این سخنان چودری لال سینگ پس از کشته شدن 4 نیروی نظامی هند به دست ارتش پاکستان در جامو و کشمیر منتشر شد.
سروزیر اسبق ایالت جامو و کشمیر تاکید کرد: زمان آن رسیده است که تحمل هزینه یک جنگ با هند برای پاکستان غیر ممکن شود و برای تحقق این امر، یک جنگ محدود در اسرع وقت باید در دستورکار هند قرار گیرد.
وی تصریح کرد: هند هر روز جوانان خود را به دلیل آتش باری پاکستان از دست می دهد با این وجود تعدادی از احزاب سیاسی در ایالت جامو و کشمیر خواهان مذاکره با پاکستان هستند.
این رهبر حزب بی جی پی در ادامه گفت: آنها با صدای بلند از پاکستان، تروریست ها ، سازمان اطلاعات و ارتش پاکستان حمایت می کنند. آنها اقدامات خود را برای جلوگیری از اتخاذ یک موضع سخت از سوی دولت مرکزی هند در مقابل پاکستان افزایش داده اند. اما من عقیده دارم که زمان آن رسیده است یک درس خوب به پاکستان داده شود تا دیگر این کشور شهامت شلیک حتی یک گلوله به سوی مرز های هند را نداشته باشد.
پیش از این میروائز عمر فاروق یک رهبر جدایی طلب کشمیری در سرینگر پایتخت تابستانی ایالت جامو و کشمیر اعلام کرد مساله کشمیر دلیل اصلی اختلاف های هند و پاکستان است.
این رهبر کشمیری در خصوص مساله کشمیر گفت: کشمیر دلیل اصلی اختلاف های هند و پاکستان است و تا زمانی که اقدامی جدی برای حل این مساله صورت نگیرد، کشته شدن افراد بیگناه همچنان در هر دو سوی مرزها ادامه خواهد داشت.
هند و پاکستان در تاریخ 29 ماه مه برای احیای توافقنامه آتش بس و همچنین دیدار فرماندهان نیروهای مرزی به توافق رسیدند.
هند و پاکستان در سال 2003 میلادی توافق آتش بس در مرزهای جامو و کشمیر را امضا کردند.
هر دو کشور هند و پاکستان مسوول نقض مکرر آتش بس میان دو کشور در امتداد خط واقعی کنترل در کشمیر هستند.
تنش میان هند و پاکستان از دو سال گذشته به علت خشونت های کشمیر و حمله شبه نظامیان به پایگاه ارتش در شمال هند افزایش یافت.
این تنش ها پس از حمله شبه نظامیان به پایگاه ارتش هند در شهر اوری و کشته شدن 19 سرباز هندی و همچنین عملیات انتقام جویانه هند علیه پایگاه های شبه نظامیان در خاک پاکستان در کشمیر تشدید شده است.
هند پاکستان را حامی تروریسم و گروه های شبه نظامی ضد هند می داند، اما پاکستان همواره نقش خود را در حملات تروریستی علیه هند رد کرده است.
از سوی دیگر پاکستان هند را به ایجاد ناآرامی در استان بلوچستان این کشور متهم کرده است.
بخشی از کشمیر درخاک هند و بخشی دیگر درخاک پاکستان قراردارد. هر دو کشور ادعای مالکیت بر تمام کشمیر را دارند و همین موضوع یکی ازعلل اصلی مناقشه دیرینه میان دهلی نو و اسلام آباد از زمان استقلال پاکستان از هند در سال 1947میلادی تاکنون است.
