علی تاجرنیا گفت: «با توجه به شرایط بعد از آقای احمدینژاد و لزوم حمایت از یک جریان میانهرو طبیعتاً فضا به سمتی رفت که بهرهگیری از اصلاحطلبان پیشرو کمتر اتفاق افتاد و کسانی در پیشانی جریان اصلاحات قرار گرفتند که حساسیتهای کمتری در خصوص آنها وجود داشت؛ بنابراین آنچه که در دولت آقای روحانی اتفاق افتاد، استفاده از تمام ظرفیتهای اصلاحات نبود.
وی ادامه داد: «مجموعه اینها موجب شده که آنچه امروز از اصلاحطلبان داخل حاکمیت میبینیم، تمام ظرفیتهای اصلاحات نباشد، اما در کنار این موضوع یک مسئلهای است که متأسفانه لزوم حمایت از فردی که بتواند یک مقدار شرایط کشور را تغییر دهد، به گونهای شد که به عقیده من برخی اصلاحطلبان مرزهای هویتی خودشان را فراموش کردند و ما شاهد ظهور گروهی هستیم که قصد دارند به هر طریقی از دولت و مناسبات حکومتی حمایت کنند تا بتوانند در قدرت باقی بمانند.»
وی افزود: «همین مسئله موجب شده است تا حدودی چهره اصلاحات مخدوش شود. زیرا به هر حال اصلاحطلبان در چند انتخابات اخیر از سرمایه اجتماعی خود استفاده کرده بودند، اما این افراد که منصوب یا به نوعی مورد حمایت اصلاحطلبان هستند نتوانستند مطالبات مردمی و عمومی را پاسخ دهند. به همین دلیل میبینیم که امروز در بدنه طرفداران اصلاحات میان مردم، تا حدود زیادی نارضایتی موج میزند.»
تاجرنیا همچنین گفته است: آنچه که موجب بیاعتمادی نسبت به اصلاحطلبان شده این است که آن بخشی از اصلاحطلبان که در داخل حاکمیت قرار دارند و یا بعد از انتخابات اخیر وارد شدند، رابطه با جامعه مدنی را ضعیف کردند. به عنوان مثال میبینیم در مجلس تعداد زیادی نماینده تحت عنوان اصلاحطلب وارد میشوند، اما تنها به اندازه انگشتان یک دست هستند که حرف مردم را میزنند. خب این مردم را بیاعتماد میکند. زیرا مردم تفکیک نمیکنند که مثلاً آقای محمود صادقی که در لیست اصلاحطلبان بوده با آقای جلالی که با زور و فشار دولتیها در لیست اصلاحطلبان قرار گرفته است.»