تصور کنید که در یک اتاق تاریک در حال راه رفتن هستید و نمی دانید کلید برق کجاست. چه حسی به شما دست می دهد؟ اوضاع زمانی بدتر می شود که فکر می کنید می دانید کلید کجاست اما نمی توانید آن را پیدا کنید. متاسفانه روزانه میلیون ها بیمار مبتلا به آلزایمر چنین احساساتی را تجربه می کنند و از این موضوع رنج می برند. چطور می توانیم به آنها کمک کنیم؟ متخصصان بر این باورند که با ایجاد تغییراتی در دکوراسیون محل زندگی این افراد می توانیم کاری کنیم که احساسات بهتری داشته باشند و راحت تر با مشکلات ناشی از این بیماری کنار بیایند. بهتر است اگر در خانه، بیمار مبتلا به آلزایمر داریم، دکوراسیون خانه را برای سلامت و امنیت او تغییر دهیم و شرایط مساعدتری را برای این بیماران فراهم کنیم.
یک فضای شخصی ایجاد کنید
بهتر است یک دیوار یا قسمتی از خانه را به محل قرار دادن عکس های قدیمی، اشیای خاطره انگیز یا سایر لوازمی اختصاص دهید که به بیمار کمک می کند هویت یا حس تعلق خاطر در او حفظ شود. می توانید از سرگرمی های مورد علاقه بیمار برای تزیین اتاقش استفاده کنید یا رنگ های دلخواه او را به دکوراسیون جدید راه دهید.
آینه ها را حذف کنید
اگر در خانه بیمار مبتلا به آلزایمر دارید توصیه می شود که آینه ها را از روی دیوار بردارید. به دلیل اختلالاتی که در حافظه این بیماران به وجود می آید این احتمال وجود دارد که قادر به تشخیص چهره خودشان نباشند، در نتیجه وقتی در آینه با تصویر خودشان مواجه می شوند هراس و وحشت به سراغشان می آید و سراسیمه می شوند. در بیشتر موارد این تغییر در دکوراسیون خانه کاری ساده است که به سرعت انجام می شود، اما اثرات قابل توجهی در سطح راحتی و آسایش بیمار بر جای می گذارد.
اولویت با مبلمان های راحت است
بهتر است کاناپه و صندلی های خانه نرم و راحت باشند و در عین حال جنس پارچه آنها به گونه ای باشد که به سادگی تمیز شوند. یک توصیه مهم این است که از قرار دادن صندلی بیمار رو به روی تلویزیون خودداری کنید و اتاق نشیمن را طوری در نظر بگیرید که بیمار به نشستن در کنار دیگران تشویق شود. پیشنهاد دیگر این است که صندلی های اتاق نشیمن مشرف به فضای بیرونی باشند.
سطوحی با رنگ های متضاد
ایجاد تضاد رنگی در میان اسباب و اثاثیه چوبی، وسایل خانه، دیوارها و کف زمین به افراد سالخورده مبتلا به آلزایمر کمک می کند سطوح مختلف را بهتر تشخیص دهند و به این ترتیب در سراسر خانه تردد ایمن تری داشته باشند. به طور مثال توصیه می شود که رنگ ملحفه تخت و پرده با دیوار و کفپوش ها تضاد داشته باشند.
در حمام هم از حوله هایی استفاده کنید که رنگشان نسبت به رنگ دیوار کاملا متضاد باشد. درواقع ادراک رنگ ها برای بیشتر این بیماران دشوار است. به طور مثال اگر در حمام همه لوازم کاملا سفید باشد بیمار نمی تواند تشخیص دهد که وان یا روشویی کجاست یا برای رسیدن به شیر آب چند قدم باید بردارد.
به نورپردازی توجه داشته باشید
تا جایی که امکان دارد کاری کنید که بیمار در طول روز در اتاق پرنوری قرار داشته باشد. در صورت لزوم با تعویض پرده ها نور بیشتری را به اتاق راه دهید. نور طبیعی نه تنها قدرت بینایی را افزایش داده و سلامتی را بهبود می بخشد، بلکه به بهبود وضعیت چرخه خواب کمک می کند. توصیه کاربردی دیگر این است که سعی کنید در محل زندگی فرد بیمار چراغ هایی نصب کنید که دارای سنسور حرکتی هستند، به این معنا که با ورود فرد بیمار به اتاق چراغ خود به خود روشن می شود و نیازی به جست و جوی کلید برق نیست. در حمام و دستشویی هم این چراغ ها را نصب کنید تا امنیت و استقلال بیمار را افزایش دهید.
چه رنگ هایی نامناسب است؟
در چیدمان خانه رنگ های پرانرژی مانند نارنجی، قرمز و بنفش را به کار نبرید. این رنگ ها برای این بیماران خوشایند نیستند و سبب ناراحتی آنها می شوند. به جای آنها به سراغ انتخاب رنگ های ملایم مانند لیمویی، آبی آسمانی و قهوه ای روشن بروید. البته این موضوع به این معنا نیست که این رنگ های پرانرژی را به طور کامل کنار بگذارید، بلکه منظور این است که اسباب اثاثیه و بخش وسیعی از خانه شامل این رنگ ها نباشند.
