پیش از بیان چند نکته کوتاه از تفسیر سوره مبارکه بیّنه، ترجمه آیات نورانی این سوره را مرور کنیم:
به نام خدای رحمان و رحیم. کسانی که از اهل کتاب و مشرکان کفر ورزیدند، (از راه انحرافی خود) دست برندارند تا آنکه دلیل روشنی برایشان بیاید. پیامبری از سوی خدا که کتاب (آسمانی) را تلاوت کند. در آنها نوشته‌هایی استوار و باارزش است. کسانی که به آنان کتاب داده شد، متفرّق نشدند مگر بعد از آنکه برهان روشن برایشان آمد. به اهل کتاب فرمانی داده نشد جز آنکه خدا را بپرستند در حالی که دین را برای او خالص ساخته و گرایش به حق داشته باشند و نماز را به پا دارند و زکات بپردازند و این است دین استوار. همانا کسانی از اهل کتاب و مشرکان که کافر شدند، در آتش دوزخند.
در آن جاودانه‌اند. آنانند بدترین مخلوقات. بی‌شک کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند آنانند بهترین مخلوقات. پاداش آن گروه نزد پروردگارشان، باغ‌های جاودانه‌ای است که زیر آنها نهرها جاری است. برای همیشه در بهشت جاودانه‌اند. خدا از آنان راضی است و آنان نیز از او راضی. این مقام مخصوص کسی است که از پروردگارش خشیت دارد.
و حالا بیان 3 نکته کوتاه:
1 - خداوند از ما چه می‌خواهد؟ در این سوره مبارکه به وضوح، پرستش خالصانه، گرایش به حق، نماز به پا داشتن و زکات پرداختن بعنوان اوامر الهی مطرح شده‌اند.
2 - کافران که به رغم هدایت الهی ایمان نمی‌آورند به بیان این سوره مبارکه، بدترین مخلوقات و آنانکه ایمان آورده و اعمال صالح انجام می‌دهند، بهترین مخلوقات معرفی شده‌اند. از این بیان نورانی معلوم می‌شود تنها ایمان داشتن (دلِ پاک) کافی نیست و باید واجبات الهی و خواسته‌های خدای سبحان را هم اهمیت داد.
3 - خشیت که در آیه آخر این سوره آمده به معنای ترسی است که بر اساس تعظیم باشد. یعنی انسان با علم به اینکه مقابل خالق باعظمت باید حاضر شده و پاسخگو باشد به سمت گناه نرود. بدیهی است چنین فردی در پرتو ایمان و عمل صالح به بهشت جاودانه می‌رسد.
