هرچند کی‌روش را به افکار چندلایه و استراتژی‌های عجیب و غریبی می‌شناسیم که دوست دارد دستش را پیش از هیچ مسابقه‌ای باز نکند اما بعید است خبر مصدومیت روزبه هم برای اختلال در تمرکز تیم حریف باشد. در هر صورت تیم‌های تاکتیک‌پذیر و قدرتی کی‌روش نشان داده‌اند که بیشتر از مهره، به اجرای دقیق دستورالعمل‌ها نیاز دارند.
سیدمجید حسینی و پژمان منتظری، دو مدافع میانی تیم ملی روی نیمکت، اصلی‌ترین گزینه جانشینی هم‌باشگاهیشان در بازی دوم هستند. حسینی که با مصدومیت ابراهیمی در آخرین دقایق بازی اول به میدان آمد تا روزبه یک خط جلوتر بازی کند، با چند دقیقه بازی در حال و هوای جام جهانی قرار گرفته است. منتظری باتجربه هم مدافع فیکس تیم ملی در سه بازی دوره گذشته بوده است و حتی خانزاده هم در هر دو دوره این مسابقات همراه با تیم ملی بوده است.
با توجه به حضور دیه‌گو کاستا در خط حمله اسپانیا، آمادگی فنی او و قدرتش در ایجاد جنگ‌های روانی، انتخاب کی‌روش باید مهره‌ای باشد که کیفیت، سرعت و تجربه را باهم داشته باشد. چیزی که در هیچ کدام از این سه گزینه باهم به چشم نمی‌خورد. استفاده از سه مدافع میانی و اضافه کردن پست سوییپر در بازی دوم هم چیزی نیست که پس از نتیجه گرفتن در دیدار اول از کی‌روش انتظار داشته باشیم، پس پای گزینه چهارم به میان می‌آید: امید ابراهیمی!
شماره نه تیم ملی که پس از یک عملکرد جنگنده و بی‌نقص در بازی با مراکش، نهایتا با مصدومیت دنده از زمین بیرون آمد، حتی تمجید پرسپولیسی‌ها را هم برای خود خرید تا لقب فرمانده را در تیم ملی هم تصاحب کند. هافبک دفاعی محکم تیم ملی، با تمام شدن محرومیت سعید عزت‌اللهی کار سختی برای فیکس شدن خواهد داشت و نیمکت‌نشینی مسعود شجاعی به عنوان کاپیتانی که سابقه حضور در لیگ اسپانیا و شناخت کافی از تیم حریف را دارد هم گزینه بعیدی است؛ پس شاید باز هم یک هافبک دفاعی را کمی عقب‌تر و به عنوان یک مدافع در قلب خط دفاعی ببینیم؛ اتفاقی که پیش از این برای پورعلی‌گنجی هم افتاده بود، اما سرزن‌های اسپانیا، بزرگترین تهدید برای مردی به حساب می‌آیند که برخلاف جنگندگی روی زمین، در نبردهای هوایی چندان حرفی برای گفتن ندارد.
پس تا بازی دوم صبر می‌کنیم تا زوج مرتضی در قلب خط دفاعی را ببینیم: منتظری، خانزاده یا...؟
