موشک سجیل اولین موشک دوربرد سوخت جامد ایران و از نسل موشک‌های بالستیک است که در تاریخ ۲۲ آبان ماه سال ۱۳۸۷ در زمان مصطفی محمد نجار وزیر دفاع وقت با موفقیت آزمایش شد. وزن کلاهک این موشک حدود هزار کیلوگرم است و برد آن ۲ به هزار و ۵۰۰ کیلومتر می‌رسد.
موشک سجیل در دو نوع ۱ و ۲ ساخته شده است. به دلیل شتاب بالای این نوع موشک امکان نابودی و مورد هدف قرار دادن آن بسیار پایین است. از دیگر مزایای این سجیل استفاده از سوخت جامد که نسل جدید و مناسبی از سوخت محسوب می‌شود، سرعت زیاد، بالا بودن امکان برخورد موشک به هدف و زمان اندک جهت آماده شدن برای پرتاب است.
سجیل در یکی از آیات قرآن کریم به معنای گل پخته است که برابر آن خداوند برای راندن متجاوزان شهر مکه، پرندگانی را که با نوک خود سنگ‌هایی از جنس گل پخته را حمل می‌کردند، به این شهر فرستاد و بدین طریق حتی فیل‌ها نیز زیر تکه‌های گل مدفون شدند. شاید بتوان یکی از دلایل این امر را در این دانست که حتی سامانه‌های دفاع هوایی قدر نیز در برابر جزء کوچکی از صنعت موشکی ایران توانایی ایستادگی ندارند.
سجیل دارای این قابلیت است که از زوایای مختلفی پرتاب شود به همین منظور ساخت آن تحول بزرگی در صنعت موشکی ایران ایجاد کرد. درست در صبح روز چهارشنبه یعنی ۲۴ آذر ماه سال ۸۸ بود که برنامه‌های عادی تلویزیون قطع شده و همگان شاهد تصاویر آزمایش موفقیت آمیز سجیل بودند.
موشک سجیل ۲ دارای قدرت تحرک بالایی است. این موشک به عنوان یکی از دوربردترین موشک‌های ایران شناخته می‌شود که سوخت آن نیز جامد بوده و تاکنون مورد آز مایش قرار گرفته است. این موشک به علت سامانه پرتاب متحرک با قابلیت حمل موشک آماده پرتاب دارای قابلیت بالقوه‌ای است که تحول عظیمی در صنعت موشکی ایران به وجود آورد.
سجیل ۲ بلافاصله پس از خروج از جو زمین یک حالت افقی گرفته و در خارج از جو حرکت می‌کند و پس از قرار گرفتن در بالای سر هدف خود، دو مرتبه وارد جو زمین می‌شود. جاذبه زمین و سرعت بسیار بالای این موشک سبب می‌شود تا بعد از تمرکز آن بر روی هدف، بلافاصله سقوط کند. سرعت بازگشت این موشک به جو زمین و سقوط آن روی هدف حدود ۱۳ ماخ است که این مسئله باعث می‌شود تا هیچ سامانه دفاع هوایی توانایی مقابله با آن را نداشته باشد.
به واقع طراحی سجیل به گونه‌ای است که سامانه موشکی گنبد آهنین و پاتریوت آمریکا نمی‌توانند با آن مقابله کنند. سیستم موشکی پاتریوت ایالات متحده در زمره سیستم‌های دفاعی برتر دنیا قرار می‌گیرد که وظیفه اصلی آن مقابله با موشک‌های بالستیک است. این سامانه دارای رادار مرکب چند کاره است و کشور‌هایی از جمله اسپانیا، آلمان، عربستان، رژیم صهیونیستی و ... از این سامانه استفاده می‌کنند.
پاتریوت خود موشکی هدایت شونده و وابسته به رادار است که هنگامی که رادار آن بر روی هدفی تمرکز می‌کند، موشک هدف در ۵۰ مایلی آن قفل می‌شود و پاتریوت می‌تواند به صورت اتوماتیکی موشک مورد نظر را مورد هدف قرار دهد، اما آن نیز توانایی مقابله با سجیل را ندارد.
سامانه موشکی گنبد آهنین تولید رژیم صهیونیستی و نوعی از سامانه دفاعی سطح به هواست. این سامانه به صورت شبانه روزی فعالیت می‌کند و می‌تواند خود را با هر گونه شرایط آب و هوایی تطبیق دهد. سامانه مذکور می‌تواند هر گونه گلوله‌های خمپاره و توپ را تا فاصله ۷۰ کیلومتری مورد هدف قرار دهد.
این سامانه نیز از یک رادار چند منظوره و یک یا چند واحد پرتاب موشک تشکیل شده که می‌تواند محل برخورد راکت موشک‌های دیگر را پیش بینی کند. کشور‌های عضو ناتو، کره جنوبی، هند و... از این سامانه استفاده می‌کنند.
هر یک از موشک‌های رهگیر این سامانه هزینه‌ای برابر ۵۰ هزار دلار را در بر می‌گیرد. گفتنی است که این سامانه برای اولین بار در ۷ آوریل ۲۰۱۱ میلادی یک راکت گراد شلیک شده از نوار غزه به سوی رژیم صهیونیستی را رهگیری و منهدم کرده بود.
از طرفی دیگر سران تل آویو اعلام کرده بودند که در سال ۲۰۱۲ حدود ۹۰ درصد راکت‌ها حماس به اسرائیل توسط این سامانه شناسایی و منهدم شده اند. در این میان، اما این سامانه ضدهوایی قدر نیز یارای رویارویی با اولین موشک سوخت جامد ایران را ندارد.
در کلام آخر باید اذعان کرد ساخت سجیل به همگان ثابت کرد که ایران فارغ از هرگونه اغراض سیاسی و با تکیه بر توانمندی خود توانست یک بار دیگر به جهان نشان دهد که می‌تواند در صحنه دفاعی خود به خوبی بدرخشد و در این میان هیچ قدرت برتری توانایی مقابله با آن را ندارد.
