روزنامه فرامنطقهای «رای الیوم» در یادداشتی به قلم «عبدالستار قاسم» با عنوان «اعراب امنیت ملی ایران را تهدید میکنند» به طور مبسوط به شرح دلایل دشمنی اعراب با ایران پرداخت.
در این یادداشت آمده است: برای اینکه یک شخص یا دولت بتواند استدلال خود را حفظ کند، نباید استانداردهای دوگانه یا سهگانه داشته باشد و در موارد مشابه یکدیگر باید از یک استاندارد اندازهگیری بهره گیرد، این همان چیزی است که بسیاری از اعراب در ارتباط با ایران به آن اهمیت ندادند.
بسیاری از اعراب میگویند که ایران امنیت ملی عربی را تهدید میکند، البته اگر امنیت ملی عربی وجود داشته باشد. آنها ایران را متهم میکنند که قصد دارد اهل سنت را شیعه کند و در حال حاضر چند پایتخت عربی را تحت سلطه خود دارد؛ بیروت، دمشق، صنعا و بغداد. البته کلمه «سلطه» در اینجا بسیار اغراقآمیز است و میبایست به جای آن کلمه «نفوذ» را به کار رود.
آنچه برای همه معلوم است، این است که ایران از گروههای مقاومت لبنان و فلسطین حمایت میکند که در نتیجه، این کار به حفظ امنیت لبنان و تمامیت ارضی آن کمک کرده و نوار غزه را در برابر تجاوزات صهیونیستها حفظ کرده؛ بنابراین افزایش نفوذ ایران در مناطقی که مقاومت در برابر صهیونیستها و قدرتهای استعماری شکوفا میشود، موضوعی اجتنابناپذیر است.
دولتهای عربی میگویند که ایران در بحرین مداخله میکند، اما کمیتههای بینالمللی که از بحرین دیدن کردهاند و برای مطمئن شدن از ادعاهای کشورهای عربی درباره دخالت ایران وارد عمل شدند، این ادعاها را رد کردند. اکنون آنها میگویند ایران از حوثیهای حمایت و در یمن دخالت میکند؛ تا کنون حضور هیچ نیروی ایرانی در یمن ثابت نشده است، اما شاید بتوان اینطور نتیجه گرفت که ایران یمنیها را با کمکهای علمی و فناوری برای توسعه توانمندی تسلیحاتی خود بویژه موشکی، تأمین میکند.
کشورهای عربی امنیت ملی ایران را تهدید میکنند
از سوی دیگر کشورهای عربی در مورد آنچه، علیه ایران انجام میدهند صحبت نمیکنند و از توطئههایی که با همکاری غیر عربها اعم از صهیونیستها و آمریکاییها علیه ایران انجام میدهند، حرفی نمیزنند، در حالی که اعراب در روز روشن و از طریق موارد زیر امنیت ملی ایران را به طور مداوم تهدید میکنند:
1- عربها ایران را به طور گستردهای با پایگاههای نظامی آمریکا محاصره کردند. پایگاههای نظامی ایالات متحده در عربستان سعودی، قطر، بحرین، امارات متحده عربی و اردن وجود دارد. پایگاههای نظامی ایالات متحده در عراق و سوریه هم علی رغم مخالفت دو کشور وجود دارد. پایگاههای پیشرفته آمریکایی در عربستان سعودی و قطر توسعه یافته است که شامل سلاحهای مرگباری است که تاسیسات، بنادر، فرودگاه ها، مراکز پژوهشی علمی، صنایع تولیدی و غیره در ایران را تهدید میکند. ایران در تیررس موشکهای آمریکایی و در بُرد پروازی بمبافکنها و جنگنده آنها قرار دارد. این پایگاهها احتمالا دارای سلاحهای اتمی هستند. ناوگان پنجم آمریکا مستقر در بحرین دارای تعدادی کشتی و شناور است که امنیت سواحل و تاسیسات ایران را در تمامی قلمرو ایران تهدید میکند.
2-احتمال دارد که اعراب درهای کشورهایشان را برای ورود سرویسهای امنیتی صهیونیستها باز کرده باشند تا مراکزی جاسوسی علیه ایران ایجاد کنند و بدین ترتیب اعراب از طریق صهیونیستها ایران را در محاصره امنیتی داشته باشد.
3- دولتهای عربی همچنان در جهان استعمار غربی و در سراسر رسانههای مختلف آنها ، اقدامات تحریک آمیز علیه ایران انجام میدهند و همه تلاش خود را برای برای نابودی آن به کار بستند.
آنها تبلیغ علیه ایران را متوقف نمیکنند و به اسناد و شواهد اندکی درباره آنچه میگویند متوسل میشوند، آنها ایران را به عنوان کشور حامی تروریسم طبقه بندی میکنند و خود را فراموش میکنند که صدها میلیارد دلار برای حمایت از تروریسم و تخریب کشورهای عربی مانند عراق، سوریه، یمن و لیبی صرف کردهاند و آمریکاییها را فراموش کردند که حتی یک روز هم دست از هیچ شکل حمایت از تروریسم در سراسر جهان برنداشتند، آمریکا خود یک کشور حامی تروریسم، به ویژه تروریسم صهیونیستی علیه مردم عرب است.
4- تعدادی از کشورهای عربی در ایجاد گروهکهای مسلح در ایران برای انجام اقدامات خرابکاری و تروریستی مشارکت دارند و ایران قبلا شواهد آن را ارائه داده است.
5- کشورهای عربی از [سازمان منافقین] «مجاهدین خلق»، علیه نظام کنونی ایران حمایت میکند و هدف از این کار روشن است: براندازی رژیم ایران.
6- از دیگر اقدامات خصمانه اعراب علیه ایران این است که میگویند این کشور سه جزیره امارات عربی متحده را در خلیج فارس اشغال کرده است، در حالی که آنها این جزایر را به شاه ایران هنگامی که او یک پلیس آمریکایی در منطقه بود، هدیه کردند.
سوالهای زیادی وجود دارد که اعراب باید به آن پاسخ دهند:
1- کدام یک برای اعراب خطرناکترند: آمریکا یا ایران؟ آنچه تا کنون میدانیم این است که امریکا تنها چهار پایتخت عربی را کنترل نمیکند، بلکه شانزده پایتخت را در سیطره خود دارد چرا اعراب درباره چهار پایتخت صحبت میکنند و در مورد دیگر پایتختها صحبت نمیکنند؟
2- ایران چگونه بر بیروت تسلط دارد در حالی که لبنان تجهیز رایگان به تسلیحات ایران را نپذیرفت و خود را تحت اراده تسلیحاتی آمریکا نگاه داشته است؟ ایران چگونه بغداد را کنترل میکند در حالی که صدر، که فراکسیون او در انتخابات عراق برنده شد، ایران را مورد انتقاد قرار داده است؟ و چگونه ایران صنعا را در کنترل خود دارد در حالی که آسمان آن در تسخیر عربستان است؟
3- چه کسی ثروت اعراب را غارت میکند: آمریکا و غرب یا ایران؟ مردم غرب غرق پول عرب و دلارهای نفتی هستند آن هم در ازای محافظت از رژیمهای عقب مانده عربی که امنیت ملی عربی را همیشه در معرض تهدید قرار دادند.
4- چه کسی از صهیونیستها علیه اعراب حمایت میکند و آنها را قادر میسازد تا به تجاوزات خود ادامه دهند؟ آیا ایران یا کشورهای غربی است؟
5- چه کسی به عربستان اجازه داده تا یمن را نابود کند ولی ایران اجازه ندارد به یمنیها کمک کند تا از خود دفاع کنند؟
6- چرا اعراب در برابر برنامه هستهای ایران مقاومت میکنند، در حالی که علیه توسعه سلاحهای هستهای صهیونیستها کاری نمیکنند؟
7- . آیا غربیها، جهان عرب را نابود نکردند و به نام تشکیل کشوری جدید دست به ایجاد اقلیم هایی عربی زدند تا اعراب را تضعیف و به راحتی تحت تسلط خود بگیرند.
8- تفاوت میان نفوذ آمریکا و نفوذ ایران چیست؟ ما میشنویم که آیت الله خامنهای اغلب خواهان وحدت و همکاری با کشورهای عربی برای حفظ امنیت و رفاه منطقه است در عین حال از آمریکاییها هم میشنویم که مدام علیه نیروهای مقاومت و به نفع رژیم صهیونیستی حرف میزنند.
9- اگر اعراب افزایش قدرت ایران را دوست ندارند چرا پولهایشان را برای توسعه تواناییهای علمی، فناوری و ساخت هر آنچه از سلاح نیاز دارند و برای استقلال از کشورهای عربی به کار نمیگیرند؟ ایرانیها میخواهند بازیگری مهم در صحنه بینالمللی باشند در حالی که سران عرب ترجیح میدهند که ضعیف بمانند تا همچنان مورد ترحم غربیها قرار گیرند؛ غرب هم از اینکه عربها خزانههای خود برای غارت آن باز گذاشتهاند احساس خوشبختی میکند.
حکام عرب از قدرت خوششان نمیآید آنها آماده اند با هر کشور عربی که میخواهد سرش را بالا بگیرد تا حرفی برای گفتن داشته باشد مبارزه کنند، آنها از همسایگانشان هم میخواهند کوتولههایی مثل خودشان باشند.