قرآن رشته، متّصل است؛ هیچ کجایش گره نخورده و قطع نشده است و در میانه راه، ما را نمی‌گذارد. دو طرف حبل متّصل کجا است؟ «فِیمَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ عِبَادِک»، یک طرفش حضرت حق و یک طرف بندگان خدا قرار
یکی از اوصافی که برای قرآن بیان می‌شود این است که؛ «حَبْلًا مُتَّصِلًا فِیمَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ عِبَادِک» (دعای شروع قرآن)، خدایا این کتاب تو یک رشته و ریسمانی است. مانند اینکه اگر در چاهی بیفتیم، رشته‌ای در چاه می‌اندازند تا بتوانیم به وسیله این رشته از چاه بیرون بیاییم.
بعد از هبوط حضرت آدم، ما هم هبوط کرده ایم و اکنون می‌خواهیم به طرف خدا باز گردیم. قرآن رشته‌ای است که آمده ما را از این ظلمات و تاریکخانه و از این عالم خاکی، نجات داده و به وسیله آن مسافت را طی کنیم و به قرب خدا برسیم. «حبلٌ» یک رشته است.
نکته دیگر اینکه این رشته، متّصل است؛ هیچ کجایش گره نخورده و قطع نشده است و در میانه راه، ما را نمی‌گذارد. دو طرف حبل متّصل کجا است؟ «فِیمَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ عِبَادِک»، یک طرفش حضرت حق و یک طرف بندگان خدا قرار دارد. ما باید این رشته را بگیریم و به سمت بالا برویم.
حبل متّصل یعنی اینکه هر قدمی که در قرآن سیر کنید و قلبتان با قرآن نورانی و حجاب قرآن از دلتان برداشته شود، اسرار و حقایقی را می‌بینید که در مرحله قبل نمی‌دیدید. در روایات فرموده اند درجات بهشت به اندازه آیات قرآن است و در روز قیامت به انسان می‌گویند إقرا و إرفع، بخوان و بالا برو.
این نکته را باید بیان کرد که انسان، قرآن را در بهشت از روی حافظه اش نمی‌تواند بخواند، زیرا این حافظه تا هنگام مرگ با او می‌آید و بعد از بین می‌رود. آنچه از قرآن که در قلب انسان و در وجود او ثبت شده، با وی می‌ماند و هر اندازه که نور قرآن در قلب شخص آمده باشد، می‌تواند بخواند و بالا برود. آن درجه‌ای از قرآن که در قلب ما هست، همان درجه بهشت ما است.
