گویا رفتار و عملکرد جنجال برانگیز دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا قرار است هر روز ابعاد تازه‌تری پیدا کند. وی اعلام کرد همزمان با هفتادمین سالگرد تشکیل رژیم اشغالگر صهیونیستی، سفارت آمریکا در بیت المقدس افتتاح خواهد شد. سالروز تشکیل این غده سرطانی در میان فلسطینی‌ها و در دنیای اسلام به عنوان «روز نکبت» ارزیابی می‌شود و سرآغاز بحران و جنگ و جنایت صهیونیست‌ها در قلب دنیای اسلام است. حتی با گذشت 70 سال از این خیانت بزرگ غرب مسیحی و همراهی ضمنی برخی رژیم‌های دست نشانده عربی، هنوز هم دنیای اسلام و حتی جامعه جهانی با اقدام شرم‌آور تشکیل غده سرطانی اسرائیل در منطقه خاورمیانه همراهی نمی‌کند. تصادفی نیست که مطلقاً هیچ کشوری با تصمیم ترامپ پیرامون به رسمیت شناختن بیت المقدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی ترامپ پیرامون به رسمیت شناختن بیت المقدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی موافقت و همراهی نکرد و حتی در مقیاس جهانی شاهد مخالفت و اعتراض علیه این تصمیم ضدقانون ترامپ بوده ایم.
دولت انگلیس با برپائی مراسمی به مناسبت یکصدمین سالگرد صدور «وعده بالفور» به جانبداری از آن تصمیم اولیه برای تشکیل یک دولت صهیونیستی در فلسطین پرداخت. «ترزامی» نخست‌وزیر جزیره انگلیس با وقاحتی مثال زدنی مراتب خشنودی خود را از آن تصمیم بالفور در یکصد سال پیش اعلام کرد و حتی گفت انگلیسی‌های شرور به آن تصمیم افتخار می‌کنند.
چنین موضعی در شرایط کنونی به خوبی نشان می‌دهد که انتخاب، تصمیم و خط مشی امروز انگلیس هم دقیقاً پیگیری همان سیاست‌های تهاجمی و استعماری انگلیس در قرن گذشته است و حتی لندن به چنان تصمیم شرورانه‌ای افتخار می‌کند. آمریکای ترامپ هم این روزها سعی دارد با دنباله روی از همان سیاست‌های استعماری، جنجال تازه‌ای به وجود آورد تا بلکه فشارهای سیاسی – تبلیغاتی علیه خود را مهار کند و افکار عمومی را به سمت و سوی دیگری منحرف سازد. اکنون ترامپ از هر سو در محاصره معترضین و مخالفین و رقبای سیاسی قرار دارد و مواضعی را اتخاذ کرده که حتی در طیف جمهوریخواهان چندان مورد استقبال قرار نگرفته است. ترامپ از یکطرف در معرض فشارهای فزاینده نهادهای نظارتی و سیستم قضائی آمریکا قرار دارد که پیرامون دخالت‌های روسیه در سیستم انتخاباتی آمریکا تحقیق می‌کنند و تدریجاً از طریق حلقه اطرافیان ترامپ به شخص وی نزدیکتر شده‌اند و درصدد تشکیل پرونده برای اثبات نقش آگاهانه ترامپ در این ماجرا هستند که در واقع ضربه حیثیتی بزرگی به آمریکای مدعی ابرقدرتی وارد کرده است.
علاوه بر این بازخورد تصمیمات غیراصولی ترامپ در حمایت بی‌منطق از ترویج و فروش اسلحه در جامعه آمریکا، لغو قانون «اوباماکر» که سلامت حداقل 40 میلیون شهروند زیر حد متوسط را تحت الشعاع قرار داده، زورآزمائی چندباره با نظام قضائی برای جلوگیری از ورود شهروندان 6 کشور مسلمان به آمریکا که عملاً به شکست قطعی ترامپ منجر شده و کاملاً رنگ و بوی تبعیض نژادی و خصومت با سایر ادیان دارد، اعتبار چندانی برای ترامپ باقی نگذاشته است. به ویژه آنکه ترامپ از همان ابتدا هم فاقد یک پایگاه و جایگاه مردمی بود و شرافتمندانه‌ترین شغل وی کازینوداری و مدیریت کاباره‌ها بوده است.
صرفنظر از این مسائل، به هر حال ترامپ امروز رئیس‌جمهور آمریکا محسوب می‌شود و نباید به خاطر فقدان پایگاه مردمی وی، از کنار اقدامات غیرمنطقی او به سادگی عبور کنیم. ترامپ وقیح‌ترین مجری سیاست‌های صهیونیستی در تاریخ آمریکا و در فهرست روسای جمهور این کشور محسوب می‌شود. اکنون که سیاست‌های واشنگتن در این مقوله رسماً اعلام شده، باید شاهد واکنش‌های جدی و موثر دنیای اسلام و به ویژه دنیای عرب در هر فرصتی باشیم.
نباید از نظر دور داشت که اعراب در طول دهه‌های گذشته مدعی بودند مسئله فلسطین یک مسئله اسلامی نیست بلکه صرفاً موضوعی عربی است و نباید سایر کشورهای اسلامی به این موضوع وارد شوند. این سفسطه گری‌ها رنگ و بوی صهیونیستی داشت و از القائات حامیان اسرائیل محسوب می‌شد ولی سوال این است که به فرض پذیرش این ادعای موهوم، چرا امروزه شاهد سکوت ضمنی اعراب در این زمینه هستیم و هیچگونه اعتراض و اقدام قابل ذکری از جانب اتحادیه عرب مشاهده نمی‌شود. اتحادیه عرب در یک واکنش انفعالی صرفاً از آمریکای ترامپ خواست که در این تصمیم خود تجدیدنظر کند ولی در عین حال از سایر کشورها خواست که با تصمیمات و اقدامات خود به آمریکا فشار بیاورند که در تصمیمش تجدیدنظر کند و آنرا عملی نسازد. وقتی اتحادیه عرب خود را به دروغ «یگانه متولی فلسطین» جا می‌زند و چنین واکنش بی‌خاصیتی دارد، از دیگران چه انتظار می‌رود که جدی‌تر از اعراب وارد عمل شوند؟ البته این برای اتحادیه عرب خفت و حقارت بزرگی است که حداقل این بار شاهد واکنش جدی سایر کشورها و حتی کشورهای اروپائی و متحدین آمریکا بودیم ولی از برخورد جدی اتحادیه عرب و کشورهای عربی خبری نیست.
اکنون آمریکای ترامپ تصریح می‌کند که به تصمیم خود پایبند است و حتماً در اردیبهشت ماه آینده و همزمان با هفتادمین سالگرد تشکیل رژیم اشغالگر صهیونیستی، سفارت خود را به بیت المقدس منتقل خواهد کرد. این وقاحت و گستاخی ترامپ و آمریکای ترامپ نباید بدون پاسخ جدی و موثری بماند و قطعاً لازم است فریادهای اعتراض و مخالفت ملت‌ها و دولت‌ها، به صورت مستمر و موثری که متناسب با ابعاد فاجعه باشد، در صدر مسائل روز جهان مطرح شود.
دنیا باید شاهد خشم و خروش یکپارچه دنیای اسلام و دنیای عرب در این زمینه باشد و همین خشم و خروش است که باعث دلگرمی آزادگان جهان و زمینه ساز پیوند آنها با دنیای اسلام و دنیای عرب خواهد شد. آمریکا باید بداند که این رفتارهای شرورانه بدون هزینه نخواهد بود. علاوه بر این سکوت ملت‌ها و دولت‌ها ممکن است این شبهه را ایجاد کند که دیگران هم می‌توانند بدون کمترین هزینه ای، راه ترامپ را ادامه دهند و بیت المقدس را به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی به رسمیت بشناسند. این بدترین وضعیتی است که می تواند رخ دهد ولی ملت‌ها و دولت‌های اسلامی و عربی باید مانع تحقق آن شوند.
چنین موضعی در شرایط کنونی به خوبی نشان می‌دهد که انتخاب، تصمیم و خط مشی امروز انگلیس هم دقیقاً پیگیری همان سیاست‌های تهاجمی و استعماری انگلیس در قرن گذشته است و حتی لندن به چنان تصمیم شرورانه‌ای افتخار می‌کند. آمریکای ترامپ هم این روزها سعی دارد با دنباله روی از همان سیاست‌های استعماری، جنجال تازه‌ای به وجود آورد تا بلکه فشارهای سیاسی – تبلیغاتی علیه خود را مهار کند و افکار عمومی را به سمت و سوی دیگری منحرف سازد. اکنون ترامپ از هر سو در محاصره معترضین و مخالفین و رقبای سیاسی قرار دارد و مواضعی را اتخاذ کرده که حتی در طیف جمهوریخواهان چندان مورد استقبال قرار نگرفته است. ترامپ از یکطرف در معرض فشارهای فزاینده نهادهای نظارتی و سیستم قضائی آمریکا قرار دارد که پیرامون دخالت‌های روسیه در سیستم انتخاباتی آمریکا تحقیق می‌کنند و تدریجاً از طریق حلقه اطرافیان ترامپ به شخص وی نزدیکتر شده‌اند و درصدد تشکیل پرونده برای اثبات نقش آگاهانه ترامپ در این ماجرا هستند که در واقع ضربه حیثیتی بزرگی به آمریکای مدعی ابرقدرتی وارد کرده است.
علاوه بر این بازخورد تصمیمات غیراصولی ترامپ در حمایت بی‌منطق از ترویج و فروش اسلحه در جامعه آمریکا، لغو قانون «اوباماکر» که سلامت حداقل 40 میلیون شهروند زیر حد متوسط را تحت الشعاع قرار داده، زورآزمائی چندباره با نظام قضائی برای جلوگیری از ورود شهروندان 6 کشور مسلمان به آمریکا که عملاً به شکست قطعی ترامپ منجر شده و کاملاً رنگ و بوی تبعیض نژادی و خصومت با سایر ادیان دارد، اعتبار چندانی برای ترامپ باقی نگذاشته است. به ویژه آنکه ترامپ از همان ابتدا هم فاقد یک پایگاه و جایگاه مردمی بود و شرافتمندانه‌ترین شغل وی کازینوداری و مدیریت کاباره‌ها بوده است.
صرفنظر از این مسائل، به هر حال ترامپ امروز رئیس‌جمهور آمریکا محسوب می‌شود و نباید به خاطر فقدان پایگاه مردمی وی، از کنار اقدامات غیرمنطقی او به سادگی عبور کنیم. ترامپ وقیح‌ترین مجری سیاست‌های صهیونیستی در تاریخ آمریکا و در فهرست روسای جمهور این کشور محسوب می‌شود. اکنون که سیاست‌های واشنگتن در این مقوله رسماً اعلام شده، باید شاهد واکنش‌های جدی و موثر دنیای اسلام و به ویژه دنیای عرب در هر فرصتی باشیم.
نباید از نظر دور داشت که اعراب در طول دهه‌های گذشته مدعی بودند مسئله فلسطین یک مسئله اسلامی نیست بلکه صرفاً موضوعی عربی است و نباید سایر کشورهای اسلامی به این موضوع وارد شوند. این سفسطه گری‌ها رنگ و بوی صهیونیستی داشت و از القائات حامیان اسرائیل محسوب می‌شد ولی سوال این است که به فرض پذیرش این ادعای موهوم، چرا امروزه شاهد سکوت ضمنی اعراب در این زمینه هستیم و هیچگونه اعتراض و اقدام قابل ذکری از جانب اتحادیه عرب مشاهده نمی‌شود. اتحادیه عرب در یک واکنش انفعالی صرفاً از آمریکای ترامپ خواست که در این تصمیم خود تجدیدنظر کند ولی در عین حال از سایر کشورها خواست که با تصمیمات و اقدامات خود به آمریکا فشار بیاورند که در تصمیمش تجدیدنظر کند و آنرا عملی نسازد. وقتی اتحادیه عرب خود را به دروغ «یگانه متولی فلسطین» جا می‌زند و چنین واکنش بی‌خاصیتی دارد، از دیگران چه انتظار می‌رود که جدی‌تر از اعراب وارد عمل شوند؟ البته این برای اتحادیه عرب خفت و حقارت بزرگی است که حداقل این بار شاهد واکنش جدی سایر کشورها و حتی کشورهای اروپائی و متحدین آمریکا بودیم ولی از برخورد جدی اتحادیه عرب و کشورهای عربی خبری نیست.
اکنون آمریکای ترامپ تصریح می‌کند که به تصمیم خود پایبند است و حتماً در اردیبهشت ماه آینده و همزمان با هفتادمین سالگرد تشکیل رژیم اشغالگر صهیونیستی، سفارت خود را به بیت المقدس منتقل خواهد کرد. این وقاحت و گستاخی ترامپ و آمریکای ترامپ نباید بدون پاسخ جدی و موثری بماند و قطعاً لازم است فریادهای اعتراض و مخالفت ملت‌ها و دولت‌ها، به صورت مستمر و موثری که متناسب با ابعاد فاجعه باشد، در صدر مسائل روز جهان مطرح شود.
دنیا باید شاهد خشم و خروش یکپارچه دنیای اسلام و دنیای عرب در این زمینه باشد و همین خشم و خروش است که باعث دلگرمی آزادگان جهان و زمینه ساز پیوند آنها با دنیای اسلام و دنیای عرب خواهد شد. آمریکا باید بداند که این رفتارهای شرورانه بدون هزینه نخواهد بود. علاوه بر این سکوت ملت‌ها و دولت‌ها ممکن است این شبهه را ایجاد کند که دیگران هم می‌توانند بدون کمترین هزینه ای، راه ترامپ را ادامه دهند و بیت المقدس را به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی به رسمیت بشناسند. این بدترین وضعیتی است که می تواند رخ دهد ولی ملت‌ها و دولت‌های اسلامی و عربی باید مانع تحقق آن شوند.
