وینفرد شفر توانسته نتایج قابل قبولی با استقلال بگیرد.
فاصله روزی که استقلال در ورزشگاه هزاع بن زاید شهر العین با نتیجه 6 بر یک مغلوب بنفش‌های این شهر شد تا روزی که العین در همین ورزشگاه و با تلاش‌های بی دریغ داور مالزیایی توانست یک تساوی از استقلال بگیرد 9 ماه و 10 روز بود.
آن روز ستاره استقلال سید مهدی رحمتی بود که علیرغم خوردن 6 گل بهترین بازیکن تیمش بود. او اجازه نداد شکست استقلال سنگین‌تر و تلخ‌تر این باشد. آن باخت ناگوار در روز هشتم خرداد 1396 رخ داد و این تساوی روز 15 اسفند 1396.
در بازی دوم هم علیرغم اینکه سید حسین حسینی موفق شد یک ضربه پنالتی و برگشتش را مهار کند اما ستاره بازی بی شک داور بازی بود. بدون هیچ تردیدی اگر بازی بدون داور برگزار می‌شد العینی‌ها شکست می‌خوردند. در این فاصله 9 ماه و 10 روزه چه اتفاقی افتاد که استقلال از این رو به آن رو شد؟
چه اتفاقی افتاد که تیمی که در خرداد ماه، بازیچه دست شاگردان زوران مامیچ بود در اسفند حریف را بازی داد؟ آنچه اتفاق افتاده را باید روی نیمکت این تیم جستجو کرد. جاییکه علیرضا منصوریان آن را ترک کرد و یک آلمانی شناخته شده به نام ویفنرد شفر به جای او آمد. شفر البته 9 ماه و 10 روز نیست که به استقلال آمده.
چرا که مدیران باشگاه با این نگاه که آن شکست سنگین در مقابل العین یک اتفاق بوده باز هم به منصوریان فرصت دادند.
او اما علیرغم خریدهای زیاد و هزینه‌هایی که روی دست باشگاه گذاشت در لیگ نتایج فاجعه باری گرفت. گذشته از این سبک بازی استقلال هم برای هواداران این تیم خوشایند نبود. استقلال در هفته‌های چهارم و پنجم و ششم لیگ برتر 3 شکست متوالی را تجربه کرد و مدیران استقلال به او اولتیماتوم دادند. اولتیماتومی که فقط دو هفته دوام داشت و بعد از تساوی خانگی در مقابل ذوب آهن منصوریان ترجیح داد خودش کناره گیری کند. شفر حالا توانسته از لشکر شکست خورده منصوریان یک تیم با روحیه قهرمانی بسازد و حالا تیم او در گروه مرگ لیگ قهرمانان آسیا شانس اول صعود است.
