عباس بهادری از خوانندگان مطرح موسیقی پاپ ایران در دهه ۷۰ که با قطعه «گل می روید به باغ» به مخاطبان معرفی شد، گفت: از حدود چند سال پیش که همکاری هایی با دفتر موسیقی و سرود سازمان صداوسیما داشتم تا به امروز فعالیت چندانی در عرصه موسیقی ندارم به هر جهت گویا شرایط تهیه کنندگان و سلیقه ها به طور کلی عوض شده و اغلب کنسرت گذاران و تولید کنندگان آثار موسیقایی دوست ندارند با نسل ما موسیقی کار کنند. این در حالی است که شیوه تنظیم ها و آثاری که امروزه در عرصه موسیقی پاپ تولید می شود قطعا با دوران ما تفاوت های زیادی کرده و شاید ماجرا به سمتی کشیده شده که مردم کارهای ما را دوست نداشته و مانند گذشته اشتیاقی به شنیدن آنها ندارند.
وی ادامه داد: همه ما می دانیم که با گذشت زمان همه عناصر و پدیده های فرهنگی هنری نیز در مسیر تغییر قرار می گیرد و این موضوعی است که من هم به آن اعتقاد دارم. ولی سوال اصلی من این است که آیا محتوای ترانه ها و تنظیم هایی که امروز به گوش شنیداری مخاطبان به ویژه نسل جوان ارایه می شود دارای استانداردهای لازم محتوایی است. آیا این هجوم وحشتناکی که در عرصه موسیقی پاپ روی داده دارای محتوای درستی است که بخواهیم آن را با آثار اجرا شده دهه ۷۰ و ۸۰ موسیقی مقایسه کنیم؟ من به هیچ عنوان قصد انکار زحمات هنرمندان موسیقی پاپ در سال های اخیر را ندارم اما معتقدم فضای این سال های موسیقی به گونه ای است که خواننده زیاد شده اما آن کیفیتی که ما از موسیقی پاپ ایران انتظار داریم، افزایش نیافته است.
این خواننده پیشکسوت توضیح داد: ما در سال های اخیر تولیدات زیادی داشتیم اما وقتی جایی برای پخش آنها وجود ندارد و البته تهیه کنندگان نیز چندان مایل به همکاری با ما نیستند چه باید کنیم. من که نمی توانم بروم و در این مورد اصرار کنم البته مدتی قبل جلساتی با مسئولان دفتر موسیقی و سرود سازمان صداوسیما داشتیم که منتهی به نتایج خوبی شد اما با توجه به اینکه دوستان به ما گفتند با شما تماس می گیریم ما هم همچنان منتظریم که عزیزان با ما تماس بگیرند. شما مطمئن باشید خوانندگان نسل من مشغول کار هستند و تا آنجا که می دانم آثار بسیار خوبی هم تولید کردند اما وقتی دوستان رسانه ای توجهی به این کارها نمی کنند، معلوم است که فراموش می شویم.
بهادری در بخش دیگری از صحبت های خود تصریح کرد: به اعتقاد من بسیاری از موسیقی هایی که امروز به عنوان موسیقی پاپ به مخاطبان ارایه می شود، موسیقی مخربی است و من مطمئنم جوانانی که در مسیر شنیدن برخی از این موسیقی های مخرب قرار می گیرند به مسیر درستی هدایت نمی شوند. وقتی تمام موسیقی ها تنظیم درستی ندارد، وقتی تعداد زیادی از ملودی ها به مدد صرف رایانه و تنظیمات کامپیوتری به مخاطب ارایه می شود، معلوم است که آن موسیقی دیگر حس و حالی ندارد. به نظر من این موسیقی ها به مثابه عروسک های زیبایی می مانند که ظاهر زیبایی دارند اما از درون نابود می شوند.
وی در پایان صحبت هایش گفت: وقتی آثار خوانندگان نسل اول موسیقی پاپ ایران بعد از انقلاب اسلامی را می شنوید، می بینید که انصافا با امکانات و تجهیزات آن زمان سعی شده که بهترین کارها به مخاطبان ارایه شود چرا که هم شاعر، هم خواننده، هم تنظیم کننده، هم آهنگساز و هم نوازنده تلاش خود را کرده اند که یک ملودی واقعی و برآمده از موسیقی ایرانی به مخاطب ارایه دهند. به هر حال موسیقی پاپ ما حال و روز خوبی ندارد گویی ما زحمتش را کشیدیم اما هیچ کس قدردان این زحمت ها نبود. من واقعا نگران برخی از مسئولان هستم که خیلی از آنها دم از ارزش می زنند اما خود شاهد انتشار برخی از آثاری هستند که واقعا ارزش شنیدن ندارند و هرچی این روزها می شنویم فقط تکرار است و تکرار.
