واکنش شاعران به اهانت خبرنگار هتاک

در پی اهانت خبرنگار یکی از روزنامه‌های اصلاح طلب به ساحت قدس علی‌ بن موسی الرضا علیه السلام، اهالی قلم و هنرمندان واکنش‌های مختلفی از خود نشان داده‌اند. سروده‌هایی که در ادامه می خوانیم بخشی از اشعار جمعی از شاعران کشورمان است که در چند روز اخیر منتشر شده است:

احمد بابایی

بغض ما سنگ می شود گاهی
زندگی، ننگ می شود گاهی

از شُکوه خرافه بیزاریم
از سکوت کلافه بیزاریم

قبله آسمان، امام رضا
ضامن آهوان، امام رضا

دل ما چشم خیس آهویت
ما که شرمنده ایم از رویت...

رحمت بی کران، امام رئوف
دلبر مهربان، امام رئوف

بازهم قحط چاره شد انگار
جگری پاره پاره شد انگار

خنجر هرزه، تیز تیز شده ست
شهر ما شهر فتنه خیز شده ست

هرزه های زمانه همدستند
دزدهای شبانه همدستند

ناگهان تیغ زهر داده شدند
بهر هتک تو پُر اراده شدند

دور و بر، قیل و قال می بارد
شبهه، خوش خط و خال می بارد

فتنه ای پشت فتنه می سازند
گرگ و چوپان به گلّه می تازند

من و تو زنده ایم و این خواری!؟
مرگ کو؟ مرگ و آبروداری...

جگر کشته مُرده می جوشد
غیرت زخم خورده می جوشد

باز کابوس به هم خورده ست
حرمله دست بر قلم برده ست!

هرزگان، خاک بر سر آوردند
از سه شعبه، قلم در آوردند!

تیغ اوباش، زهر داده شده ست
نسل مامون حرامزاده شده ست

روضه هامان سیاسی اند همه
درس زینب شناسی اند همه

اُف به بی غیرتی که دم نزند
یا در این روضه، ناله هم نزند

پیش چشم من و تو، حق پژمرد
حُرمت یک امام سیلی خورد

باز هم خیمه گاه غارت شد
به امام رضا جسارت شد

کوفیان، چشم بر دِرَم دارند
این قبیله، شُریح هم دارند!

گفته باشیم و بین ما باشد!
وای اگر بی ادب، رها باشد...

وای اگر خون حق، طلب نشود
وای اگر فتنه گر، ادب نشود

داعش از خشم ما خبر دارد
وای اگر شیعه، تیغ بر دارد

هست خالی _ برای حُسن ختام!_
جای «نوّاب» و «طیّب» و «ضرغام»

دل به راه شهید باید زد
به دهان یزید باید زد

سرِ این قصه، زلف حاشا نیست
هر که کوتاه آید از ما نیست

آنچه خالیست جای ضرغام است
حکم «ساب الامام» ، اعدام است

محسن عرب‌خالقی

نَفْس من هر چند راه عشق را سد می‌کند
گاه گاهی با نگاهی رو به مشهد می‌کند
روی از خورشید برگردانده حتی ماه هم
تا بگیرد نور، هر شب رو به گنبد می‌کند
حرز را برداشتی گفتی که سلطان کریم
کی رعیت را ز دربار کرم رد می‌کند
کاش رویت را ببینند و ببینیم ای رئوف
چشمهای تو چه با این قوم مرتد می‌کند
با نگاه فلسفی هم که ببینم گنبدت
روح حیران مرا روح مجرد می‌کند
گرچه دردانه ست شش گوشه ولی وقت سفر
شوق سقاخانه‌ات دل را مردد می‌کند

هستی محرابی

لعنت به هر آن که هتکِ حرمت کرده
بر ساحتِ خورشید اهانت کرده

محشور شود روزِ جزا با مامون
هر کس به امامِ ما جسارت کرده!

مهدی مقیمی

ای آنکه جسارت به امامم کردی
در قعرِ سَقَر بدون شک خواهی رفت

رأیِ تو به دادگاهِ حق صادر شد.....
با سیلیِ حیدر به درک خواهی رفت

سعید توفیقی

از بد زبانها شکوه بر افلاک باید کرد
با حکم قاطع؛جنگ با هتّاک باید کرد

گاهی دفاعِ از حرم آنقدرنزدیک است
که در همین جا سینه ها را چاک باید کرد

کفتار را از بیشه یا باید برون انداخت
یا پوزه اش را آشنا با خاک بایدکرد

هرکس اهانت کرد سلطان خراسان را
بر مادر او؛ ذهن را شکّاک باید کرد

ایرانیان این لکه ننگی که افتاده است
از دامن این خاک غیرت پاک باید کرد

باید گرفتش گِل دهانی را که نا پاک است
عالم بداند که رضا سلطان این خاک است

با اینکه آرامیم؛ طوفان بلاهستیم
با تیغ و شمشیر و گلوله آشنا هستیم

ما بر سر پیمان خود سر می دهیم امّا
در کوفه هم باشیم رنگ کربلا هستیم

در کشور موسی ابن جعفر شاه دنیاییم
وقتی گدای اهل بیت مصطفی هستیم