تب دربی این بار رنگ آبی به خودش گرفت تا این بار برخلاف دور رفت این استقلالی‌ها باشند که سرخوش از یک برد دلچسب تا دربی بعدی پرچمدار کری خوانی باشند. چه بردی دل انگیز تر از این که توانسته باشی داغ قهرمانی در شهرآورد را به دل رقیب بگذاری. طبیعی است که دنیا به کام آبی دلان باشد. هر چند شاید تلخی شکست در دیدار سنتی این بار خیلی هم برای پرسپولیسی‌ها داغ نبود چرا که در یک شرایط عادی و بدون احساس بر خود سرخ دوستان ثابت شد که این پرسپولیس در این بازی ببر نبود و شاید حقش هم بود که ببازد. از سویی نزدیک شدن به قهرمانی برای دومین سال متوالی شاید مرهمی باشد بر این باخت دیدار سنتی.
** روزگار خوشی که به شفر چشمک می زند
واژه دربی تهران برای شفر آن قدری که برای ایرانی ها اهمیت دارد خیلی مهم نبود. حداقل اینکه او در صحبت هایش در چند روز گذشته بارها به آن تاکید کرد که دربی برایش یک بازی خیلی خیلی عادی است. حتی اگر در بدبینانه ترین حالت هم که بخواهیم به این جمله شفر فکر کنیم از واقعیت هم خیلی دور نیست که بپذیریم شفر آلمانی نباید هم اندازه هواداران ایرانی دربی در پوست و استخوانش جاری و ساری باشد اما مرد آلمانی شاید زیرکانه و شاید ساده انگارانه با همان نگاه و تعریف صفر و صدی که از یک بازی مهم داشت توانست برانکو را کیش و مات کند. برای هواداران استقلال هم همین بس است و ولاغیر. روزگار این روزها به شفر روی خوش نشان داده است و شیر پیر آلمانی به خوبی توانسته نبض استقلال را دست بگیرد. شاید این برد کمترین حق او در این مدتی است که آمده و توانسته شکل بازی آبی ها را جنتلمنانه و آبرومندانه کند. استقلال قبل از شفر به شدت از لحاظ شخصیتی دچار افت شده بود ولی اکنون انگیزه و شوق هم به هواداران این تیم بازگشته هم به خانواده بزرگ استقلال از قدیمی ها تا بازیکنان فعلی. برای هواداران استقلال چه لذتی از این بالاتر که توانسته اند هم جبران شکست دور رفت را کنند و هم هواداران رقیب را در حسرت جشن قهرمانی مقابل چشمان حریف سنتی گذاشتند. شفر که باعث احیای غرور از دست رفته هوادارانش شده تیمی ساخته که سخت گل می خورد و سخت حاضر می شود گل زده خود را از دست بدهد. هر چند که ضعف هایی در برخی پست های آبی پوشان دیده می شود که در بازی های آسیایی شاید همین نقاط ضعف بلای جان پسران آبی شود.
** سورپرایزی که برانکو به شفر هدیه داد
شکست در دربی هر چقدر هم برای پرسپولیس تلخ باشد اما درس خوبی برای همه سرخها شد تا هم دچار غرور کاذب نشوند و هم هر چه زودتر از مسیر اشتباهی که در آن افتاده اند رهایی پیدا کنند. دیروز برانکو شاگردانش از قبل بازنده وارد مستطیل سبز شدند تا بلکه تاحدودی ثابت شود آنچه در طول روزهای قبل در محافل خصوصی بین بازیکنان حرف هایی مبنی بر اینکه این بازی ببر نیستم و خدا کند شرایطی پیش آید که با گل های کم ببازیم خیلی بیراه نبوده و درون این تیم آفتی افتاده بوده به نام ترس از نباختن و ترس از قدرت رقیب. عجیب است که چطور برانکوی متفکر به این معضل فکری در تیمش پی نبرده و فکری برای آن نکرده است. تیمی که با اقتدار در لیگ ایران هر حریفی را پشت سر گذاشته چه شده که دچار این خود کم بینی شده است؟ مطرح شدن سورپرایز داشتن برانکو برای دربی را باید جزو بی مزه ترین و شاید نخ نما ترین تاکتیک های پرسپولیس در چند وقت اخیر دانست که به نظر می رسد همین تفکر نه چندان منطقی باعث شد تا در هفته گذشته ذهن ها بی جهت به سمت و سوهای دیگری منحرف شود و تمرکز اصلی که همان آنالیز صحیح شاگردان شفر بوده از دست گروه همکاران برانکو و خود او از دست برود. برانکو خیلی راحت از شفر رو دست خورد و در واقع این شفر بوده که با تغییرات قابل توجه اش در استقلال به خصوص در ساختار دفاعی استقلال برانکو را مجبور کرد تا برای دربی چنان دست به تغییر بزند که خود بازیکنان پرسپولیس در طول 90 دقیقه بازی گویی هیچ چیز از تاکتیک و ترکیب جدید خود نمی‌دانستند و مثل غریبه ها با این سورپرایز برخورد کردند. تغییرات عجیب در ترکیب پرسپولیس دومین هدیه برانکو به شفر بود.شفر که پیش از این خواسته یا ناخواسته برانکو را مجبور کرده بود تا تغییر تاکتیک دهد این بار با ترکیب تازه اش شفر را یک قدم دیگر به برد در این بازی هدایت کرد.
عدم حضور بازیکنی مثل سیامک نعمتی درترکیب اولیه که در بازی های گذشته موثر نشان داده بود خود از اتفاقات عجیب بود که بهتر از برانکو کسی نمی تواند دلیل این عدم حضور را توضیح دهد. برانکویی که تا همین چند وقت پیش سیستم 4-4-2 لوزی را در تیمش پیاده کرده بود و تقریبا همه را از این شرایط راضی نگه داشته بود چند بازی است که به روش 4-3-2-1 روی آورده که به نظر می رسد در این روش بازیکنان پرسپولیس هنوز آن طور که باید و شاید جا نیفتاده اند. البته پرسپولیس با همین روش توانست بر استقلال خوزستان غلبه کند اما سرخپوشان نشان دادند در بازیهای سنگین تر نیازمند یک بازنگری جدی تری برای موفقیت در این سیستم هستند.
برانکو در دربی 86 نشان داد که با وجود فریادهای هواداران پرسپولیس از دقیقه 65 به بعد در حمایت از مسلمان چندان اعتقادی به بازی او ندارد که البته در دنیای مربیگری به این تصمیم سرمربی پرسپولیس نمیتوان چندان خرده گرفت اما مسئله ای که نمیتوان به راحتی از آن گذشت این است که برانکو باز در یک بازی حساس و بزرگ نشان داد تفکراتش قفل می کند و نمی تواند تصمیمات مهم و حیاتی برای رهایی از بن بست بگیرد. او که مربی زیرکی است به شدت نیازمند این است که احتیاط و ترس را از خود دور کند. به قول یک ضرب المثل ایرانی که ترسو چند بار می میرد شاید برانکو نیاز دارد تا در پوسته تفکرات خود تغییراتی بدهد و شجاعت را چاشنی تفکراتش کند. به خصوص که پرسپولیس بازی حساس تری در هفته پیش رو با الوصل دارد و جمع کردن تیم شکست خورده در دربی کار راحتی نمی تواند باشد. پرسپولیسی که بازی گذشته آسیایی خود را باخته اکنون زمانی برای غصه خوردن و فروافتادن ندارد و باید خیلی زود ریکاوری کرده تا این طلسم شکستن دست از سر آنها بردارد.
بازیکنان پرسپولیس دیروز آنی نبودند که باید می بودند. این تیم در نیمه اول به معنی واقعی با ترس بازی کرد و نیمه مهم نفس گیری از رقیب را از دست دادند درست در نقطه مقابل استقلالی ها هر چند در نیمه دوم به طرز وحشتناکی عقب نشینی کردند اما درست در دقیقه ای که باید، تیر خلاصی را به رقیب زدند. همیشه در بازیهای مهم گاهی اتفاقاتی رخ می دهد که چنان یک تیم را تحت تاثیر قرار می دهد و همان باعث موفقیت می شود و این اتفاق به طور ناخواسته برای اردوگاه آبی افتاد. اتفاق تلخ مصدومیت پادووانی و آن طنز تلخ شهردار بابلسر در مورد این مصدومیت گویی استقلالی ها را طوری جری کرد که همقسم شدند تا هر طور شده 3 امتیاز این بازی بزرگ را به هم بازی روی تخت افتاده خود هدیه دهند. شفر شرایطی را در مجموعه استقلال به وجود آورده که کمتر در این چند سال در این تیم دیده شده است و آن حلقه گمشده اتحاد است. در این تیم فضایی به وجود آمده که از نیمکت نشینان تا آنها که فیکس هستند برای یک هدف مشخص به خوبی شرایط را درک می کنند و به همدلی یک تیم حرفه ای رسیده اند. این اتفاقات برای تیمی که غرق در بحران بود بدون درایت یک مربی کاربلد رخ نمی دهد اما آیا حواس مدیران استقلال به این موضوع هست؟ سابقه نشان داده که مدیران سرخابی را خوب خواب می برد. چه در روزهای بحرانی چه در روزهای شادمانی و درست در چنین شرایطی است که حاشیه ها خودجوش رو می شوند. آیا رضا افتخاری که بعد از مدت ها رنگ و بوی ورزشگاه آزادی را به خود دید به حرف های شفر در نشست خبری قبل از بازی گوش داده است؟ آیا شنید که او خیلی صریح و بدون حرف اضافه و خیلی شفاف گفت در این باشگاه همه چیز باید تغییر کند حتی اینترنت ضعیف خانه او!! آیا افتخاری می داند بازیکنان تیمش از مشکلات مالی رنج می برند؟ آیا صدای شفر را شنید که گفت 4 ماه است رزومه بازیکنان پایه استقلال را خواسته اما به او نرسانده اند. حیف است استقلالی که بعد از مدت ها جان گرفته با مدیریت خواب و بیداری راهش کج شود. دیگر افتخاری داند و خیل عظیمی از هواداران استقلال.
** اما چند جاهلی که حرمت رئیس فیفا را هم پاس نداشتند
حضور اینفانتینو از نکات بارز و قابل توجه دربی 86 بود. از آن حوادثی که باعث ایجاد شور و ولوله خاصی در فوتبال ایران شد. به هر حال کم اتفاقی نیست در شرایطی که فوتبال ایران در آسیا تک افتاده و هر سعودی و طرفدار سعودی برای تنه زدن به فوتبال ایران کم نمی آورد حضور مرد اول فوتبال جهان حداقل می تواند برخی از تصمیمات ناجوانمردانه علیه فوتبال ایران را تلطیف کند اما صد حیف در شرایطی که مسئولان ایرانی چه آنها که صادقانه و حرفه ای در تلاش هستند و چه آنها که تلاش هایشان بیشتر برد داخلی دارد تا بین المللی سعی می کنند تا مناقشه بین ایران و عربستان را حل کنند برخی هواداران جاهل در دربی با حرکاتی بس زشت و دور از اخلاق و حرفه ای بودن تصویر زشتی از فوتبال دوستان ایرانی را به رخ اینفانتینو کشیدند. واقعا عجیب است در روزگاری که فضای مجازی حرف اول را در اطلاع رسانی و آموزش می زند هستند عده ای که هنوز در عصر جاهلیت به سر می برند و گویی به آنها هیچ نکته اخلاقی و انسانی راه نفوذ نیست و قول معروف نرود میخ آهنی بر سنگ.
