در ادامه به برخی روز‌های مهم و چشمگیر در ۱۸ سالی که «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهوری روسیه، در نقش رئیس دولت و نخست‌وزیر در قدرت بود، نگاهی می‌اندازیم:
۳۱ دسامبر ۱۹۹۹: «بوریس یلتسین»، رئیس‌جمهوری وقت روسیه، در پیامی غافل‌گیرکننده خطاب به ملت، از قدرت کناره می‌گیرد و پوتین، نخست‌وزیری که چهار ماه پیش منصوب کرده بود، را به مقام ریاست‌جمهوری رساند.
هفت ماه می ۲۰۰۰: پوتین، پس از پیروزی ۵۳ درصدی در انتخابات، نخستین دوره چهارساله ریاستش را آغاز کرد.
۱۱ ماه می ۲۰۰۰: پلیس مالیاتی به شبکه ان‌تی‌وی، کانالی مستقل و محبوب که به کرملین انتقاد داشت، حمله کرد. این نخستین قدم از حملات پیاپی به رسانه‌های مستقل و پرآوازه است که ویژگی بارز عصر پوتین است.
۱۲ آگوست ۲۰۰۰: زیردریایی کورسک با ۱۱۸ سرنشین غرق شد و جرقه نخستین انتقاد گسترده و محکم از پوتین را زد. رسانه‌های خبری او را به این خاطر که در دوره آغازین بحران همچنان در تعطیلات بود و پنج روز برای قبول کمک از غرب صبر کرد، مورد انتقاد قرار دادند.
۲۳ اکتبر ۲۰۰۲: تروریست‌های چچن ۸۵۰ نفر را در تئاتری در مسکو به گروگان گرفتند. سه روز بعد، نیرو‌های ویژه روسیه برای پایان دادن به بحران، گازی ناشناخته را به درون تئاتر انداختند و ۱۳۰ گروگان به همراه تروریست‌ها کشته شدند. پوتین از این عملیات به این خاطر که جان صد‌ها گروگان دیگر را نجات داد، دفاع کرد.
۲۵ اکتبر ۲۰۰۳: «میخائیل خودورکووسکی»، ثروتمندترین فرد در روسیه و از غول‌های صنعت نفتی این کشور، بازداشت شد. خودورکووسکی چالشی بالقوه برای پوتین تلقی می‌شد. این غول نفتی به ۱۰ سال زندان به جرم فرار مالیاتی و کلاه‌برداری محکوم شد و شرکت نفتی‌اش با نام «یوکوس» مصادره و بخش‌های زیادی از آن در شرکت نفت دولتی «روسنفت» ادغام شد.
۱۴ مارس ۲۰۰۴: پوتین برای دومین بار به‌عنوان رئیس‌جمهوری انتخاب شد.
اول سپتامبر ۲۰۰۴: ستیزه‌جویان افراط‌گرا مدرسه‌ای را در شهر بسلان تصرف کردند. محاصره دو روزه این مدرسه، پس از انفجار‌های نامنظم و تبادل آتش، پایان گرفت و بیش از ۳۰۰ نفر در جریان آن کشته شدند. پوتین بی‌کفایتی فرماندهان منطقه‌ای را مقصر این فاجعه دانست و اعلام کرد که فرماندهان ایلاتی از این به بعد به جای انتخاب با رای‌گیری از سوی دولت منصوب می‌شوند.
۲۵ آوریل ۲۰۰۵: پوتین فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی را «بزرگ‌ترین فاجعه ژئوپولیتیک قرن» نامیده و توجه ناظران بین‌المللی را به خود جلب کرد. گرچه اشاره پوتین به آشوب اقتصادی و کشمکش‌های قومی پس از فروپاشی بود، اما بسیاری آن را نشان از ظهور خط‌فکری نوشوروی دانستند.
۱۰ فوریه ۲۰۰۷: پوتین در کنفرانسی در مونیخ به‌شکلی ریشه‌ای از تلاش‌های پیشینش برای ایجاد روابطی نزدیک‌تر با ایالات متحده روی برگرداند.
پنج ژوئن ۲۰۰۷: روسیه به‌عنوان میزبان المپیک زمستانی سوچی، پروژه محبوب پوتین، انتخاب شد. بسیاری سخنرانی او را در برابر کمیته بین‌المللی المپیک برگ برنده‌اش برای دست یافتن به میزبانی این رخداد پرآوازه می‌دانند.
هشت ماه می ۲۰۰۸: از آن‌جایی که قانون اساسی روسیه امکان ریاست بیش از دو دوره را نمی‌دهد، «دیمیتری مدودف»، رئیس‌جمهوری جدید وقت، پوتین را به‌عنوان نسخت‌وزیر منصوب کرد. او به‌شکلی موثر رهبر سیاسی کشور باقی ماند.
هشت تا ۱۲ آگوست ۲۰۰۸: روسیه وارد نبردی کوتاه با گرجستان شد و کنترل کامل جدایی‌طلبان آبخزیا و منطقه جنوبی اوستیا را در دست گرفت.
۲۴ سپتامبر ۲۰۱۱: مدودف از پوتین دعوت کرد که برای سومین بار نامزد ریاست‌جمهوری شود.
چهارم مارس ۲۰۱۲: پوتین بار دیگر به ریاست‌جمهوری می‌رسد که در قوانین جدید مدت آن شش سال است. تظاهرات هزاران نفر پیش از انتخابات و در آستانه سوگند ریاست‌جمهوری باعث می‌شود مجازات‌های سختی برای کسانی تعیین شود که به تظاهرات غیرقانونی سیاسی دست زده بودند.
شش ژوئن ۲۰۱۳: پوتین در تلویزیون رسمی روسیه اعلام کرد که از «لیودمیلا»، همسرش، جدا می‌شود.
۱۸ مارس ۲۰۱۴: پس از آن‌که رئیس‌جمهور طرفدار روسیه در اوکراین از قدرت کنار زده می‌شود، کرملین نیروهایش را به‌صورت بی‌نشان به کریمه می‌فرستد و با برگزاری یک همه‌پرسی سریع این شبه‌جزیره را از اوکراین جدا و به خاک خود ضمیمه می‌کند. گرچه روسیه در آن زمان هرگونه دخالت در این واقعه را رد کرد، پوتین یک سال بعد اعتراف کرد که او هفته‌ها پیش از همه‌پرسی، الحاق کریمه به روسیه را برنامه‌ریزی کرده بود و از آشوب سیاسی اوکراین سود جسته بود.
آوریل ۲۰۱۴: نبرد میان ارتش اوکراین و شورشیان جدایی‌طلبی که روسیه حمایت‌شان می‌کند در شرق اوکراین آغاز شد و جرقه جنگی را زد که بیش از ۱۰ هزار نفر تا به امروز در آن کشته شده‌اند. روسیه دخالت نیروهایش را در این جنگ رد می‌کند.
۱۷ جولای ۲۰۱۴: یک هواپیمای مالزیایی در اوکراین با شلیک موشک سقوط کرد و تمام ۲۸۳ سرنشینش کشته می‌شوند. روسیه نظریه‌های متعددی را درباره این حادثه مطرح کرد، اما دیگر ماموران تحقیق به موشک‌انداز سیار روسیه اشاره می‌کنند.
۲۷ فوریه ۲۰۱۵: «بوریس نمتسف»، چهره‌ای شاخص در اپوزوسیون سیاسی روسیه که بار‌ها از سوی دولت روسیه مورد اذیت و آزار قرار گفته است، روی پلی در چند صد متری کرملین به ضرب گلوله کشته شد. نمتسف در حال کار روی گزارشی درباره سربازان روس در شرق اوکراین بود.
۳۰ سپتامبر ۲۰۱۵: روسیه حمله‌های هوایی در سوریه را شروع کرد. پوتین گفت که برای نابودی گروه‌های تروریستی چنین اقدامی ضروری است، اما منتقدان به این نکته اشاره می‌کنند که این کار همچنین به «بشار اسد»، رئیس‌جمهور سوریه، کمک می‌کند تا بر مسند قدرت باقی بماند.
هفتم جولای ۲۰۱۷: پوتین و «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا، برای نخستین بار با یکدیگر دیدار و گفت‌وگو می‌کنند. پوتین گفت که باور دارد، ترامپ این‌که او ادعای دخالت روسیه در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا را رد کرده است؛ قبول می‌کند.
اول مارس ۲۰۱۸: پوتین گفت که سامانه جدیدی از سلاح‌های هسته‌ای را که در برابر رهگیری دشمن مصون است، آزمایش کرده است.
