار کردن و شروع کار با دستهای خالی از هیچ نیست؟ آیا اگر قدرت بازدارندگی دفاعی کشور نبود اینک از چنین آرامش و امنیت داخلی برخوردار بودیم؟ قطعا در حال حاضر وضعیتی به مراتب بهتر از دوران جنگ داریم که به هیچ وجه نمی توان بهانه های عدم کارآیی مدیران را به دلیل تحریم ها پذیرفت. قطعا وضعیت ایران نسبت به هشت سال اول انقلاب بسیار متفاوت و چشمگیر تر است از این رو بی توجهی به پتانسیل های داخلی بیانگر ضعف مدیران است نه تاثیر تحریمها. باور و اعتقاد مدیران وحضور آنها در صحنه یا عدم حضور آنهاست که منجر به رقم زدن اتفاقات خوبی در کشور می شود در غیر این صورت می توان دلیل همه ضعف ها و ناکارآمدیها را به گردن تحریم های بین المللی انداخت.
