در حالی که در همه کشورها، نسل جوان را مهم‌ترین سرمایه برای پیشرفت کشور می‌دانند و پیری زیاده از حد جمعیت را خطرناک می‌شمارند، اسحاق جهانگیری متولدین دهه 60 را به عنوان چالش معرفی کرد و گفت: این متولدین (دهه 60) در هر مقطعی به هر موضوعی که ورود پیدا می‌کنند، اونجا مشکل ایجاد می‌کنند. زمانی متولدین به دبستان ورود پیدا کردند، آن موقع همه ما یادمان هست می‌گفتند روزنامه‌ها می‌نوشتند مدارس چهار شیفته داریم. به دبیرستان ورود پیدا کردند دبیرستان‌ها همین جور شد. بعد آمدند دانشگاه، یک دفعه تعداد دانشجویان کشور در هر جایی رسیدیم دانشگاه زدیم؛ این نتیجه جمعیت دهه شصت است.
وی می‌افزاید: الان جمعیت دهه 60 به دوره اشتغال ورود پیدا کرده. یک حجم بالایی فارغ‌التحصیل سالانه بیکار داریم. بالاخره باید برای اینها کار را درست کنیم کار درست کنیم. کار درست نمی‌کنیم، آسیب‌های اجتماعی به شدت افزایش پیدا می‌کند.
این اظهارات در حالی است که اقتصاد و مدیریت کشور از بی‌تدبیری و امتیازطلبی مدیران اشرافی رنج می‌برد و نه تعداد جمعیت جوان. و مدیران اشرافی هستند که با تشکیل باندهایی مانند کارگزاران و حزب مشارکت و... از دولت سازندگی و اصلاحات تا دولت مدعی اعتدال، اتراق کرده و با خویشاوندسالاری و باندبازی و امتیازطلبی، موجب اتلاف منابع عظیم و کم‌نظیر کشور شده‌اند؛ چنانکه مثلا چندی پیش اختلاس 16 هزار میلیاردی در صندوق ذخیره فرهنگیان اتفاق افتاد.
گفتنی است برادر اسحاق جهانگیری یکی از متهمان بزرگ فساد اقتصادی است.
