رمان «پشت درختان بید» نوشته آلگرنون بلک‌وود که از او به‌عنوان پدر ژانر وحشت یاد می‌شود، با ترجمه اسدالله حقانی برای نخستین‌بار به زبان فارسی منتشر شد.
بلک‌وود، داستان کودک، نمایشنامه، بیش از ۲۰۰ داستان، و چندین رُمان نوشته است که امروزه در دسته‌های داستان‌های تخیلی طبقه‌بندی می‌شوند. وقتی اولین مجموعه داستانش با عنوان «خانه‌ی خالی و دیگر داستان‌های ارواح» منتشر شد، خوانندگان پر و پا قرصی پیدا کرد که تشنه‌ی معجون عجیب و غریبِ او از طبیعت و ماوراء‌الطبیعه بودند. در سال‌های منتهی به جنگ جهانی اول، او مجموعه‌ای فوق‌العاده و متنوع از قصه‌های مبتنی بر علم غیب را خلق کرد؛ مسافران معصومی که چادرشان را در محلی برپا می‌کنند که یک بُعد دیگر از دنیا با بُعد دنیوی آنها تلاقی می‌کند، مسخ روان‌شناختیِ یک نجیب‌زاده‌ی دیوانه، خانه‌ای که تحت تاثیر تعصب‌های مذهبی قرار گرفته و نفرین شده و مردی که جنگل اغوایش کرده است؛ مردی که درختان عاشقش بودند!
بلک‌وود در سال ۱۹۵۱ در ۸۲ سالگی از دنیا رفت. زندگی او یک زندگی متعهدانه، روشن و قدرشناسانه بود، که محصولش مجموعه قصه‌هایی بود که از صخره‌ها و تپه‌ها، و رودخانه‌ها و غارها، مزرعه‌های تنها و خانه‌های روستایی ساده، آسمان‌های تیره و منظره‌های برفیِ باشکوه الهام گرفته‌اند. در زیرِ روزمرگی‌های همیشگی ما، سایه‌ای از چیزی است که بر خیلی‌ها مخفی مانده است، و فقط آنهایی که جرات و کنجکاوی لازم را دارند، به کشف این حقایق پنهان نایل می‌شوند.
بسیاری کارهای بلک‌وود را هم‌‌‌سطح و هم‌تراز با «اچ پی لاوکرافت» دانسته‌اند و «استفن کینگ» از او به‌عنوان پدر ژانر وحشت یاد می‌کند اما متاسفانه تاکنون داستان‌های او به فارسی ترجمه نشده بودند.
هر ساله نیز جایزه‌ی ادبی «آلگرنون بلک‌وود» در ایتالیا به بهترین اثر در ژانر ادبی ترسناک اهدا می شود.
لاوکرافت این داستان را ظریف‌بینانه‌ترین داستان مافوق طبیعی در ادبیات انگلیسی دانسته است. گویا تاثیرگذاری این اثر به‌عنوان یکی از طلایه‌داران ژانر وحشت بر نویسندگان بعد از او به حدی بوده که رمان «مه» استفان کینگ برداشتی آزاد از این داستان اعلام شده است.
«پشت درختان بید» اثری از این نویسنده‌ی متولد منطقه‌ای در نزدیکی لندن در انگلستان اما با تجربه‌های زیستی جهانی است که انتشارات آرادمان آن‌را با برگردان اسدالله حقانی، در ۹۰ صفحه و شمارگان ۵۰۰ نسخه به‌بهای ۱۲ هزار تومان منتشر کرده است.
